Przejdź do zawartości

Měrćin Nowak-Njechorński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Měrćin Nowak-Njechorński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1900
Nechern

Data i miejsce śmierci

6 lipca 1990
Nechern

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Pradze
Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

malarstwo

Odznaczenia
Złoty Order Zasługi dla Ojczyzny (NRD) Order Uśmiechu

Měrćin Nowak-Njechorński (wym. [miɪrtɕin nɔvak nʲekʰorɲski]; ur. 13 czerwca 1900 w Njechorniu jako Martin Sodan, zm. 6 lipca 1990 tamże). Był serbołużyckim malarzem, pisarzem i działaczem narodowym. Studiował w Lipsku, Dreźnie oraz Pradze i w latach 1927–1929 na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Pierwszą wystawę swojej twórczości malarskiej miał w Zgorzelcu w 1920 roku. Jako ponad 20-letni człowiek odnalazł swoją przynależność do narodu serbołużyckiego i postanowił poświęcić mu całe swoje życie.

Dom narodzin w Njerchorniu

W okresie 20-lecia międzywojennego redaktor czasopism serbołużyckich m.in. "Serbski Student", "Sokołske Listy", "Serbske Nowiny". W latach 1935-39 współpracownik Związku Polaków w Niemczech. Ilustrator i współredaktor czasopisma "Młody Polak w Niemczech". Polonofil i słowianofil. Człowiek bardzo kontrowersyjny. W okresie powojennym zwolennik idei socjalistycznej. Po wojnie redaktor naczelny czasopism: "Nowej Doby" oraz czasopisma kulturalnego "Rozhladu". Autor reportaży, bajek alegorycznych, opowiadań. Publikował pod pseudonimami Njechorński, Wohnjoš, Bobak. Jako pisarz niezwykle płodny. Bardzo czynny i utalentowany jako dziennikarz. Działacz narodowy w okresie przed- i powojennym. W latach 30. za artykuły o treści patriotycznej dwukrotnie więziony. W czasie II wojny światowej wcielony do Wehrmachtu. Odznaczony m.in. Orderem Zasług dla Ojczyzny.

Jego styl artystyczny był inspirowany folklorem serbołużyckim. Tak w malarstwie, jak i w literaturze preferował małe formy. Twórca narodowego stylu serbołużyckiego w malarstwie i rysunku. W jego domu w Njechorniu znajduje się muzeum poświęcone jego życiu i twórczości.

W 1980 roku otrzymał Order Uśmiechu[1].

Dorobek literacki

[edytuj | edytuj kod]
  • Ruskie byliny. Praha 1927
  • Po serbskich pućach. Budyšin 1936
  • Wusaty Krjepjel a druhe bajki. Budyšin 1950
  • Wuknimy dolnoserbski. Krótki kurs delnjoserbšćiny za hornjołužiskich Serbow. Budyšin 1952
  • Zapiski Bobaka. Budyšin 1952
  • Serbski Wšudźebył. Budyšin 1954
  • Mišter Krabat. Budyšin 1954, wydane w Polsce pod tytułem "Mistrz Krabat. Dobry łużycki czarodziej", Wyd. Śląsk, Katowice 1979
  • Kołowokoło Błotow. Budyšin 1957
  • Bołharske podlěćo. Budyšin 1958
  • Wot wčerawša na jutřiše. Budyšin 1960
  • Molerjo, spěwarjo, podróżnicy. Budyšin 1961
  • Pod Pamirom a za Kaukazom. Budyšin 1961
  • Baćon a žaby a druhe bajki. Budyšin 1967

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ze świata, „Echo Krakowa” (247), 15 listopada 1980, s. 1.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Moler serbskeho luda. Bautzen 1959 (mit Texten von Měrćin Nowak-Njechorński und Alfred Schneider)
  • Wubrane spisy, zwjazk 1 (pućowanske wobrazy). Bautzen 2000, ISBN 3-7420-1822-1
  • Wubrane spisy, zwjazk 2 (bajki). Bautzen 2000, ISBN 3-7420-1824-8
  • Helmut Kaltšmit: Leksikon awtorow serbskich knihow 1945–1978. Bautzen 1979