Osada (Wetlina)
49°08′55″N 22°28′39″E/49,148611 22,477500| niestandaryzowana część wsi | |
 Przełęcz na terenie Osady | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo | |
| Część miejscowości | |
| Liczba ludności (2016) |
56 |
| Strefa numeracyjna |
13 |
| Tablice rejestracyjne |
RLS |
| SIMC |
nie nadano[1] |
Położenie na mapie gminy Cisna  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu leskiego  | |
| 49°08′55″N 22°28′39″E/49,148611 22,477500[1]
| |
Osada – nieoficjalna część wsi Wetlina w Polsce w powiecie leskim, w gminie Cisna[1].
Przez Osadę przechodzi droga wojewódzka nr 897 i zielony szlak pieszy łączący miejscowość z punktem widokowym Wielka Rawka.
Osada jest najmłodszą, a zarazem najwyżej położoną częścią wsi Wetlina[2]
Osada znajduje się we wschodniej części Wetliny, powyżej zbiegu Wetlinki i Górnej Solinki, najbliżej Przełęczy Wyżniej. Z tej części wsi wybiega droga i nieczynna linia kolei wąskotorowej do Moczarnego. Znajduje się tu kilka domów leśników oraz Hotel Górski PTTK z 1992. Historyczna zabudowa osady spłonęła w 1946, a jej mieszkańców wysiedlono. W latach 70. wbrew protestom społecznym rozpoczęto tu budowę fermy hodowlanej (PGR). Obecnie na terenie byłego PGRu znajduje się kemping i ośrodek dydaktyczno-informacyjny Bieszczadzkiego Parku Narodowego[3][4].
Na terenie Osady powyżej współczesnej zabudowy odsłonięto fundamenty zabudowy dworskiej z okresu przedwojennego[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 93853
- ↑ "Stare+Sioło"+Zabrodzie+Osada&hl=pl#v=onepage&q="Stare%20Sioło"%20Zabrodzie%20Osada&f=false Bieszczady. Miniprzewodnik. Helion SA Gliwice. [dostęp 2018-09-03].
- ↑ Paweł Luboński: Bieszczady. Przewodnik. Oficyna Wydawnicza Rewasz, 1998, s. 181-182. ISBN 83-903090-9-2.
- ↑ Stanisław Kłos: Bieszczady. Przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 1994, s. 197. ISBN 83-217-2922-3.
- ↑ Krukar Wojciech, Bieszczady. Mapa dla wytrawnego turysty 1:60000, wyd. piąte, Krosno: Ruthenus, 2009, ISBN 978-83-7530-067-3.