Ossoliński Hrabia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ossoliński Hrabia
Ossoliński Hrabia

Ossoliński Hrabiapolski herb hrabiowski, nadany w Galicji, odmiana herbu Topór.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

Tarcza dzielona w krzyż z tarczą sercową. W polu sercowym, błękitnym, lew złoty ukoronowany, wspięty, o podwójnym ogonie i czerwonym języku, w polu I i IV czerwonym topór srebrny o rękojeści złotej, w polu II i III srebrno-czerwonym w słup orzeł dwugłowy czerwono-srebrny w słup. Nad tarczą korona hrabiowska, nad którą hełm w koronie z klejnotem, w którym pół lwa złotego jak w godle, trzymającego topór jak w godle. Labry: czerwone, podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Potwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Galicji (hoch- und wohlgeboren, reischgraf) Michałowi von Tenczyn Ossolińskiemu. Podstawą był patent z 1775 roku, rzekome pochodzenie od Andrzeja Tęczyńskiego wywiedzione przed komisją Magnatów oraz domicyl[1]. Andrzej Tęczyński otrzymał tytuł hrabiego od Karola V w 1527 (zob. Tęczyński Hrabia), ale wspólne pochodzenie Tęczyńskich i Ossolińskich jest nieprawdziwe. Według Ostrowskiego inna linia tej rodziny otrzymała tytuł hrabiowski w Prusach w 1798, potwierdzony w 1805 oraz w Królestwie Polskim w 1824 i w Rosji w 1848[2].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Jedna rodzina herbownych (herb własny):

reichsgraf von Tenczyn Ossoliński.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sławomir Górzyński: Arystokracja polska w Galicji: studium heraldyczno-genealogiczne. Warszawa: DiG, 2009, s. 275-277. ISBN 978-83-7181-597-3.
  2. Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. Warszawa: gł. skł. Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1906, s. 245.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]