Mikołaj Bieganowski

Mikołaj Bieganowski
	; Grzymała
Data urodzenia	1601
Data śmierci	3 maja 1674
Żona	Urszula Krosnowska
Dzieci	Mikołaj

Mikołaj Bieganowski herbu Grzymała (ur. 1601, zm. 3 maja 1674) – kasztelan kamieniecki w 1660 roku, kasztelan podlaski w latach 1658-1660, chorąży lwowski w latach 1644-1658, podstoli lwowski w latach 1643-1644, starosta mostowski i janowski w 1646 roku, oboźny wojska kwarcianego na Ukrainie w latach 1638-1645^[1], wielokrotny poseł do Turcji i Tatarów, ambasador Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w 1654 roku, przedstawiciel dyplomatyczny Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w 1647 roku^[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Zyskał sławę jako żołnierz walczący nieprzerwanie, dopóki pozwalało mu na to zdrowie. Brał udział w walkach ze Szwecją w latach 1625-1629, a także z Kozakami i Tatarami. Uczestniczył w bitwie pod Korsuniem w 1648 roku, w której Polska poniosła klęskę. Bieganowski trafił wtedy do niewoli.

Poseł na sejm 1646 roku^[3].

Po wydostaniu się z niewoli brał udział w kolejnych bitwach: pod Beresteczkiem (1651) i pod Batohem (1652), w których się odznaczył. Niedługo potem musiał zakończyć karierę wojskową. Poseł sejmiku wiszeńskiego nas sejm 1652 (I) i 1655 roku^[4].

Był cenionym dyplomatą, posłem do Stambułu. Dzięki jego działaniom na tym polu Polacy otrzymali w 1654 roku pomoc od sułtana w charakterze wojsk tatarskich, które wspierały Polskę w walkach z Kozakami i Rosją^[5].

W imieniu województw wschodnich podpisał akt poddania się Szwecji (1655). Był członkiem konfederacji tyszowieckiej 1655 roku^[6]. W 1667 roku był członkiem Trybunału Skarbowego Koronnego^[7].

Do jego zasług należy także odbudowa klasztoru reformatów we Lwowie, którą sfinansował. Pokrył też koszty budowy nowych budynków sakralnych tego zakonu w dwóch miastach – Lublinie i Kazimierzu Dolnym.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Urzędnicy podlascy XIV-XVIII wieku. Spisy, oprac. Ewa Dubas-Urwanowicz, Włodzimierz Jarmolik, Michał Kulecki, Jerzy Urwanowicz. Kórnik 1994, s. 160.
↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 139–140.
↑ Jan Dzięgielewski, Izba poselska w systemie władzy Rzeczypospolitej w czasach Władysława IV, Warszawa 1992, s. 163.
↑ Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo - doktryna - praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 336.
↑ Ludwik Kubala, Wojna moskiewska R. 1654-1655 rozdział 4 Dwa poselstwa w r. 1654.
↑ Adam Kersten, Z badań nad konfederacją tyszowiecką, w: „Rocznik Lubelski”, t. I, Lublin 1958, s. 115.
↑ Volumina Legum. T. IV. Petersburg, 1860, s. 432.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Wielka historia Polski. T. XI : A-J. Kraków : Wydawnictwo Pinnex, s. 53. ISBN 83-86651-40-7.

Literatura dodatkowa[edytuj | edytuj kod]

Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 1. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów), 1899, s. 203.
Eugeniusz Latacz: Bieganowski Mikołaj. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 2: Beyzym Jan – Brownsford Marja. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1936, s. 26–27. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0.

[1] Urzędnicy podlascy XIV-XVIII wieku. Spisy, oprac. Ewa Dubas-Urwanowicz, Włodzimierz Jarmolik, Michał Kulecki, Jerzy Urwanowicz. Kórnik 1994, s. 160.

[2] Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 139–140.

[3] Jan Dzięgielewski, Izba poselska w systemie władzy Rzeczypospolitej w czasach Władysława IV, Warszawa 1992, s. 163.

[4] Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo - doktryna - praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 336.

[5] Ludwik Kubala, Wojna moskiewska R. 1654-1655 rozdział 4 Dwa poselstwa w r. 1654.

[6] Adam Kersten, Z badań nad konfederacją tyszowiecką, w: „Rocznik Lubelski”, t. I, Lublin 1958, s. 115.

[7] Volumina Legum. T. IV. Petersburg, 1860, s. 432.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]