Nadieżda Biesfamilna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nadieżda Biesfamilna
Надежда Бесфамильная
Data i miejsce urodzenia

27 grudnia 1950
Moskwa

Wzrost

166 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
brąz Montreal 1976 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
Mistrzostwa Europy
brąz Helsinki 1971 sztafeta 4 × 100 m
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Wiedeń 1970 sztafeta 4 × 200 m
Europejskie igrzyska juniorów
złoto Lipsk 1968 sztafeta 4 × 100 m
brąz Odessa 1966 sztafeta 4 × 100 m

Nadieżda Wiktorowna Biesfamilna (ros. Надежда Викторовна Бесфамильная; ur. 27 grudnia 1950 w Moskwie[1]) – rosyjska lekkoatletka reprezentująca ZSRR, sprinterka, medalistka olimpijska z 1976.

Na europejskich igrzyskach juniorów w 1966 w Odessie zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów, a w finale biegu na 100 metrów była piąta[2]. Na europejskich igrzyskach juniorów w 1968 w Lipsku zdobyła złoty medal w sztafecie 4 × 100 metrów, zajęła 5. miejsce w biegu na 100 metrów i 4. miejsce w biegu na 200 metrów[3].

Odpadła w półfinale biegu na 100 metrów na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach, Nie stanęła do biegu półfinałowego na 200 metrów, a w sztafecie 4 × 100 metrów zajęła w finale 6. miejsce[4].

Zdobyła złoty medal w sztafecie 4 × 200 metrów (w składzie: Biesfamilna, Wira Popkowa, Galina Bucharina i Ludmiła Samotiosowa) na pierwszych halowych mistrzostwach Europy w 1970 w Wiedniu. Na tych samych mistrzostwach zajęła 4. miejsce w biegu na 60 metrów[5].

Zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach (w składzie: Ludmiła Żarkowa, Bucharina, Marina Sidorowa i Biesfamilna). W biegu na 200 metrów zajęła 4. miejsce w finale[6]. Odpadła w półfinale biegu na 50 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1972 w Grenoble[7] Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium odpadła w półfinale biegu na 200 metrów, a w sztafecie 4 × 100 metrów zajęła w finale 5. miejsce[1]. Odpadła w biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1974 w Göteborgu[8].

Zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu (sztafeta biegła w składzie: Tetiana Proroczenko, Ludmiła Masłakowa, Biesfamilna i Wiera Anisimowa). Indywidualnie nie udało jej się wejść do finału; odpadła w ćwierćfinale biegu na 100 metrów i w półfinale biegu na 200 metrów[1].

Biesfamilna była mistrzynią ZSRR w biegu na 100 metrów w latach 1971–1973 i na 200 metrów w 1971, 1972 i 1975[9], a także halową mistrzynią w biegu na 60 metrów w 1972 i 1973[10].

Ustanawiała rekordy ZSRR w biegu na 200 metrów (22,8 s 12 sierpnia 1972 w Moskwie) i czterokrotnie w sztafecie 4 × 100 metrów (do 42,93 s 6 sierpnia 1976 w College Park)[11].

Rekordy życiowe Biesfamilnej[1]:

Konkurencja Data i miejsce Wynik
bieg na 100 metrów 1976 11,41 s
bieg na 200 metrów 1972 22,8 s

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Nadezhda Besfamilnaya [online], olympedia.org [dostęp 2021-01-06] (ang.).
  2. European Junior Championships 1966 [online], wjah.co.uk [dostęp 2016-02-25] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
  3. European Junior Championships 1968 [online], wjah.co.uk [dostęp 2016-02-25] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
  4. Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 146 i 148.
  5. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 417–418 [dostęp 2021-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  6. Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 155 i 158.
  7. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 426 [dostęp 2021-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  8. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 436 [dostęp 2021-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  9. Soviet Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2012-08-19] (ang.).
  10. Soviet Indoor Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2012-08-19] (ang.).
  11. Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość – Sandomierz: 2007, s. 199 i 318.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]