Mungo pręgowany
| ||
| Mungos mungo[1] | ||
| (Gmelin, 1788) | ||
| ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ssaki | |
| Podgromada | żyworodne | |
| Infragromada | łożyskowce | |
| Rząd | drapieżne | |
| Podrząd | kotokształtne | |
| Rodzina | mangustowate | |
| Rodzaj | mungo | |
| Gatunek | mungo pręgowany | |
| Podgatunki | ||
|
zobacz opis w tekście | ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | ||
 | ||
Mungo pręgowany[3], mangusta pręgowana[4] (Mungos mungo) – gatunek niedużego drapieżnego ssaka z rodziny mangustowatych.
Występowanie i biotop[edytuj | edytuj kod]
Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje Afrykę subsaharyjską od Gambii po północno-wschodnią Etiopię i Afrykę Południową. Zajmuje różne siedliska – od terenów leśnych, trawiastych po skaliste lub nadrzeczne. Nie występuje na terenach pustynnych i półpustynnych.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Osiąga 30-45 cm[5] długości ciała i wagę 2 kilogramów[5]. Ogon ma podobną długość. Ubarwienie ciała od jasnoszarego do rdzawobrązowego z pionowymi, czarnymi pasami. Zakończenie ogona i łapy również czarne. Dymorfizm płciowy nie jest uwidoczniony.
Gatunek aktywny w ciągu dnia. Żerują zwykle pojedynczo, ale przebywają w grupach 10-20 osobników zajmujących wspólne terytorium. Obserwowano wspólne polowania na większą zdobycz oraz zachowania wskazujące na otaczanie opieką osobników młodych oraz niesprawnych i starych.
Preferencje pokarmowe podobne do większości mangustowatych – owady, drobne kręgowce, jaja i owoce.
Podgatunki[edytuj | edytuj kod]
Wyróżnia się kilkanaście podgatunków mangusty pręgowanej[6]:
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mungos mungo, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ J.S. Gilchrist, E. Do Linh San, Mungos mungo, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015 [online], wersja 2015.1 [dostęp 2015-07-10] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 146. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ K. Kowalski (redaktor naukowy), A. Krzanowski, H. Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 190, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
- ↑ a b Beata Pawlikowska: Blondynka na safari. Warszawa: National Geographic, 2009, s. 123. ISBN 978-83-7596-040-2.
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Mungos mungo. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 11 października 2009]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ladd, R: Mungos mungo (ang.). (On-line), Animal Diversity Web, 2000. [dostęp 1 stycznia 2008].
- Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Mungos mungo. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 1 stycznia 2008]