Moritz Hauptmann

Moritz Hauptmann
Data i miejsce urodzenia	13 października 1792 ; Drezno
Pochodzenie	niemieckie
Data i miejsce śmierci	3 stycznia 1868 ; Lipsk
Instrumenty	skrzypce
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, teoretyk muzyki, pedagog
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Moritz Hauptmann (ur. 13 października 1792 w Dreźnie, zm. 3 stycznia 1868 w Lipsku^[1]^[2]^[3]) – niemiecki kompozytor, teoretyk muzyki i pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn architekta^[2]. Uczył się w Dreźnie u Scholza (skrzypce), Grossego (fortepian i harmonia) oraz Francesco Morlacchiego (kompozycja)^[2]. W 1811 roku był uczniem Louisa Spohra w Gocie^[1]^[2]^[3]. W latach 1812–1815 członek kapeli dworskiej w Dreźnie^[1]^[3]. W 1815 roku został nauczycielem w rodzinie księcia Nikołaja Riepnina-Wołkonskiego, z którym odbył podróż po Rosji^[1]^[2]. W 1820 roku wrócił do Drezna, następnie w 1822 roku dostał angaż na dworze w Kassel, gdzie był członkiem kapeli nadwornej, a także uczył teorii i kompozycji^[1]^[2]^[3]. W 1842 roku z polecenia Felixa Mendelssohna został kantorem Thomasschule w Lipsku^[1]^[2]. Od 1843 roku wykładał także w tamtejszym konserwatorium^[1]^[3]. Do jego uczniów należeli Hans von Bülow, Joseph Joachim, Ferdinand David, Salomon Jadassohn i Arthur Sullivan^[1]^[2]. Współzałożyciel (1850) i pierwszy prezes Bach-Gesselschaft^[1]^[2].

Jego dorobek kompozytorski obejmuje muzykę religijną, jedną operę, pieśni, a także utwory instrumentalne^[3], w tym 3 sonaty skrzypcowe, 4 sonatiny skrzypcowe i 2 kwartety smyczkowe^[2]. Był autorem traktatu teoretycznego Die Natur der Harmonik und Metrik (wyd. Lipsk 1853, 2. wydanie 1873)^[2]^[3]. W pracy tej rozpatrywał zjawiska muzyczne w duchu pojęć wywiedzionych z dialektyki Hegla (teza-antyteza-synteza)^[2]. Ponadto napisał Erläuterungen zu J.S. Bachs Kunst der Fuge (wyd. Lipsk 1841, 2. wydanie 1861) i Die Lehre von der Harmonik (red. Oscar Paul, wyd. Lipsk 1868, 2. wydanie 1873)^[2], pośmiertnie ukazał się zbiór pism Opuscula pod redakcją Ernsta Hauptmanna (wyd. Lipsk 1874)^[2]. Listy Hauptmanna wydał drukiem Ferdinand Hiller (wyd. Lipsk 1876)^[2].

Odznaczony został bawarskim Orderem Maksymiliana (1858)^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 108. ISBN 83-224-0453-0.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1488. ISBN 978-0-02-865528-4.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 365. ISBN 0-674-37299-9.
↑ „Zeitschrift für Bayerische Landesgeschichte”. Band 47 (Heft 1), s. 398, 1984. München.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Moritz Hauptmann – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
Moritz Hauptmann – nuty tego kompozytora dostępne w bibliotece cyfrowej Choral Public Domain Library (ChoralWiki)
Nuty Moritza Hauptmanna w bibliotece Polona

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 108. ISBN 83-224-0453-0.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1488. ISBN 978-0-02-865528-4.

[harvard-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 365. ISBN 0-674-37299-9.

[zeitschrift-4] „Zeitschrift für Bayerische Landesgeschichte”. Band 47 (Heft 1), s. 398, 1984. München.

[1]

[2]

[3]

[4]