Przejdź do zawartości

Mikławš Andricki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mikławš Andricki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 maja 1871
Panschwitz-Kuckau/Pančicy-Kukow, Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

18 grudnia 1908
Żytawa, Cesarstwo Niemieckie

Zawód, zajęcie

duchowny, pisarz, tłumacz

Mikławš Andricki (wym. [ˈmʲikwawʃ ˈandʀʲitski]; ur. 30 maja 1871 w Panschwitz-Kuckau/Pančicach-Kukowie, zm. 18 grudnia 1908 w Żytawie, serbołużycki ksiądz katolicki, redaktor pisma Łužica, pisarz i tłumacz, tworzący w języku górnołużyckim. W latach 1896–1904 zajmował się publicystyką i beletrystyką. Przeciwstawiał się germanizacji, działał na rzecz praw narodu serbołużyckiego.

Jeden z najlepszych stylistów literatury górnołużyckiej. Autor wielu dramatów jednoaktowych. Napisał pierwszą biografię poety łużyckiego Jakuba Barta-Ćišinskiego. Przetłumaczył z języka polskiego i czeskiego dzieła takich pisarzy jak: Henryk Sienkiewicz, Jan Neruda, Alois Jirásek i innych[1].

Zmarł na gruźlicę. Był starszym bratem serbołużyckiego działacza społecznego Jana Andrickiego i stryjem katolickiego błogosławionego Alojsa Andrickiego.[1]

Ważniejsze utwory

[edytuj | edytuj kod]
  • Pola stareje maćerje (1894)
  • Listy z Prahi z lět 1886 do 1895
  • Koło serbskich spisowaćelow (1900)
  • Jakub Ćišinski (1906)
  • Gero (1906)
  • Boži woheń a druhe wobrazki (1937)
  • Hana Rafeltowa a druhe powědančka (1962)
  • Zrudoba to běše a nadźija (1988)[2]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b [1] Alois Jirásek u Lužických Srbů (dostęp: 15.11.2017)
  2. [2] Katalog der Deutschen Nationalbibliothek (dostęp: 15.11.2017)