Przejdź do zawartości

Nagroda Polonicum

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Nagroda Polonicum – nagroda w formie dyplomu i statuetki z brązu przyznawana zagranicznym badaczom przez Uniwersytet Warszawski od 2006 roku za „wybitne osiągnięcia w krzewieniu języka polskiego oraz wiedzy o polskiej kulturze i historii na świecie”[1].

Nagroda została ustanowiona przez Uniwersytet Warszawski z inicjatywy prof. Ryszarda Kuleszy, ówczesnego dyrektora uniwersyteckiego Centrum Języka Polskiego i Kultury Polskiej dla Cudzoziemców „Polonicum”, a patronat nad nią objęli marszałek Senatu, minister kultury i dziedzictwa narodowego oraz rektor uniwersytetu. W skład kapituły nagrody, która decyduje o wyborze laureata, wchodzą:

  1. rektor Uniwersytetu Warszawskiego
  2. marszałek Senatu
  3. minister właściwy ds. kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
  4. minister właściwy ds. szkolnictwa wyższego
  5. prezes Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”
  6. dyrektor Biblioteki Narodowej
  7. dziekan Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego
  8. przewodniczący Rady Naukowej Centrum „Polonicum”
  9. dyrektor Centrum „Polonicum”

przy czym pierwszych sześciu może być reprezentowanych przez upoważnionego przedstawiciela[1].

Lista laureatów[2]

[edytuj | edytuj kod]

Lista wyróżnionych[2]

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Nagroda Polonicum. Uniwersytet Warszawski. [dostęp 2015-11-26]. (pol.).
  2. a b Nagroda Polonicum: Laureaci. Uniwersytet Warszawski. [dostęp 2021-10-13]. (pol.).