Przejdź do zawartości

Ośrodek Szkoleniowy Agencji Wywiadu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ośrodek Szkoleniowy Agencji Wywiadu
JW 2669
Ilustracja
Data założenia

4 października 1972

Państwo

 Polska

Adres

JW 2669
12-100 Stare Kiejkuty

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Ośrodek Szkoleniowy Agencji WywiaduJW 2669”
Ziemia53°38′05,194″N 21°04′03,695″E/53,634776 21,067693

Ośrodek Szkoleniowy Agencji Wywiadu (JW 2669) – na początku lat 70. XX wieku ośrodek szkoleniowy Departamentu I MSW, później Agencji Wywiadu w Starych Kiejkutach (województwo warmińsko–mazurskie).

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wprowadzenie

[edytuj | edytuj kod]

Budowa

[edytuj | edytuj kod]
Sztandar Ośrodka Kształcenia Kadr Wywiadowczych Departamentu I MSW

Decyzja o stworzeniu ośrodka zapadła w ramach reorganizacji wywiadu na początku lat 70. XX w., przeprowadzonej przez Franciszka Szlachcica. Ze względów strategicznych, ośrodek, który był także bazą mobilizacyjną wywiadu i ośrodkiem łączności radiowej z agentami, musiał być umiejscowiony na wschód od linii Wisły. Wybrano Stare Kiejkuty – teren, na którym znajdowała się stanica harcerska. Projekt ośrodka został stworzony przez zespół architektów Tygrysy, a prace budowlane były wykonywane głównie siłami żołnierzy 7 Samodzielnego Batalionu Inżynieryjno-Budowlanego z Nadwiślańskich Jednostek Wojskowych. Po 18 miesiącach budowy, ośrodek został otwarty w październiku 1972.

Wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]

Ośrodek dysponował studnią głębinową, własną kanalizacją oraz podziemnym schronem przeciwatomowym. Na terenie ośrodka znajdowały się budynki mieszkalne dla kadry oraz kursantów, koszary dla 300-osobowej kompanii wartowniczej i stołówka, w której początkowo pracował szef kuchni z warszawskiego Grand Hotelu. Kursanci mieli do dyspozycji bibliotekę, bar z bezpłatnym alkoholem czynny od 17 do północy. W ośrodku znajdował się kryty basen oraz sala gimnastyczna. Kursanci byli zakwaterowani w czterdziestu dwuosobowych pokojach wyposażonych zgodnie ze standardami zachodnioeuropejskimi. W ośrodku znajdowała się radiostacja do łączności z zagranicznymi agentami. Teren ośrodka był ozdobiony rzeźbami Alfonsa Karnego, a na centralnym placu znajdował się posąg Światowida – symbol wywiadu, przy którym odbywało się ślubowanie kursantów.

Pierwszy kurs rozpoczął się 6 października 1972. Przed właściwym kursem uczestnicy odbywali miesięczne przeszkolenie wojskowe. Kursy trwały dziewięć miesięcy, od października do czerwca. Uczestnicy musieli mieć wyższe wykształcenie magisterskie. W programie kursów była między innymi nauka werbowania agentów, języków obcych (angielski, niemiecki, francuski, hiszpański i inne według potrzeb) odbywająca się w czterech gabinetach z wyposażeniem elektronicznym, fotografii, kryptologii i obsługi sprzętu radiowego.

Po 1989

[edytuj | edytuj kod]

W 1990 ośrodek został przejęty przez Urząd Ochrony Państwa, a po jego rozwiązaniu w 2002 jest zarządzany przez Agencję Wywiadu.

Komendanci

[edytuj | edytuj kod]

Wybrani absolwenci i wykładowcy

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Piotr Pytlakowski: Szkoła Szpiegów. Kim byli absolwenci Starych Kiejkut, Wydawnictwo Czerwone i Czarne, Warszawa 2014.
  2. Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2023-11-01].
  3. a b c SZKOŁA SZPIEGÓW – cykl Kulisy historii odc. 97. [dostęp 2023-11-01].
  4. Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2023-11-01].
  5. Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2023-11-01].
  6. Anna Ruszczyk, SPOWIEDŹ OFICERA POLSKIEGO WYWIADU [online], Gazeta Śledcza, 30 września 2019 [dostęp 2023-11-01] (pol.).
  7. Inwentarz archiwalny [online], inwentarz.ipn.gov.pl [dostęp 2023-11-01].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]