Otto Kinkeldey
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Otto Kinkeldey (ur. 27 listopada 1878 w Nowym Jorku, zm. 19 września 1966 w Orange w stanie New Jersey[1][2]) – amerykański muzykolog.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Uzyskał stopień Bachelor of Arts w City College of New York (1898) i Master of Arts w New York University (1900)[1][2], gdzie studiował filozofię i filologię angielską[1]. W latach 1900–1902 odbył studia muzyczne u Edwarda MacDowella na Columbia University[1][2]. Od 1903 do 1905 roku studiował w Berlinie u Roberta Radeckego, Arthura Egidiego i Carla Thiela w Akademisches Institut für Kirchenmusik oraz u Oskara Fleischera, Maxa Friedlaendera, Hermanna Kretzschmara, Johannesa Wolfa i Carla Stumpfa na Uniwersytecie Berlińskim[1][2]. W latach 1907–1909 na zlecenie redakcji „Denkmaler Deutscher Tonkunst” podróżował po Niemczech, zbierając archiwalia muzyczne[1]. W 1909 roku obronił doktorat na podstawie dysertacji Orgel und Klavier in der Musik des 16. Jahrhunderts (wyd. Lipsk 1910)[1][2], a w następnym roku uzyskał habilitację na podstawie pracy doktorskiej[3]. Od 1909 do 1914 roku przebywał we Wrocławiu, gdzie wykładał historię muzyki i był bibliotekarzem w Königliches Institut für Kirchenmusik tamtejszego uniwersytetu[1][2], był też członkiem zarządu Opery Wrocławskiej oraz inspektorem organów na Śląsku[1].
W 1914 roku wrócił do Stanów Zjednoczonych[1][2]. W latach 1915–1923 i 1927–1930 był kierownikiem działu muzycznego nowojorskiej Public Library[1][2]. Od 1923 do 1930 roku wykładał muzykę na Cornell University[1][2]. W 1930 roku założył tam pierwszą amerykańską katedrę muzykologii, którą kierował do 1946 roku[1][2]. Pracował też w uniwersyteckiej bibliotece[1][2]. Był współzałożycielem American Musicological Society, w latach 1934–1936 i 1940–1942 pełnił funkcję jego przewodniczącego[1][2].
Uważany jest za twórcę muzykologii amerykańskiej, przeniósł na tamtejszy grunt dorobek teoretyczny niemieckiej szkoły muzykologicznej[1]. Przyczynił się także do rozwoju bibliotekarstwa muzycznego, które stało się istotną dziedziną pomocniczą[1]. W swoich rozważaniach naukowych łączył refleksje nad muzyką, jako podstawowym przedmiotem wiedzy muzykologicznej, z perspektywą historyczną i osiągnięciami innych dyscyplin naukowych[1]. Opublikował pracę What We Know About Music (Ann Arbor 1946)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 85–86. ISBN 978-83-224-3303-4.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1883. ISBN 978-0-02-865528-4.
- ↑ Strona Katedry Muzykologii UWr [1]