Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
N-Chlorosukcynoimid
|
Nazewnictwo
|
|
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
1-chloropirolidyno-2,5-dion
|
Inne nazwy i oznaczenia
|
NCS
|
|
Ogólne informacje
|
Wzór sumaryczny
|
C4H4ClNO2
|
Masa molowa
|
133,53 g/mol
|
Wygląd
|
białe ciało stałe[1]
|
Identyfikacja
|
Numer CAS
|
128-09-6
|
PubChem
|
31398
|
|
InChI
|
InChI=1S/C4H4ClNO2/c5-6-3(7)1-2-4(6)8/h1-2H2
|
InChIKey
|
JRNVZBWKYDBUCA-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
Niebezpieczeństwa
|
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2021-05-28]
|
|
Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
|
Na podstawie podanej karty charakterystyki
|
|
|
Zwroty H
|
H290, H302, H314, H335, H410
|
Zwroty P
|
P260, P273, P280, P301+P312, P303+P361+P353, P305+P351+P338
|
|
NFPA 704
|
Na podstawie podanego źródła[3]
|
|
|
|
Numer RTECS
|
UY1013500
|
Dawka śmiertelna
|
LD50 1212 mg/kg (szczur, doustnie)[1]
|
|
Podobne związki
|
Podobne związki
|
N-bromosukcynoimid, N-jodosukcynoimid
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
|
|
N-Chlorosukcynoimid – organiczny związek chemiczny z grupy sukcynoimidów, N-chloropochodna sukcynoimidu (imidu kwasu bursztynowego). Utleniacz i substancja chlorująca. Stosowany jako źródło chloru w reakcjach addycji elektrofilowej i reakcjach rodnikowych[4].