Monika Drożyńska

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Monika Drożyńska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1979
Nowy Sącz

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie

Dziedzina sztuki

sztuki wizualne

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Monika Drożyńska, Hlep, 2017.
Monika Drożyńska, Less is enough, 2012.
Monika Drożyńska, Stitch Yourself.
Monika Drożyńska, Ginczanka (haft edukacyjny), 2019.

Monika Drożyńska (ur. 1979 w Nowym Sączu) – artystka sztuk wizualnych[1], aktywistka[2][3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wychowała się w Gorlicach. Mieszka w Krakowie. Absolwentka Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (2004)[4][5]. Dyplom pt. „Blok” zrealizowała w pracowni prof. Zbigniewa Łagockiego i dr Marii Luizy Pyrlik[6]. Obecnie doktorantka prof. ASP Iwony Demko (2018-)[7].

Projektantka ubrań, założycielka (wraz z Mają Kuczmińską) pierwszego polskiego konceptstoru (2004–2010)[8][9]. Projekty Punkt-u były realizowane z zasadą zero waste i upcycling (2005)[10].

Prekursorka technik hafciarskich[11] oraz tkaniny w przestrzenni publicznej[12]. Prowadzi „haft edukacyjny” w środkach lokomocji, mający na celu upowszechnienie czytelnictwa[13].

Inicjatorka powstania Kolektywu Złote Rączki[14], który prowadził „haft okupacyjny”, czyli haftowanie transparentów podczas manifestacji[15][16]. Współzałożycielka (wraz z Agatą Biskup) Towarzystwa Osób Kibicujących Galerii Bunkier Sztuki, którego misją było zachowanie suwerenności krakowskiej galerii[17].

Jej prace mają wymowę polityczno-społeczną[18]. Haftowanie uważa za działalność polityczną[2]. Autorka „haftu miejskiego” w ramach którego pokazała haft „Zimo wypierdalaj” na bilbordach w całej Polsce. Projekt wywalał społeczną dyskusje, w której głos zabrał Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdan Zdrojewski[19].

Opera Narodowa Teatr Wielki w Warszawie ocenzurował jej prace, zrealizowane w ramach opery „Halka” Natalii Korczakowskiej[20].

Wprowadziła technikę haftu ręcznego na tkaninie do teatru, realizując wydarzenie „Flaga nr 5"[21]. Spektakl stał się warsztatem hafciarskim. Realizacja ta była zwycięskim projektem (jednym z dwóch, wybranych spośród 156) II edycji programu „Placówka”, zorganizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie[22]. Profesor Dariusz Kosiński (Katedra Performatyki Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego) twierdzi, że tym projektem Drożyńska doprowadziła „niemal do rozkładu konwencji teatralnych, do zerwania wszystkich oczekiwań związanych z <<dawaniem przedstawienia>>, ale też z performansem i sztuką uczestniczącą”[23]. Dr Monika Kwaśniewska (Katedra Teatru i Dramatu Uniwersytetu Jagiellońskiego) w swoim tekście o „Fladze nr 5" napisała[24]:

Drożyńska brała udział w wielu wystawach w Polsce i za granicą[25]. Współpracowała z Galerią Biuro Wystaw/Fundacją Polskiej Sztuki Nowoczesnej. Jest założycielką Szkoły haftu dla pań i panów Złote rączki[26].

Wybrane wystawy[edytuj | edytuj kod]

W 2019 Monika Drożyńska zrezygnowała z udziału w wystawie Natura w sztuce w Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK, w akcie protestu wobec samorządowych planów likwidacji Bunkra Sztuki oraz wchłonięcia go przez MOCAK, a także objęcia władzy w Bunkrze Sztuki przez Maszę Potocką (dyrektorkę MOCAK-u). Decyzję o powołaniu Potockiej na stanowisko dyrektorki Bunkra Sztuki określiła jako „wyłącznie z politycznego rozdania” oraz „zagrażającą pluralizmowi i różnorodności” instytucji sztuki[44].

Prace w kolekcjach[edytuj | edytuj kod]

  • Galeria Bunkier Sztuki (Pomnik, 2009, instalacja dźwiękowa, 0’08")[45]
  • MOCAK
  • The Doron Sebbag Art Collection[46]
  • Imango Mundi Luciano Benetton Collectio
  • National Museum, Kijów
  • Lentos Kunstmuseum Linz, Austria

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • Grand Prix Prezydenta Wrocławia Triennale Rysunku Wrocław (2019)[47]
  • Nominacja do Paszportów Polityki (2013)[48]
  • Nominacja do Kulturysty Roku, Trójka, Radiowy Dom Kultury (2011)[49]
  • Nominowana do finału Young International Fashion Entrepreneur British Council (2008)[50]
  • Wyróżnienie w Międzynarodowych Biennalach Architektury, Kraków, konkurs fotograficzny (2002)[51]

Stypendia i rezydencje[edytuj | edytuj kod]

