Przejdź do zawartości

Order San Marino

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Order Rycerski Cywilny i Wojskowy Świętego Maryna
Ordine Eguestre Civile e Militare di San Marino
Awers
Awers gwiazdy i rewers orderu
Baretka
Baretka V klasy
Ustanowiono

13 sierpnia 1859

Kruszec

złoto

Poniżej

Order Świętej Agaty

Order San Marino, Order Rycerski Cywilny i Wojskowy Świętego Maryna (wł. Ordine Eguestre Civile e Militare di San Marino) – jedno z odznaczeń państwowych Republiki San Marino ustanowione w 1859[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Order San Marino został ustanowiony 13 sierpnia 1859 ku czci patrona republiki świętego Maryna. Jest przyznawany cudzoziemcom, którzy poprzez swoją działalność cywilną lub wojskową zasłużyli się republice. Order przyznaje się w szczególności za zasługi w dziedzinie kultury, nauki, filantropii i działalności politycznej. Biuro Wielkiego Mistrza orderu dzielą dwaj kapitanowie-regenci San Marino, mający podczas pełnienia swojego urzędu prawo do noszenia go w najwyższej klasie. Odznaczonym przysługują honory wojskowe, jeśli noszą order w sposób widoczny[2].

Order początkowo dzielił się na pięć klas:

  • I klasa – Krzyż Wielki (Cavalieri di Gran Croce), limitowany do 50 osób, nadawany jest głowom koronowanym i prezydentom,
  • II klasa – Wielki Oficer (Grandi Uffiziali), limitowany do 100 osób, zarezerwowany dla dyplomatów,
  • III klasa – Komandor (Uffiziali Maggiori lub Commendatori), limitowany do 200 osób, zarezerwowany dla dyplomatów,
  • IV klasa – Oficer (Uffiziali), limitowany do 400 osób, nadawany pozostałym osobom,
  • V klasa – Kawaler (Cavalieri), limitowany do 2 tys. osób, nadawany pozostałym osobom[3],

oraz dołączony do orderu:

  • Złoty Medal,
  • Srebrny Medal,
  • Brązowy Medal[2].

30 kwietnia 1964 ustanowiono dodatkowo Łańcuch Orderu Rycerskiego San Marino (Collare dell'Ordine Equestre di San Marino) nadawany głowom państw[3].

Odznaczeni

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związane są kategorie: Odznaczeni Orderem San Marino, Polacy odznaczeni Orderem San Marino.

Opis odznaki

[edytuj | edytuj kod]

Odznaką orderu jest emaliowany na biało złoty krzyż tzw. kotwicowy. Pomiędzy jego ramionami znajdują się złote baszty z herbu San Marino. Pośrodku krzyża widnieje okrągły medalion z portretem Świętego Maryna na błękitnym tle. Dookoła napis w języku włoskim: San Marino Prottetore (Święty Maryn Protektor). Nad odznaką widnieje złota korona. Rewers odznaki przedstawia herb San Marino na białym tle i włoski napis: Merito Civile e Militare (zasługi cywilne i wojskowe). Kawalerom orderu I i II klasy przysługuje również gwiazda orderowa. Jest nią ośmiokątna gwiazda z promienistymi ramionami ze srebra, wyłożonymi małymi brylantami. Pośrodku gwiazdy znajduje się odznaka Orderu Świętego Maryna, jednak bez wizerunku patrona republiki, za to ze złotym napisem łacińskim na granatowym tle: Relinquo vos liberos ab utroque homine (Pozostawiam was wolnymi od kogokolwiek). Pod ramionami odznaki znajduje się wieniec oliwkowy z zielonej emalii. Wstążka orderu ma formę równej szerokości pasów w kolorach niebieskim i białym ułożonych na przemian (4 pasy niebieskie i 3 białe oraz wąski biały margines po obu brzegach wstążki). Order I klasy nosi się na wstędze orderowej, order II i III klasy na wstążce na szyi, a order IV i V klasy na wstążce na piersi[2].

Baretki Orderu San Marino

Łańcuch

Krzyż Wielki

Wielki Oficer

Komandor

Oficer

Kawaler

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Encyklopedia wojskowa: dowódcy i ich armie, historia wojen i bitew, technika wojskowa. Red. Andrzej Krupa. T. 2: N-Ż. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN-Wydawnictwo Bellona, 2007, s. 67. ISBN 978-83-11-10727-4.
  2. a b c Poul Ohm Hieronymussen: Europæiske ordner i farver. Kopenhaga: Politikens Forlag, 1966, s. 196-197.
  3. a b Statuti dell'Ordine Equestre di San Marino. cnicg.net (Corpo della Nobiltà Italiana). [dostęp 2015-11-19]. (wł.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Poul Ohm Hieronymussen: Europæiske ordner i farver, Politikens Forlag, Kopenhaga 1966
  • Aleksandra Pronińska: Historia San Marino (w: Historia małych krajów Europy), Ossolineum, Wrocław 2002, ISBN 83-04-04590-7