Nowa Grobla (województwo podkarpackie)
50°04′55″N 23°00′32″E/50,081944 23,008889
| wieś | |
.jpg) Uczestnicy defilady w Nowej Grobli przed miejscową szkołą (1938) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
350[2] |
| Strefa numeracyjna |
16 |
| Kod pocztowy |
37-631[3] |
| Tablice rejestracyjne |
RLU |
| SIMC |
0607185[4] |
Położenie na mapie gminy Oleszyce  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu lubaczowskiego  | |
| 50°04′55″N 23°00′32″E/50,081944 23,008889[1]
| |
Nowa Grobla – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie lubaczowskim, w gminie Oleszyce[4][5].
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| Hamernia | 0607200 | część wsi |
| Ruda | 0607191 | część wsi |
23 lipca 1944 zdobyta przez wojska radzieckie[6].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Opieki Matki Bożej Uzdrowienia Chorych w Bihalach[7].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wieś została nazwana od wielkiej grobli usypanej na rozlewiskach. W 1487 roku król Kazimierz IV Jagiellończyk nadał lasy, bory i ziemie na cel wytopu żelaza z rudy. Piece hutnicze istniały do XVIII wieku (do czasu wyczerpania się miejscowych złóż rudy). Następnymi właścicielami byli hrabiowie Zamoyscy. W 1848 roku została zniesiona pańszczyzna., a w 1894 roku zbudowano kolej Jarosławsko-Sokalską. Prawdopodobnie na tym terenie lub w okolicy istniał do I połowy XVII wieku monaster żeński[8].
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie jarosławskim województwa lwowskiego. W latach 1942–1947 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 24 Polaków, 3 ukrywających się Żydów oraz 1 Ukrainkę za „sprzyjanie Polakom”[9].
Kościół
[edytuj | edytuj kod]W 1938 roku hrabina Zofia Zamoyska z Wysocka dzięki staraniom mieszkańców i komitetu wsi, przydzieliła plac na kaplicę[10]. Plac poświęcono i postawiono brzozowy krzyż, a w miejscowej szkole odprawiano nabożeństwa. W 1943 roku postawiono drugi dębowy krzyż, a w 1972 roku postawiono trzeci dębowy krzyż. 22 maja 1982 roku z krzyża zaczęła wypływać ciecz przypominająca ludzką krew i to cudowne zjawisko powtarzało się w piątki i soboty przez kilka lat. W latach 1983–1984 zbudowano kościół filialny pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, który 19 maja 1985 roku został poświęcony przez Administratora apostolskiego w Lubaczowie bp Mariana Jaworskiego. W 1985 roku Nową Groblę odwiedził J.E. abp Luigi Poggi. Z Nowej Grobli pochodzą: ks. Jerzy Sopel (1987), ks. Krzysztof Soliło (1988), ks. Jerzy Pytlik (1988) i s. Antoretta CSSJ (Eliza Soliło)[8].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 87960
- ↑ Nowa Grobla w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-01-21], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 817 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT.
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ ВОВ-60 – Сводки. [dostęp 2009-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-10)].
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ a b Nowa Grobla na stronie Parafii Bihale. [dostęp 2016-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-01)].
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 270–271, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897.
- ↑ Z Nowej Grobli. „Wschód”. Nr 88, s. 6, 30 czerwca 1938.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Nowa Grobla, powiat jarosławski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 194.
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Osady | |
| Części wsi |
|
| Przysiółki wsi |
|