  • Residency Unlimited, Nowy Jork, USA (2022)[52]
  • Sigrids Stue, Aarhus, Dania (2016)
  • Visegrad Artist Residency Program (2012)[53]
  • Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2010)

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Polityka liter. Język jako źródło wyzwolenia, Galeria Foksal (2022), artbook
  • Podobno Słońce Wybuchnie, BWA Olsztyn, Biuro wystaw/Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej (2017)[54]
  • Modny drobiazg, Fundacja Polskiej Sztuki Nowoczesnej (2017)[55]
  • Plan, K.A.I.R Visegrad Artist Residency Program, Kosice, Słowacja (2012)
  • Po słowie, Bunkier Sztuki Kraków (2011)[56]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Monika Drożyńska [online], Biuro Wystaw, 3 listopada 2017 [dostęp 2020-04-11].
  2. ↑ a b Aleksandra Lipczak, Czy haft może być polityczny? Może [online], www.polityka.pl, 2017 [dostęp 2020-04-11] (pol.).
  3. ↑ Monika Drożyńska – bio [online], monika.drozynska.pl [dostęp 2020-04-11].
  4. ↑ Monika Drożyńska: Uwielbiam domowe życie – Hygge [online] [dostęp 2020-04-11] (pol.).
  5. ↑ Modny Drobiazg [online], www.tygodnikpowszechny.pl, 16 marca 2015 [dostęp 2020-04-11] (pol.).
  6. ↑ Renata Radłowska, Projekt „Blok”. Zdjęcia na kanapie [online], wyborcza.pl [dostęp 2020-04-11].
  7. ↑ Monika Drożyńska, Przyjaciółki Matejki, Alternatywne Wiadomości ASP, s. 110.
  8. ↑ Monika Drożyńska – projekty [online], monika.drozynska.pl [dostęp 2020-04-11].
  9. ↑ Redakcja, W stu procentach czysta prawda [online], Dziennik Polski, 1 sierpnia 2006 [dostęp 2020-04-11] (pol.).
  10. ↑ PUNKT. Przywrócić rzeczy światu – Kupuj odpowiedzialnie [online], www.ekonsument.pl [dostęp 2020-04-11] (pol.).
  11. ↑ Deutsche Welle, Niezwykła sztuka Moniki Drożyńskiej [online], DW.COM [dostęp 2020-04-11] (pol.).
  12. ↑ 4. Monika Drożyńska, Trudność i wdzięczność, 2019 | Narracje 11 | Instalacje i Interwencje w Przestrzeni Publicznej [online] [dostęp 2020-04-11] (pol.).
  13. ↑ Paulina Domagalska, Haft? Wojujący, polityczny i integrujący [online], wyborcza.pl [dostęp 2020-04-11].
  14. ↑ Kolektyw Złote Rączki [online], www.facebook.com [dostęp 2020-04-11] (pol.).
  15. ↑ Beata Bialik, Haft okupacyjny. Kobiety wyszywają w Bunkrze Sztuki wielki transparent [online], krakow.wyborcza.pl [dostęp 2020-04-11].
  16. ↑ Haft Okupacyjny vs. craftywizm. Feministyczne strategie artywistyczne Karolina Wilczyńska [online], czaskultury.pl [dostęp 2020-04-11] (pol.).
  17. ↑ Towarzystwo Osób Kibicujących Galerii Bunkier Sztuki [online], www.facebook.com [dostęp 2020-04-11] (pol.).
  18. ↑ Monika Drożyńska: Dziś uważam, że wandalizm jest postawą polityczną [online], Codziennik Feministyczny, 31 lipca 2017 [dostęp 2020-04-11] (pol.).
  19. ↑ Minister broni kontrowersyjnego komiksu: sztuka ma swoje prawa [online], Onet Wiadomości, 26 lutego 2011 [dostęp 2020-04-11] (pol.).
  20. ↑ Roman Pawłowski, Niebezpieczne robótki [online], wyborcza.pl [dostęp 2020-04-11].
  21. ↑ Monika Drożyńska – projekty [online], monika.drozynska.pl [dostęp 2020-04-11].
  22. ↑ II edycja programu PLACÓWKA rozstrzygnięta [online], www.instytut-teatralny.pl [dostęp 2020-04-11] (pol.).
  23. ↑ Nie wiem, kim był Jerzy Grotowski [online], grotowski.net, 5 kwietnia 2020 [dostęp 2020-04-11] (pol.).
  24. ↑ Monika Drożyńska – teksty [online], monika.drozynska.pl [dostęp 2020-04-11].
  25. ↑ Monika Drożyńska [online], monika.drozynska.pl [dostęp 2022-11-25].
  26. ↑ Martyna Nowicka, Wystawa. Szkoła Haftu „Złote rączki” – Szymon, wyhaftuj się! [online], krakow.wyborcza.pl [dostęp 2020-04-11].
  27. ↑ Secondary Archive Manifesta 14 Prisztina [online], Fundacja Katarzyny Kozyry [dostęp 2022-11-25] (pol.).
