Mirosław Stec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mirosław Stec
Data urodzenia

1951

Profesor nauk prawnych
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Habilitacja

1994

Profesura

17 maja 2006

Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka Honorowa za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego

Mirosław Tomasz Stec (ur. 1951[1]) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia prawnik. Uzyskał stopień doktora, a w 1994 doktora habilitowanego na podstawie rozprawy pt. Odpowiedzialność cywilna przewoźnika za szkody w przesyłce. W 2006 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych[2]. Specjalizuje się w prawie gospodarczym prywatnym, prawie transportowym i prawie handlowym. Zawodowo związany z Wydziałem Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego i Katedrą Prawa Gospodarczego Prywatnego oraz Katedrą Prawa Samorządu Terytorialnego (jako jej kierownik) tej uczelni. Został również wykładowcą m.in. Wyższej Szkoły Administracji Publicznej w Kielcach i Uniwersytetu w Białymstoku, a także członkiem Komisji Prawniczej Polskiej Akademii Umiejętności[3].

Został redaktorem naczelnym periodyku „Finanse Komunalne”, członkiem kolegium redakcyjnego czasopism „Kwartalnika Prawa Prywatnego”, „Samorząd Terytorialny” i innych[4].

W pierwszej połowie lat 90. był delegatem pełnomocnika rządu odpowiadającym za reformę administracji publicznej w województwie krakowskim, a także wiceministrem w Urzędzie Rady Ministrów. Jako ekspert współtworzył przepisy dotyczące samorządu terytorialnego w Konstytucji RP oraz założenia reformy administracyjnej z okresu rządu Jerzego Buzka[4][5]. Od 1999 do 2005 był przewodniczącym Rady Służby Cywilnej, w 2008 powołany do Kolegium Najwyższej Izby Kontroli, a w 2010 do Rady Legislacyjnej działającej przy prezesie Rady Ministrów[5], której został przewodniczącym.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009)[6] oraz Odznaką Honorową za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego (2015)[7].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Odpowiedzialność cywilna przewoźnika za szkody w przesyłce. Geneza, charakter, Wyd. UJ, Kraków 1993.
  • Prawo gospodarcze prywatne, C.H. Beck, Warszawa 2005.
  • Reforma administracji publicznej 1999. Dokonania i dylematy. Raport Programu Reformy Administracji (red.), Zakład Badawczy ISP, Warszawa 2001.
  • Reforma terytorialnej organizacji kraju – dwa lata doświadczeń (współredaktor), Scholar, Warszawa 2001.
  • Regionalne izby obrachunkowe. Charakterystyka ustrojowa i komentarz do ustawy (red.), Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2010.
  • Samorządowe ABC, FRDL, Kraków 1995.
  • Stosunki pracy pracowników samorządowych (red.), Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2008.
  • Umowa przewozu w transporcie towarowym, Zakamycze, Kraków 2005.
  • Umowy czarterowe w transporcie lotniczym, Wyd. UJ, Kraków 1988.
  • Współdziałanie administracji rządowej z administracją samorządową (red.), KSAP, Warszawa 2009.
  • Wybory i referenda lokalne. Aspekty prawne i politologiczne (współredaktor), Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2010.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]