Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1986 – bieg na 100 m kobiet
Bieg na dystansie 100 metrów kobiet był jedną z konkurencji rozgrywanych podczas XIV mistrzostw Europy w Stuttgarcie. Biegi eliminacyjne zostały rozegrane 26 sierpnia, a biegi półfinałowe i bieg finałowy 27 sierpnia 1986 roku. Zwyciężczynią tej konkurencji została reprezentantka Niemieckiej Republiki Demokratycznej Marlies Göhr, która zdobyła złoty medal w tej konkurencji po raz trzeci z rzędu. W rywalizacji wzięły udział dwadzieścia cztery zawodniczki z trzynastu reprezentacji.
Rekordy
[edytuj | edytuj kod]Rekord świata | Evelyn Ashford (USA) | 10,76 | Zurych, Szwajcaria | 22.08.1984[1] |
Rekord Europy | Marlies Göhr (GDR) | 10,81 | Berlin, NRD | 08.06.1983[2] |
Rekord mistrzostw | Marlies Göhr (GDR) | 11,01 | Ateny, Grecja | 07.09.1982[3] |
Wyniki
[edytuj | edytuj kod]Eliminacje
[edytuj | edytuj kod]Rozegrano trzy biegi eliminacyjne. Do półfinałów awansowało po pięć najlepszych zawodniczek każdego biegu eliminacyjnego (Q) oraz jedna spośród pozostałych z najlepszym czasem (q).
Bieg 1
Miejsce | Zawodniczka | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | Ingrid Auerswald | 11,15 | Q |
2 | Anelija Nunewa | 11,21 | Q |
3 | Heather Oakes | 11,28 | Q |
4 | Iryna Slusar | 11,38 | Q |
5 | Laurence Bily | 11,46 | Q |
6 | Ulrike Sarvari | 11,55 | q |
7 | Vroni Werthmüller | 11,62 | |
8 | Martha Grossenbacher | 11,65 |
Bieg 2
Miejsce | Zawodniczka | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | Marlies Göhr | 11,06 | Q |
2 | Els Vader | 11,30 | Q |
3 | Antonija Nastoburko | 11,30 | Q |
4 | Paula Dunn | 11,31 | Q |
5 | Resi März | 11,60 | Q |
6 | Jolanta Janota | 11,69 | |
7 | Virginia Gomes | 11,80 | |
8 | Sisko Markkanen | 12,01 |
Bieg 3
Miejsce | Zawodniczka | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | Nelli Cooman | 11,12 | Q, |
2 | Silke Gladisch | 11,16 | Q |
3 | Heidi-Elke Gaugel | 11,28 | Q |
4 | Olga Zołotariowa | 11,36 | Q |
5 | Sandra Whittaker | 11,51 | Q |
6 | Nadeżda Georgiewa | 11,56 | |
7 | Sølvi Olsen | 11,89 | |
8 | Lena Möller | 12,04 |
Półfinały
[edytuj | edytuj kod]Rozegrano dwa półfinały. Do finału awansowały po cztery najlepsze zawodniczki każdego biegu półfinałowego (Q).
Półfinał 1
Miejsce | Zawodniczka | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | Nelli Cooman | 11,14 | Q |
2 | Ingrid Auerswald | 11,16 | Q |
3 | Heidi-Elke Gaugel | 11,25 | Q |
4 | Olga Zołotariowa | 11,28 | Q |
5 | Heather Oakes | 11,29 | |
6 | Antonija Nastoburko | 11,33 | |
7 | Sandra Whittaker | 11,51 | |
8 | Ulrike Sarvari | 11,53 |
Półfinał 2
Miejsce | Zawodniczka | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | Marlies Göhr | 10,98 | Q, |
2 | Silke Gladisch | 11,05 | Q |
3 | Anelija Nunewa | 11,08 | Q |
4 | Paula Dunn | 11,27 | Q |
5 | Iryna Slusar | 11,35 | |
6 | Laurence Bily | 11,49 | |
7 | Resi März | 11,60 | |
– | Els Vader | DQ |
Finał
[edytuj | edytuj kod]Miejsce | Zawodniczka | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | Marlies Göhr | 10,91 | |
2 | Anelija Nunewa | 11,04 | |
3 | Nelli Cooman | 11,08 | |
4 | Silke Gladisch | 11,09 | |
5 | Ingrid Auerswald | 11,11 | |
6 | Olga Zołotariowa | 11,23 | |
7 | Paula Dunn | 11,25 | |
8 | Heidi-Elke Gaugel | 11,26 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 250 [dostęp 2021-12-07] (ang.).
- ↑ José María García , Progresión de los Récords de Europa al Aire Libre Progression of the European Outdoor Records (cerrado a / as at 31.10.2016) [online], rfea.es, s. 48 [dostęp 2021-12-07] (hiszp. • ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 693 [dostęp 2021-12-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 574 [dostęp 2021-12-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- European Athletics Championships – Stuttgart 1986 [online], European Athletics [dostęp 2021-12-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-27] (ang.).
- XIV Lekkoatletyczne Mistrzostwa Europy 26–31 sierpnia, Stuttgart. 100 m. Marlies po raz trzeci. „Lekkoatletyka”. XXXI (10), s. 41–42, październik 1986. Warszawa: RSW Prasa–Książka–Ruch. (pol.).