Mungo pręgowany

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mungo pręgowany
Mungos mungo[1]
(J.F. Gmelin, 1788)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Podrząd

kotokształtne

Rodzina

mangustowate

Podrodzina

Mungotinae

Rodzaj

mungo

Gatunek

mungo pręgowany

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[23]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Mungo pręgowany[24], mangusta pręgowana[25] (Mungos mungo) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny Mungotinae w obrębie rodziny mangustowatych (Herpestinae).

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1788 roku niemiecki przyrodnik Johann Friedrich Gmelin nadając mu nazwę Viverra mungo[2]. Pochodzenie holotypu jest niepewne[26][27]. Gmelin podał „Bengal, Persję i inne części Azji” (łac. Bengala, Persia, aliisque asiae)[2], ograniczone przez Ogilby’ego do „Gambii”[28], jednak późniejszy autorzy sugerowali miejsce typowe jako Kraj Przylądkowy w Południowej Afryce[29][30].

Opisano do 15 podgatunków, ale konieczna jest rewizja taksonomiczna[26]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[26].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Mungos i mungo: tel. mangīsu „mangusta” lub mar. mangus „mangusta”[31].

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Mungo pręgowany występuje w Senegalu i Gambii na wschód do Erytrei i Somalii oraz na południe do Konga, Angoli, północno-wschodniej Namibii i wschodniej Południowej Afryki[26].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) samic 33–38,5 cm, samców 30–40 cm, długość ogona samic 19–24,5 cm, samców 17,8–31 cm, długość ucha samic 2–2,7 cm, samców 2,1–3,6 cm, długość tylnej stopy samic 5,3–8,4 cm, samców 5,3–9 cm; masa ciała samic 0,99–1,74 kg, samców 0,89–1,88 kg[32]. Dymorfizm płciowy słabo uwidoczniony[32]. Ubarwienie ciała od jasnoszarego do rdzawobrązowego z pionowymi, czarnymi pasami. Zakończenie ogona i łapy również czarne. Wzór zębowy: I C P M = 36[32].

Ekologia[edytuj | edytuj kod]

Zajmuje różne siedliska – od terenów leśnych, trawiastych po skaliste lub nadrzeczne. Nie występuje na terenach pustynnych i półpustynnych. Gatunek aktywny w ciągu dnia. Żerują zwykle pojedynczo, ale przebywają w grupach 10-20 osobników zajmujących wspólne terytorium. Obserwowano wspólne polowania na większą zdobycz oraz zachowania wskazujące na otaczanie opieką osobników młodych oraz niesprawnych i starych.

