Milena Czarnogórska
| |
| |
| |
| Księżna Czarnogóry | |
| Okres |
od 8 listopada 1860 |
|---|---|
| Jako żona | |
| Poprzedniczka | |
| Królowa Czarnogóry | |
| Okres |
od 28 sierpnia 1910 |
| Następca |
Milica |
| Dane biograficzne | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku |
w kaplicy Cipur w Cetyni |
| Ojciec |
Petar Vukotić |
| Matka |
Jelena Voivodić |
| Mąż | |
| Dzieci |
Zorka, Milica, Anastazja, Maria, Danilo, Jelena, Anna, Zofia, Mirko, Xenia, Vera, Piotr |
| Odznaczenia | |
  
| |
Milena Vukotić, serb. Милена Вукотић (ur. 22 kwietnia 1847 w Čevie, zm. 16 marca 1923 w Antibes) – serbska arystokratka, w 1860–1910 księżna, 1910–1918 królowa Czarnogóry jako żona Mikołaja.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w rodzinie wojewody Petara Vukoticia (1926–1904) i Jeleny z d. Vojvodić (zm. 1856). Miała trzech starszych braci: Šala (Pawła), Matana (Mateusza) i Šćepaca (Stefana). Wywodziła się z jednego z najbogatszych rodów serbskiej szlachty, a jej ojciec był przyjacielem Mirka Petrowicia-Niegosza (1820–1867). W wyniku porozumienia się rodziców w 1853 została zaręczona z Mikołajem (1841–1921), dziedzicznym księciem Czarnogóry[1]. Po śmierci matki, została jako 9-latka wysłana do Cetyni na dwór księcia Daniela. Nie odebrała żadnego wykształcenia, pozostając analfabetką. W 1856–1860 wychowywała się w Njeguši pod opieką siostry narzeczonego Anastazji (zm. 1879)[2]. 8 listopada 1860 w Cerkwi Wałaskiej w Cetyni 13-letnia Milena poślubiła 19-letniego Mikołaja[3]. Jako książęca małżonka została oddana pod opiekę księżnej wdowy Darii (1838–1892), która zadbała o podstawy jej wykształcenia[4]. W 1860–1867 opanowała materiał podstawowego wykształcenia, uzupełniony o język francuski[potrzebny przypis].
W 1868–1869 sprawowała urząd marszałka dworu[4]. Poza tą krótkotrwałą funkcją nie odgrywała żadnej roli politycznej. W 1918 znalazła się wraz z rodziną na emigracji, osiedlając się we Francji. W 1922–1923 wraz z Anto Gvozdenoviciem sprawowała honorowo urząd współregentki tytularnego króla Michała, wchodząc w skład rządu na uchodźstwie[5]. Zmarła w 1923 i została pochowana na cmentarzu prawosławnym San Remo. W 1989 jej szczątki zostały przeniesione do kapicy dworskiej w Cetyni[potrzebny przypis].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Mikołajowi I Petrowiciowi-Niegoszowi urodziła dwanaścioro dzieci[potrzebny przypis]:
- Zorka (1864–1890), żona Piotra I Karadziordziewicia, króla Serbów
- Milica (1866–1951), żona Piotra Mikołajewicza Romanowa, wielkiego księcia Rosji
- Anastazja (1868–1935), żona Mikołaja Mikołajewicza Romanowa, wielkiego księcia Rosji
- Maria (1869–1885)
- Daniel (1871–1939), następca tronu, mąż Jutty Mecklenburg-Strelitz
- Jelena (1873–1952), żona Wiktora Emanuela III, króla Włoch
- Anna (1874–1971), żona księcia Franciszka Józefa Battenberga
- Zofia (1876)
- Mirko (1879–1918), mąż Natalii Konstantinović
- Ksenia (1881–1960)
- Wiera (1887–1927)
- Piotr (1889–1932)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Houston 2003 ↓, s. 86.
- ↑ Houston 2003 ↓, s. 95–97.
- ↑ Houston 2003 ↓, s. 87.
- ↑ a b Houston 2003 ↓, s. 103.
- ↑ Đuro Batrićević, Radoman Jovanović, Dr Anto Gvozdenović: general u tri vojske. Crnogorci u rusko-japanskom ratu, Podgorica: Podgorica, 1994, s. 129, ISBN 978-86-305-0169-2 (serb.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marco Houston: Nikola & Milena: King and Queen of the Black Mountain. London: Leppi, 2003. ISBN 978-0-9521644-4-9. (ang.).