Przejdź do zawartości

Mieczysław Stępiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Stępiński
major saperów major saperów
Data i miejsce urodzenia

1 marca 1884
Kraków

Data i miejsce śmierci

1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1914–1929 i 1939–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Batalion Mostowy
Departament V Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych
Rejon Inżynierii i Saperów Pińsk
VI Batalion Saperów
5 Pułk Saperów

Stanowiska

dowódca kompanii
kierownik Rejonu Inżynierii i Saperów
dowódca batalionu saperów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie)

Mieczysław Stępiński (ur. 1 marca 1884 w Krakowie, zm. w 1940 w Charkowie) – major saperów Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Mieczysław Stępiński urodził się 1 marca 1884 roku, w Krakowie, w rodzinie Kazimierza i Marii z Jamków.

Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W latach 1921–1928 służył jako oficer w batalionie mostowym[1] oddelegowany na początku do prac w Departamencie V Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[2], a następnie jako kierownik Rejonu Inżynierii i Saperów Pińsk w Kobryniu[3].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 78. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[4]. W 1928 roku został dowódcą VI batalionu saperów w Krakowie[5]. 5 listopada 1928 roku otrzymał przeniesienie do 5 Okręgowego Szefostwa Saperów w Krakowie na stanowisko referenta[6]. 12 marca 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie[7].

Z dniem 31 sierpnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku[8]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Wadowicach[9].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej i przebywał w obozie w Starobielsku[10]. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[10], gdzie od 17 czerwca 2000 roku mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[11]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 3277[10].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło – decyzją nr 439/MON[12] – mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[13][14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[15][16][17].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Spis oficerów na dzień 1 czerwca 1921, s. 347.
  2. Rocznik oficerski 1923 s. 894, 906.
  3. Rocznik oficerski 1924, s. 818.
  4. Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 230.
  5. Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 573, 592.
  6. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 344.
  7. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 87.
  8. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 219.
  9. Rocznik oficerski rezerw 1934 s. 350, 945.
  10. a b c Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 517.
  11. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  12. Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
  13. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 22 [dostęp 2024-10-13] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
  14. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  15. Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
  16. Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
  17. „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
  18. Rozporządzenie Kierownika M.S.Wojsk. L. 8449 G. M. I. z 1922 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 8, s. 252)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]