Preferencje pokarmowe podobne do większości mangustowatych – owady, drobne kręgowce, jaja i owoce.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Crossarchus fasciatus marcrurus O. Thomas, 1907.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Mungos mungo, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. ↑ a b c J.F. Gmelin: Systema naturae per regna tria naturae : secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. Ed. 13., aucta, reformata. T. 1. Lipsiae: Impensis Georg. Emanuel. Beer, 1788, s. 84. (łac.).
  3. ↑ A.G. Desmarest: Mangouste (Mamm.): Herpestes , Illig.; Ichneumon, Lacép .; Geoffr.; Viverra et Mustela, Linn.. W: J. du Roi (red.): Dictionnaire des sciences naturelles, dans lequel on traite méthodiquement des différens êtres de la nature, considérés soit en eux-mêmes, d’après l’état actuel de nos connoissances, soit relativement à l’utilité qu’en peuvent retirer la médecine, l’agriculture, le commerce et les artes. Suivi d’une biographie des plus célèbres naturalistes. Ouvrage destiné aux médecins, aux agriculteurs, aux commerrans aux artistes, aux manufacturiers, et à tous ceux qui ont iniéroî a connoitre les productions de la nature, leurs caraclères génériques et spécifiques, leur lieu natal, leurs propriétés et leurs usages. T. 29. Strasbourg; Paris: F. G. Levrault; Le Normant, 1823, s. 58. (fr.).
  4. ↑ A. Smith. African Zoology. „South African quarterly journal”. 2 (1), s. 114, 1834. (ang.). 
  5. ↑ Säugethiere. W: E. Rüppell: Neue Wirbelthiere zu der Fauna von Abyssinien gehörig. S. Schmerber: Frankfurt am Main, 1835–1840, s. 30. (niem.).
  6. ↑ T. von Heuglin. Diagnosen neuer Säugethiere aus Afrika am rothen meere. „Novorum actorum Academiae Caesareae Leopoldino-Carolinae Germanicae Naturae Curiosorum”. 28 (10), s. 4, 1861. (niem.). 
  7. ↑ Heuglin i Fitzinger 1866 ↓, s. 560.
  8. ↑ Heuglin i Fitzinger 1866 ↓, s. 561.
  9. ↑ O. Thomas. On a new banded mungoose from Somaliland. „The Annals and Magazine of Natural History”. Sicth series. 15 (90), s. 531, 1895. (ang.). 
  10. ↑ O. Thomas. On further new Mammals obtained by the Ruwenzori Expedition. „The Annals and Magazine of Natural History”. Seventh Series. 19 (109), s. 120, 1907. (ang.). 
  11. ↑ O. Thomas & R.Ch. Wroughton. The Rudd Exploration of South Africa.-VII. List of mammals obtained by Mr. Grant at Coguno, Inhambane. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1907 (2), s. 291, 1907. (ang.). 
  12. ↑ O. Thomas, R.Ch. Wroughton. New mammals from Lake Chad and the Congo, mostly from the collections made during the Alexander-Gosling expedition. „The Annals and Magazine of Natural History”. Seventh Series. 19, s. 374, 1907. (ang.). 
  13. ↑ R. Lydekker. XVIII. Mammalia. „The Zoological record”. 44 (2), s. 61, 1908. (ang.). 
  14. ↑ A.J.E. Lönnberg. Notes on some Mammals collected in the Congo Free State by the Swedish Missionary K. E. Laman. „Arkiv för zoologi”. 4 (16), s. 7, 1908. (ang.). 
  15. ↑ E. Heller. New species of rodents and carnivores from equatorial Africa. „Smithsonian miscellaneous collections”. 56 (16), s. 15, 1911. (ang.). 
  16. ↑ E. Schwarz. Säugetiere von der Ostgrenze von Neu-Kamerun. „Jahrbücher des Nassauischen Vereins für Naturkunde”. 68, s. 63, 1915. (niem.). 
  17. ↑ O. Thomas. Some new African Mammalia. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninth series. 17 (97), s. 182, 1926. DOI: 10.1080/00222932608633388. (ang.). 
  18. ↑ O. Thomas. On mammals from Ovamboland and the Cunene River, obtained during Capt. Shortridge’s third Percy Sladen and Kaffrarian Museum Expedition into South-West Africa. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1926 (1), s. 294, 1926. (ang.). 
  19. ↑ Roberts 1929 ↓, s. 88.
  20. ↑ a b Roberts 1929 ↓, s. 89.
  21. ↑ A. Roberts. Preliminary description of fifty-seven new forms of South African mammals. „Annals of the Transvaal Museum”. 15 (1), s. 5, 1932. (ang.). 
  22. ↑ L. Zukowsky. Eine neue Unterart der Zebramanguste aus dem Damaralande, Mungos mungo damarensis subsp. nov. „Säugetierkundliche Mitteilungen”. 4, s. 113–114, 1956. (niem.). 
  23. ↑ J.S. Gilchrist, E. Do Linh San, Mungos mungo, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016 [online], wersja 2021-3 [dostęp 2022-04-28] (ang.).
  24. ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 144. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  25. ↑ K. Kowalski (red.), A. Krzanowski, H. Kubiak, B. Rzebik-Kowalska & L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 190, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
  26. ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 418. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  27. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Mungos mungo. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-04-28].
  28. ↑ W. Ogilby. Descriptions of Mammalia and Birds from the Gambia. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 3, s. 101, 1835. (ang.). 
  29. ↑ O. Thomas. On the African mungooses. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1882 (1), s. 91, 1882. (ang.). 
  30. ↑ Roberts 1929 ↓, s. 87.
  31. ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 434, 1904. (ang.). 
  32. ↑ a b c J.S. Gilchrist, A.P. Jennings, G. Veron & P. Cavallini (koordynator): Family Herpestidae (Mongooses). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 327–328. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mungo_pręgowany&oldid=68341463”