Mieczysław Stępiński
major saperów | |
Data i miejsce urodzenia |
1 marca 1884 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1929 i 1939–1940 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
Batalion Mostowy |
Stanowiska |
dowódca kompanii |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Mieczysław Stępiński (ur. 1 marca 1884 w Krakowie, zm. w 1940 w Charkowie) – major saperów Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Mieczysław Stępiński urodził się 1 marca 1884 roku, w Krakowie, w rodzinie Kazimierza i Marii z Jamków.
Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W latach 1921–1928 służył jako oficer w batalionie mostowym[1] oddelegowany na początku do prac w Departamencie V Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[2], a następnie jako kierownik Rejonu Inżynierii i Saperów Pińsk w Kobryniu[3].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 78. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[4]. W 1928 roku został dowódcą VI batalionu saperów w Krakowie[5]. 5 listopada 1928 roku otrzymał przeniesienie do 5 Okręgowego Szefostwa Saperów w Krakowie na stanowisko referenta[6]. 12 marca 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie[7].
Z dniem 31 sierpnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku[8]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Wadowicach[9].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej i przebywał w obozie w Starobielsku[10]. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[10], gdzie od 17 czerwca 2000 roku mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[11]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 3277[10].
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło – decyzją nr 439/MON[12] – mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[13][14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[15][16][17].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Walecznych – dwukrotnie (1922)[18]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Spis oficerów na dzień 1 czerwca 1921, s. 347.
- ↑ Rocznik oficerski 1923 s. 894, 906.
- ↑ Rocznik oficerski 1924, s. 818.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 230.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 573, 592.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 344.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 87.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 219.
- ↑ Rocznik oficerski rezerw 1934 s. 350, 945.
- ↑ a b c Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 517.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 22 [dostęp 2024-10-13] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ Rozporządzenie Kierownika M.S.Wojsk. L. 8449 G. M. I. z 1922 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 8, s. 252)
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
- Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
- Rocznik oficerski rezerw 1934.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Charkowie
- Majorowie saperów II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1884
- Zmarli w 1940
- Ludzie urodzeni w Krakowie
- Oficerowie 5 Pułku (batalionu) Saperów (II RP)
- Pochowani na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu na Piatichatkach w Charkowie