  28. ↑ m, UWAGA! ZŁY PIES – Triennale Rysunku Wrocław 2022 [online], Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu [dostęp 2022-11-25] (pol.).
  29. ↑ Otwarcie pokazu prac artystki Moniki Drożyńskiej w ramach cyklu „SUPLEMENT” [online], Muzeum Emigracji w Gdyni [dostęp 2022-11-25] (pol.).
  30. ↑ Hafty Moniki Drożyńskiej w Shefter Gallery [online], www.radiokrakow.pl [dostęp 2022-11-25] (pol.).
  31. ↑ Kto upierze nasze brudy? „Dużo dobre/дуже добре” Moniki Drożyńskiej w Galerii Foksal [online], SZUM, 13 sierpnia 2021 [dostęp 2022-11-25] (pol.).
  32. ↑ MWW – Muzeum Współczesne Wrocław – Polska gościnność [online], muzeumwspolczesne.pl [dostęp 2020-04-12].
  33. ↑ Huncwot.com, Co dwie sztuki to nie jedna – Zachęta Narodowa Galeria Sztuki [online], zacheta.art.pl [dostęp 2020-04-12] (pol.).
  34. ↑ Wszystko widzę jako sztukę. Wystawa dla dzieci [online], galeria-arsenal.pl [dostęp 2020-04-11] (pol.).
  35. ↑ Artyści z Krakowa. Generacja 1970–1979 – MOCAK [online], www.mocak.pl [dostęp 2020-04-11] (pol.).
  36. ↑ Too Soon Too Late [online], BOZAR [dostęp 2020-04-11] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-11] (ang.).
  37. ↑ Dreams&Dramas. Law as literature – Announcements – e-flux [online], www.e-flux.com [dostęp 2020-04-11] (ang.).
  38. ↑ Późna polskość – Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski [online], – Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski [dostęp 2020-04-11].
  39. ↑ CSWŁaźnia [online], www.laznia.pl [dostęp 2020-04-11].
  40. ↑ Wystawa. Monika Drożyńska „Rewolucja mi się śni” Punkt Odbioru Sztuki Łódź – NaszeMiasto.pl [online], lodz.naszemiasto.pl, 5 maja 2016 [dostęp 2020-04-11] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-11] (pol.).
  41. ↑ MWW – Muzeum Współczesne Wrocław – Dzień jest za krótki (Kilka opowieści autobiograficznych) [online], muzeumwspolczesne.pl [dostęp 2020-04-11].
  42. ↑ Bunkier Sztuki » Po słowie [online] [dostęp 2020-04-11] (pol.).
  43. ↑ Huncwot.com, Letni nieletni Młodzież w sztuce współczesnej – Zachęta Narodowa Galeria Sztuki [online], zacheta.art.pl [dostęp 2020-04-11] (pol.).
  44. ↑ Artystka Monika Drożyńska rezygnuje z udziału w wystawie w MOCAK-u. To gest sprzeciwu wobec polityki Jacka Majchrowskiego. wyborcza.pl, 4 marca 2019. [dostęp 2021-01-27].
  45. ↑ Bunkier Sztuki » Dematerializacja Kolekcji cz. I [online] [dostęp 2020-04-11] (pol.).
  46. ↑ Biuro Wystaw [online], www.facebook.com [dostęp 2020-04-12] (pol.).
  47. ↑ Triennale Rysunku Wrocław Lista nagrodzonych – Triennale Rysunku Wrocław 2019 [online], trwro.pl [dostęp 2020-04-11] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-11].
  48. ↑ Redakcja, Sztuki wizualne 2013. Nominowana Aneta Grzeszykowska [online], www.polityka.pl, 2013 [dostęp 2020-04-11] (pol.).
  49. ↑ Znamy nominacje do tytułu Kulturysty Roku 2011! [online], PolskieRadio.pl [dostęp 2020-04-11].
  50. ↑ British Council otwiera polskim projektantom mody drogę do międzynarodowej kariery [online], Female.pl [dostęp 2020-04-11] (pol.).
  51. ↑ Sztuka Architektury, Biennale architektury [online], Sztuka Architektury, 7 października 2002 [dostęp 2020-04-11] (pol.).
  52. ↑ Residency Unlimited | Monika Drożyńska [online], Residency Unlimited –, 24 sierpnia 2022 [dostęp 2022-11-25].
  53. ↑ Monika Drożyńska (PL) [online], K.A.I.R., 6 lutego 2012 [dostęp 2020-04-11] (ang.).
  54. ↑ Podobno Słońce Wybuchnie [online], Issuu [dostęp 2020-04-11] (ang.).
  55. ↑ Modny Drobiazg/Trendy Trinket [online], Issuu [dostęp 2020-04-11] (ang.).
  56. ↑ Bunkier Sztuki » Po słowie [online] [dostęp 2020-04-12] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Monika_Drożyńska&oldid=72820479”