Nikołaj Woronow

Nikołaj Woronow
Николай Николаевич Воронов
	główny marszałek artylerii
Data i miejsce urodzenia	5 maja 1899 ; Petersburg, ; Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	28 lutego 1968 ; Moskwa, ZSRR
	Przebieg służby
Lata służby	1918–1968
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Armia Radziecka
Stanowiska	zastępca ludowego komisarza obrony ZSRR, szef artylerii RKKA
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Rosji,; wojna polsko-bolszewicka,; wojna domowa w Hiszpanii, ; II wojna światowa: wojna zimowa z Finlandią,; obrona Moskwy,; obrona Leningradu,; bitwa pod Demiańskiem,; bitwa stalingradzka,; bitwa na łuku kurskim;
	Odznaczenia
	;

Nikołaj Nikołajewicz Woronow (ros. Николай Николаевич Воронов, ur. 23 kwietnia^?/5 maja 1899 w Petersburgu, zm. 28 lutego 1968 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, zastępca ludowego komisarza obrony ZSRR, szef artylerii Armii Czerwonej, główny marszałek artylerii (1944), Bohater Związku Radzieckiego (1965).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze funkcje w Armii Czerwonej objął w 1918. Uczestniczył w wojnie domowej w Rosji w latach 1918–1920, a następnie w wojnie polsko-bolszewickiej, podczas której pod Józefowem dostał się do niewoli^[1]. Z niewoli powrócił w 1921 roku, po zakończeniu działań wojennych.

W 1932 ukończył Akademię Wojskową im. Michaiła Frunzego w Moskwie. W latach 1936–1937 został doradcą wojskowym w Hiszpanii, gdzie zajmował się szkoleniem, na zlecenie rządu republikańskiego, żołnierzy Brygad Międzynarodowych.

W 1937 ponownie znalazł się w Armii Czerwonej, gdzie zajmował do 1940 stanowisko szefa artylerii. Następnie, w tym samym roku, został szefem Głównego Zarządu Artylerii.

Po napaści Niemiec na ZSRR pełnił funkcję zastępcy ludowego komisarza obrony ZSRR i szefa artylerii Armii Radzieckiej (od roku 1943 na stanowisku dowódcy artylerii). W Kwaterze Głównej Naczelnego dowództwa przy dowództwie frontów (Stepowego, Dońskiego i Stalingradzkiego), kierował rozbiciem dużego zgrupowania sił niemieckich w rejonie Wołgi.

Po wojnie w latach 1950–1953 był przewodniczącym Akademii Nauk Artyleryjskich, a w latach 1953–1958 został komendantem Akademii Artyleryjskiej. Od roku 1958 znalazł się w grupie inspektorów wojskowych Ministerstwa Obrony ZSRR.

Zmarł 28 lutego 1968 w Moskwie. Jego ciało zostało skremowane, a urnę z prochami umieszczono pod murem kremlowskim na Placu Czerwonym.

Awanse[edytuj | edytuj kod]

gen. płk artylerii 04 czerwca 1940;
marszałek artylerii 18 stycznia 1943^[2];
główny marszałek artylerii 21 lutego 1944.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Medal Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (7 maja 1965)
Order Lenina – sześciokrotnie
Order Rewolucji Październikowej
Order Czerwonego Sztandaru – czterokrotnie
Order Suworowa I klasy – trzykrotnie
Order Czerwonej Gwiazdy
Order Wyzwolenia Narodowego (Jugosławia)
Order Partyzanckiej Gwiazdy I klasy (Jugosławia)
Order Suche Batora (Mongolia)
Order Czerwonego Sztandaru (Mongolia)
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (Polska)
Order Krzyża Grunwaldu I klasy (Polska)
i inne

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Ф. Самсонов, биография Н. Н. Воронова
↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении генерал-полковнику Воронову Н. Н. военного звания маршала артиллерии» от 18 января 1943 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1943. — 28 января (№ 4 (264)). — С. 1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

BolesławB. Potyrała BolesławB., HieronimH. Szczegóła HieronimH., Czerwoni marszałkowie. Elita Armii Radzieckiej 1935-1991, Zielona Góra: Wyd. WSP im. Tadeusza Kotarbińskiego, 1997, ISBN 83-86832-23-1, OCLC 835148265 .
BolesławB. Potyrała BolesławB., WładysławW. Szlufik WładysławW., Who is who? Trzygwiazdkowi generałowie i admirałowie radzieckich sił zbrojnych z lat 1940-1991, Częstochowa: WSP, 2001, ISBN 83-7098-662-5, OCLC 831020923 .
Mała Encyklopedia Wojskowa, t. III, Wyd. MON, Warszawa 1971
Encyklopedia II wojny światowej, Wyd. MON, Warszawa 1975
(ros.) W. Jegorszyn – Feldmarszałkowie i marszałkowie, Moskwa 2000
(ros.) K. Zalesskij – Imperium Stalina. Biograficzny słownik encyklopedyczny, Moskwa 2000
(ros.) Radziecka Encyklopedia Wojskowa, t. 2, Moskwa
(ros.) Wielka Encyklopedia Radziecka, t. 5, s. 368, Moskwa 1969-1978
(ros.) Wojskowy słownik encyklopedyczny, Moskwa 1986
Николай Николаевич Воронов – Герои страны (ros.)
Николай Николаевич Воронов – Проект ХРОНОС (ros.)

[1] Ф. Самсонов, биография Н. Н. Воронова

[2] Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении генерал-полковнику Воронову Н. Н. военного звания маршала артиллерии» от 18 января 1943 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1943. — 28 января (№ 4 (264)). — С. 1.

[1]

[2]