Nadine Broersen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nadine Broersen
Ilustracja
Nadine Broersen podczas halowych mistrzostw świata w Sopocie (2014)
Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1990
Hoorn

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Holandia
Mistrzostwa Europy
srebro Zurych 2014 siedmiobój
Halowe mistrzostwa świata
złoto Sopot 2014 pięciobój

Nadine Broersen (ur. 29 kwietnia 1990 w Hoorn) – holenderska lekkoatletka, wieloboistka.

W 2009 była piąta na mistrzostwach Europy juniorów w Nowym Sadzie. Na dziewiątym miejscu zakończyła rywalizację podczas rozgrywanych latem 2011 młodzieżowych mistrzostw Starego Kontynentu. Rok później reprezentowała Holandię na igrzyskach olimpijskich w Londynie, gdzie uplasowała się na 12. miejscu. Dwunasta zawodniczka halowych mistrzostw Europy z 2013. Na początku 2014 została halową mistrzynią świata w pięcioboju. Srebrna medalistka mistrzostw Europy w Zurychu (2014). Rok później uplasowała się tuż za podium światowego czempionatu w Pekinie. Uczestniczka mistrzostw Starego Kontynentu oraz igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro (2016), w których nie odniosła znaczących sukcesów. W 2017 zajęła piąte miejsce w halowych mistrzostwach Europy w Belgradzie, natomiast kilka miesięcy później nie ukończyła rywalizacji siedmioboistek podczas światowego czempionatu w Londynie.

Medalistka mistrzostw Holandii (w różnych konkurencjach) oraz reprezentantka kraju w pucharze Europy w wielobojach i drużynowym czempionacie Europy.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Rok Impreza Miejsce Konkurencja Lokata Wynik
2009 Mistrzostwa Europy juniorów Serbia Nowy Sad siedmiobój 5. miejsce 5456 pkt.
2010 I liga pucharu Europy w wielobojach Holandia Hengelo siedmiobój 5. miejsce 5842 pkt.
2011 I liga drużynowych mistrzostw Europy Turcja Izmir skok wzwyż 7. miejsce 1,85
2011 Młodzieżowe mistrzostwa Europy Czechy Ostrawa siedmiobój 9. miejsce 5740 pkt.
2012 Igrzyska olimpijskie Wielka Brytania Londyn siedmiobój 12. miejsce 6319 pkt.
2013 Halowe mistrzostwa Europy Szwecja Göteborg pięciobój 12. miejsce 3707 pkt.
2013 I liga pucharu Europy w wielobojach Szwajcaria Nottwil siedmiobój 1. miejsce 6238 pkt.
2013 Mistrzostwa świata Rosja Moskwa siedmiobój 10. miejsce 6224 pkt.
2014 Halowe mistrzostwa świata Polska Sopot pięciobój 1. miejsce 4830 pkt.
2014 Mistrzostwa Europy Szwajcaria Zurych siedmiobój 2. miejsce 6498 pkt.
2015 Halowe mistrzostwa Europy Czechy Praga pięciobój DNF
2015 Mistrzostwa świata Pekin siedmiobój 4. miejsce 6491 pkt.
2016 Mistrzostwa Europy Holandia Amsterdam siedmiobój DNF
2016 Igrzyska olimpijskie Brazylia Rio de Janeiro siedmiobój 13. miejsce 6300 pkt.
2017 Halowe mistrzostwa Europy Serbia Belgrad pięciobój 5. miejsce 4582 pkt.
2017 I liga drużynowych mistrzostw Europy Hiszpania Monzón siedmiobój 1. miejsce 6326 pkt.
2017 Mistrzostwa świata Wielka Brytania Londyn siedmiobój DNF
2019 Mistrzostwa świata Katar Doha siedmiobój 6. miejsce 6392 pkt.
2021 Halowe mistrzostwa Europy Polska Toruń pięciobój 10. miejsce 3556 pkt.
2021 Igrzyska olimpijskie Japonia Tokio siedmiobój DNF

Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]

Konkurencja Wynik Miejsce Rok Uwagi
Bieg na 60 metrów przez płotki (hala) 8,31 Czechy Praga 2015
Skok wzwyż (stadion) 1,94 m Szwajcaria Zurych 2014 rekord Holandii
Skok wzwyż (hala) 1,93 m Polska Sopot 2014 rekord Holandii
Pięciobój (hala) 4830 pkt. Polska Sopot 2014 rekord Holandii
Siedmiobój 6539 pkt. Polska Toruń 2014

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]