Nachyłek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nachyłek
Ilustracja
Nachyłek barwierski
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Asteroideae

Rodzaj

nachyłek

Nazwa systematyczna
Coreopsis L.
Sp. Pl. 907. 1753
Typ nomenklatoryczny

Coreopsis lanceolata L.[3]

Coreopsis auriculata
Coreopsis bigelovii

Nachyłek (Coreopsis L.) – rodzaj roślin należący do rodziny astrowatych. Obejmuje ponad 80 gatunków[4]. Zasięg rodzaju obejmuje Amerykę Północną i Południową (w północno-zachodniej jej części – od Kolumbii po północne Chile i Boliwię)[4]. Jako rośliny introdukowane i zdziczałe gatunki z tego rodzaju obecne są na wszystkich kontynentach[4]. W naturze rosną zaróno na siedliskach suchych i słonecznych, jak i na brzegach rzek[5]. W Polsce rośliny z tego rodzaju znane są tylko w uprawie[6].

Nazwa naukowa pochodzi od greckich słów: 'koris' – pluskwa, 'opsis' – podobny (niełupki podobne są do pluskwy)[7].

Liczne gatunki oraz odmiany ozdobne pochodzenia mieszańcowego uprawiane są jako rośliny ozdobne i na kwiaty cięte[7]. Niektóre gatunki wykorzystywane były także lokalnie jako rośliny lecznicze. Z kwiatów nachyłka barwierskiego C. tinctoria wytwarzano żółty barwnik[8].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Coreopsis grandiflora
Pokrój
Rośliny jednoroczne, byliny, półkrzewy i krzewy do ponad 2 m wysokości. Łodygi zwykle prosto wzniesione, pojedyncze, rozgałęzione na całej długości lub tylko w górnej części[7].
Liście
Naprzeciwległe lub skrętoległe. Liście tylko odziomkowe, tylko łodygowe lub obu rodzajów. Owłosione lub nagie, ogonkowe lub siedzące, o blaszce całobrzegiej, ząbkowanej lub pierzasto klapowanej[7].
Kwiaty
Zebrane w koszyczki pojedyncze lub tworzące rozpierzchłe baldachogrona złożone. Okrywy kulistawe do walcowatych, o średnicy od 4 mm do ponad 25 mm. Listki okrywy zwykle w dwóch rzędach i w liczbie 8, wolne lub zrośnięte u samej nasady, podługowate do równowąskich, błoniaste. Osadnik płaski lub wypukły, z plewinkami (odpadającymi). Brzeżne, płonne kwiaty języczkowe zwykle w liczbie 8, często podwojone u odmian uprawnych. Przeważnie są żółte, czasem w części doosiowej czerwonobrązowe do fioletowych. Kwiaty rurkowate liczne, obupłciowe, żółte lub czerwonobrązowe do fioletowych, z 4 lub 5 łatkami[7].
Owoce
Niełupki zwykle spłaszczone, owalne do równowąskich, czasem oskrzydlone, gładkie lub brodawkowate. Puchu kielichowego brak lub trwały w postaci dwóch ości lub łusek[7].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Coreopsis lanceolata
Pozycja systematyczna

Rodzaj z rodziny astrowatych Asteraceae, w obrębie której klasyfikowany jest do podrodziny Asteroideae i plemienia Coreopsideae[9]. W niektórych ujęciach sugerowana jest celowość włączenia zaliczanych tu gatunków do rodzaju uczep Bidens[9].

Wykaz gatunków[4][10]

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Nachyłki uprawiane są jako ozdobne rośliny ogrodowe. Nadają się też na kwiat cięty, zwłaszcza odmiany wysokie[11].

Do najczęściej uprawianych należą: nachyłek Drummonda C. basalis, nachyłek wielkokwiatowy C. grandiflora, nachyłek lancetowaty C. lanceolata, nachyłek barwierski C. tinctoria i C. auriculata[8]. Odmiany pochodzenia mieszańcowego uzyskano także głównie z tych gatunków[7].

Uprawa[edytuj | edytuj kod]

Nachyłki są łatwe w uprawie. Najlepiej rosną w pełnym słońcu, na przepuszczalnej i żyznej glebie. Rozmnaża się je z nasion wysiewanych wiosną lub jesienią; w marcu do inspektu umiarkowanego, w kwietniu od razu do gruntu. Nasiona kiełkują po dwóch tygodniach. Po wysianiu od razu na miejsce należy przerywać siewki na odległość 15–25 cm. Nasiona zachowują zdolność kiełkowania przez 2–4 lata[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
  3. Index Nominum Genericorum. [dostęp 2009-01-28].
  4. a b c d e Coreopsis L.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-06-19].
  5. Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2002, s. 362. ISBN 0-333-74890-5.
  6. Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 62, ISBN 978-83-62975-45-7.
  7. a b c d e f g John L. Strother: Coreopsis Linnaeus. [w:] Flora of North America [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2022-06-19].
  8. a b David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 234, DOI10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  9. a b Genus Coreopsis L.. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [on-line]. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. [dostęp 2022-06-19].
  10. Wiesław Gawryś: Słownik roślin zielnych. Kraków: Officina botanica, 2008, s. 60. ISBN 978-83-925110-5-2.
  11. a b Julius Klimo, Jindřich Krejča: Kwiaty letnie. PWRiL, 1977.