Przejdź do zawartości

Mikołaj Bieganowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mikołaj Bieganowski
Herb
Grzymała
Data urodzenia

1601

Data śmierci

3 maja 1674

Żona

Urszula Krosnowska

Dzieci

Mikołaj

Mikołaj Bieganowski herbu Grzymała (ur. 1601, zm. 3 maja 1674) – kasztelan kamieniecki w 1660 roku, kasztelan podlaski w latach 1658–1660, chorąży lwowski w latach 1644–1658, podstoli lwowski w latach 1643–1644, starosta mostowski i janowski w 1646 roku, oboźny wojska kwarcianego na Ukrainie w latach 16381645[1], wielokrotny poseł do Turcji i Tatarów, ambasador Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w 1654 roku, przedstawiciel dyplomatyczny Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w 1647 roku[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Zyskał sławę jako żołnierz walczący nieprzerwanie, dopóki pozwalało mu na to zdrowie. Brał udział w walkach ze Szwecją w latach 16251629, a także z Kozakami i Tatarami. Uczestniczył w bitwie pod Korsuniem w 1648 roku, w której Polska poniosła klęskę. Bieganowski trafił wtedy do niewoli.

Poseł na sejm 1646 roku[3].

Po wydostaniu się z niewoli brał udział w kolejnych bitwach: pod Beresteczkiem (1651) i pod Batohem (1652), w których się odznaczył. Niedługo potem musiał zakończyć karierę wojskową. Poseł sejmiku wiszeńskiego nas sejm 1652 (I) i 1655 roku[4].

Był cenionym dyplomatą, posłem do Stambułu. Dzięki jego działaniom na tym polu Polacy otrzymali w 1654 roku pomoc od sułtana w charakterze wojsk tatarskich, które wspierały Polskę w walkach z Kozakami i Rosją[5].

W imieniu województw wschodnich podpisał akt poddania się Szwecji (1655). Był członkiem konfederacji tyszowieckiej 1655 roku[6]. W 1667 roku był członkiem Trybunału Skarbowego Koronnego[7].

Do jego zasług należy także odbudowa klasztoru reformatów we Lwowie, którą sfinansował. Pokrył też koszty budowy nowych budynków sakralnych tego zakonu w dwóch miastach – Lublinie i Kazimierzu Dolnym.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Urzędnicy podlascy XIV-XVIII wieku. Spisy, oprac. Ewa Dubas-Urwanowicz, Włodzimierz Jarmolik, Michał Kulecki, Jerzy Urwanowicz. Kórnik 1994, s. 160.
  2. Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 139–140.
  3. Jan Dzięgielewski, Izba poselska w systemie władzy Rzeczypospolitej w czasach Władysława IV, Warszawa 1992, s. 163.
  4. Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo - doktryna - praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 336.
  5. Ludwik Kubala, Wojna moskiewska R. 1654-1655 rozdział 4 Dwa poselstwa w r. 1654.
  6. Adam Kersten, Z badań nad konfederacją tyszowiecką, w: „Rocznik Lubelski”, t. I, Lublin 1958, s. 115.
  7. Volumina Legum. T. IV. Petersburg, 1860, s. 432.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Wielka historia Polski. T. XI : A-J. Kraków : Wydawnictwo Pinnex, s. 53. ISBN 83-86651-40-7.

Literatura dodatkowa

[edytuj | edytuj kod]