Mikaszewicze
52°13′12″N 27°28′26″E/52,220000 27,473889.jpg) Cerkiew Narodzenia św. Jana Chrzciciela | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Wysokość |
127 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2010) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
1647 | ||||
| Kod pocztowy |
225687 | ||||
Położenie na mapie obwodu brzeskiego  | |||||
Położenie na mapie Białorusi  | |||||
| 52°13′12″N 27°28′26″E/52,220000 27,473889
| |||||
Mikaszewicze (czasem błędnie Mikaszewice; biał. Мiкaшэвiчы) – miasto w południowej Białorusi, w rejonie łuninieckim, 100 km na wschód od Pińska, ok. 13 tys. mieszkańców (2010).
Znajduje tu się stacja kolejowa Mikaszewicze, położona na linii Homel – Łuniniec – Żabinka. W okresie międzywojennym była ona polską stacją graniczną na granicy ze Związkiem Sowieckim.
W mieście działają parafie: prawosławna Narodzenia św. Jana Chrzciciela[2] i rzymskokatolicka Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
W 2007 ogłoszono plany połączenia elektrowni jądrowej w Równem na Ukrainie ze stacją energetyczną w Mikaszewiczach na Białorusi poprzez nowo wybudowane linie energetyczne. Ma być to sposób na umożliwienie wzrastającego importu energii elektrycznej z Ukrainy przez Białoruś oraz na połączenie Ukrainy z Litwą, Łotwą i Polską[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś magnacka położona była w końcu XVIII wieku w księstwie słuckim w powiecie nowogródzkim województwa nowogródzkiego Wielkiego Księstwa Litewskiego[4].
W okresie międzywojennym w granicach II Rzeczypospolitej, na jej wschodniej granicy.
Miejsce tajnych negocjacji polsko-bolszewickich, które trwały od 24 października 1919 roku do połowy listopada 1919 roku, podczas których kpt. Ignacy Boerner – wysłannik Piłsudskiego, zakomunikował Marchlewskiemu – wysłannikowi Lenina, że nie wyda rozkazu posuwania się poza linię zajmowaną przez Wojsko Polskie nad Berezyną. Piłsudski zażądał jednak nieatakowania Petlury i oddania Dyneburga Łotwie. Dodatkowym warunkiem było zaprzestanie agitacji komunistycznej w Wojsku Polskim. Moskwa odmówiła. W międzyczasie Armia Czerwona rozbiła ofensywę Denikina.
Podczas okupacji hitlerowskiej, w maju 1942 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 400 osób. 6 sierpnia 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali poza miastem[5].
Ludzie związani z miejscowością[edytuj | edytuj kod]
- Swiatłana Cichanouska (ur. 1982) – białoruska działaczka polityczna, urodzona w Mikaszewiczach
- Mikałaj Janusz (ur. 1984) – białoruski piłkarz, urodzony w Mikaszewiczach
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
- ↑ Лунинецкое благочиние. pinskeparh.by. [dostęp 2020-12-04]. (ros.).
- ↑ Minsk drafts energy cooperation memorandum with Kyiv. [dostęp 2007-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)].
- ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 110.
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1424.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Mikaszewicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 393.
