Ten artykuł od 2009-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Piotr I Karadziordziewić (cyr. Петар I Карађорђевић, lat. Petar I Karađorđević) (ur. 29 czerwca1844 w Belgradzie, zm. 16 sierpnia1921). Urodził się jako piąte dziecko księcia Aleksandra i księżnej Persidy. Pierwszy monarcha konstytucyjny Serbii. Doszedł do władzy w wyniku puczu wojskowego w 1903, który obalił dynastię Obrenowić.
Edukację rozpoczął w Belgradzie, gdzie skończył szkołę podstawową i gimnazjum. Potem kontynuował ją w szkołach wyższych w Genewie i Paryżu. Walczył po stronie Francuzów w wojnie francusko-pruskiej 1870–1871, a w 1875 przyłączył się do bośniackiego powstania przeciwko imperium osmańskiemu. Podczas wojen bałkańskich dowodził zwycięską serbską armią. Wynikiem wojen bałkańskich było wzmocnienie pozycji Serbii i osłabienie imperium osmańskiego. W wyniku trudów wojny podupadł na zdrowiu i zrezygnował tymczasowo z pełnienia urzędu na rzecz swojego syna Aleksandra I., który został regentem. Niebawem Austro-Węgry wypowiedziały wojnę Serbii, rozpoczynając tym samym I wojnę światową. W grudniu 1918 powrócił do kraju, aby objąć tron nowo utworzonego Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców, później nazywanego Jugosławią. Po jego śmierci na tron wstąpił jego syn Aleksander.
Jako król Serbii wsławił się reformami konstytucji, wojska, systemu edukacji, rolnictwa i został zapamiętany jako król Piotr I Wybawiciel (cyr. Краљ Петар I Ослободилац).
