Przejdź do zawartości

Mieczysław Kucner

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Kucner
Data i miejsce urodzenia

12 października 1935
Faustynów

Data i miejsce śmierci

31 grudnia 1992
Łódź

Miejsce spoczynku

Cmentarz rzymskokatolicki Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Łodzi

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Mieczysław Kucner ps. „Adam Rajna”[1], „Zenon Cieplicki”, „Maciej Hycki”, „Czesław Jałowiecki”, „Tadeusz Sobala”[2] (ur. 12 października 1935 w Faustynowie k. Łasku, zm. 31 grudnia 1992 w Łodzi)[2][3] – polski poeta, krytyk literacki, eseista.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W młodości mieszkał w rodzinnej miejscowości, gdzie ukończył naukę w szkole podstawowej. W 1951 wraz z matką zamieszkał w Łodzi, gdzie ukończył naukę w liceum oraz filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim (1960). Należał do grupy literackiej Prowincja '58 (1960–1961). W 1960 zadebiutował na łamach „Kierunków” wierszem pt. Do... Od 1962 pracował jako korektor w drukarni wojskowej, następnie w latach 1963–1968 jako inspektor do spraw ochrony zdrowia w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych[2]. Jednocześnie publikował wiersze, artykuły oraz recenzje w czasopismach takich jak: „Osnowa” (1967–1971), „Agora” (1968-1969), „Odgłosy” (1968–1980) i „Poezje” (1969–1980)[2].

W latach 1969–1975 był redaktorem Wydawnictwa Łódzkiego, następnie od 1976 kierownikiem działu kulturalnego i prasy łódzkiej w Muzeum Historii Miasta Łodzi. Współpracował z łódzkimi czasopismami takimi jak m.in.: „Słowo Obecności” (1981), „Prześwit” (1982–1984) i „Obecność” (1984-1988)[2].

Od 1966 był przewodniczącym Klubu Młodych przy Oddziale Łódzkim Związku Literatów Polskich. Należał do Oddziału Łódzkiego (od 1971), oraz Oddziału Warszawskiego ZLP. W latach 1986–1988 był członkiem nowego ZLP, a od 1989 Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W latach 1967–1981 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, z której wystąpił w związku z wprowadzeniem w Polsce stanu wojennego. Od 1984 należał do Stowarzyszenia Twórców Kultury[2].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie tkaczy chałupników jako syn Szymona Kucnera i Anny z domu Dominiak. Jego żoną była Jadwiga z domu Chojnacka[2]. Został pochowany na cmentarzu Matki Bożej Nieustającej Pomocy przy ul. Szczecińskiej w Łodzi[4].

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Strona powrotu. Poezje (Wydawnictwo Łódzkie 1966),
  • Imię własne. Poezje (Wydawnictwo Łódzkie1970),
  • Ewolucja poezji. Szkice krytyczne (Wydawnictwo Łódzkie 1974),
  • Próba wierności. Poezje (Wydawnictwo Łódzkie 1976),
  • Egzystencja i kreacja. Szkice (Wydawnictwo Łódzkie 1980),
  • Ucieczki i powroty. Poezje (Wydawnictwo Łódzkie 1981)[3],
  • Nasza nadzieja; Wybrać raczej to gorsze (Łódź: nakład autora 1997)[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Cecylia Gajkowska, Dobrosława Świerczyńska, Andrzej Friszke, Kto był kim w drugim obiegu: słownik pseudonimów pisarzy i dziennikarzy 1976-1989, Institut Badań Literackich, 1995, ISBN 978-83-85605-67-6 [dostęp 2024-07-31] (pol.).
  2. a b c d e f g h Kucner Mieczysław, [w:] Ewa Głębicka, Polscy pisarze i badacze przełomu XX i XXI wieku, pisarzeibadacze.ibl.edu.pl, 2024.
  3. a b Lesław M. Bartelski, Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: leksykon, Wyd. Nauk. PWN, 1995, ISBN 978-83-01-11593-7 [dostęp 2024-07-31] (pol.).
  4. Mieczysław Kucner 1935 – 1992 w BillionGraves GPS Headstones [online], billiongraves.com [dostęp 2024-07-31].
  5. „Peleryna” dla M. Kucnera, „Dziennik Łódzki” (280), bc.wbp.lodz.pl, 25 listopada 1970 [dostęp 2024-07-31].
  6. U progu nowego roku kulturalnego, „Dziennik Popularny” (220), bc.wbp.lodz.pl, 29 września 1979 [dostęp 2024-07-31].