Odznaka Ogólna Szturmowa
 Awers | |
| Ustanowiono |
1 czerwca 1940 |
|---|---|
| Wielkość |
5,3 cm x 4,2 cm – klasy od I do III, |
| Powiązane | |
Odznaka Ogólna Szturmowa (niem. Allgemeines Sturmabzeichen) – niemiecka odznaka wojskowa dla żołnierzy Wehrmachtu, Waffen-SS i Ordnungspolizei ustanowiona przez generała Walthera von Brauchitscha 1 czerwca 1940 roku[1].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Odznaka zaprojektowana przez berlińską firmę Wilhelma Ernsta Peekhausa ma kształt owalnego dysku o wymiarach 5,3 cm x 4,2 cm i grubości 0,6 cm. Na obwodzie odznaki znajduje się wieniec złożony z pięciu liści dębu, a u podstawy znajduje się para żołędzi. Wewnątrz wieńca widnieje duży orzeł Wehrmachtu ze złożonymi skrzydłami, trzymający w szponach swastykę, która z kolei spoczywa na skrzyżowanym bagnecie i granacie trzonkowym. Odznaka była mocowana za pomocą przypinki i zatrzasku[2] i noszona na piersi na lewej kieszeni munduru[3].
22 czerwca 1943 roku utworzono kolejne klasy odznaki, posiadające u podstawy małą tabliczkę z liczbą 25, 50, 75 lub 100, oznaczającą liczbę ataków, w których brał udział odznaczony żołnierz. Nazywano je odpowiednio klasami od II do V. Na odznakach klasy IV i V liście dębu otaczające obwód odznaki, wraz z bagnetem i granatem, były większe – 5,7 cm x 4,8 cm. Ponadto wieniec był koloru złotego[2]. Noszono tylko jedną odznakę, najwyższej otrzymanej klasy[3].
Odznaczenia z czasów nazistowskich zostały początkowo zakazane w powojennej Republice Federalnej Niemiec. Jednak w 1957 roku wiele odznaczeń wojskowych z okresu II wojny światowej, w tym Odznaka Ogólna Szturmowa, zostało ponownie dopuszczonych do noszenia przez odznaczonych nimi weteranów. W związku z zakazem eksponowania symboli nazistowskich odznaka została zdenazyfikowana poprzez usunięcie z niej swastyki, natomiast członkowie Bundeswehry w czynnej służbie nosili ją w formie wstążki koloru feldgrau, na której umieszczono miniaturę odznaki[4].
Kryteria[edytuj | edytuj kod]
Odznaka została wprowadzona z myślą o inżynierach wojskowych, a także żołnierzach artylerii, wojsk przeciwlotniczych i przeciwpancernych wspierających jednostki piechoty w walce, któzy nie byli uprawnieni do otrzymania Odznaki Szturmowej Piechoty. Mogła być nadawana także personelowi medycznemu opiekującemu się ofiarami na polu walki w „warunkach walki w zwarciu”[1]. Przed wprowadzeniem Odznaki Niszczyciela Czołgów w marcu 1942 roku, Odznakę Ogólną Szturmową można było nadawać także za zniszczenie nieprzyjacielskich czołgów lub pojazdów opancerzonych przy użyciu broni indywidualnej[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Angolia 1987 ↓, s. 92
- ↑ a b Angolia 1987 ↓, s. 92–93
- ↑ a b Littlejohn i Dodkins 1968 ↓, s. 152–153
- ↑ Littlejohn i Dodkins 1968 ↓, s. 224–226.
- ↑ Angolia 1987 ↓, s. 96.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- John Angolia: For Führer and Fatherland: Military Awards of the Third Reich. R. James Bender Publishing, 1987. ISBN 0-912138-14-9. (ang.).
- David Littlejohn, C. M. Dodkins: Orders, Decorations, Medals and Badges of the Third Reich. R. James Bender Publishing. R. James Bender Publishing, 1968. ISBN 978-0854200801. (ang.).
| Rodzaj odznaczenia | |
|---|---|
| Elementy insygniów | |
| Formy zredukowane |
|
| Lista odznaczeń w | |
| Lista baretek w | |
| Prawo | |
| System odznaczeń w Polsce |
.svg){kind=small}