Przejdź do zawartości

Piotr Pytlakowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Pytlakowski
Ilustracja
Piotr Pytlakowski (2012)
Data i miejsce urodzenia

25 listopada 1951
Warszawa

Data śmierci

31 grudnia 2024

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Pracodawca

Polityka” (1997–2024)

Rodzice

Jerzy Pytlakowski, Sabina z d. Wiernik

Piotr Pytlakowski (ur. 25 listopada 1951[1] w Warszawie[2], zm. 31 grudnia 2024[3]) – polski dziennikarz i scenarzysta, w latach 1997–2024 związany z tygodnikiem „Polityka”.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Piotr Pytlakowski był synem Jerzego Pytlakowskiego i Sabiny z domu Wiernik (1918–1990), która pochodziła z rodziny żydowskiej i była siostrą pisarki Ireny Szymańskiej. Jej rodzice – Róża i Szymon – zostali zamordowani w czasie Holocaustu[4]. Brat dziennikarki Krystyny Pytlakowskiej(inne języki)[5].

Ukończył zaoczne zawodowe studium nauk politycznych dla dziennikarzy przy Instytucie Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego (nie uzyskując magisterium)[4]. Pracował m.in. w „Nowej Wsi”, „Przeglądzie Tygodniowym”, „Gazecie Wyborczej”, „Życiu Warszawy”, „Życiu”, a od 1997 do śmierci związany był z tygodnikiem „Polityka”, gdzie zajmował się dziennikarstwem śledczym i problematyką kryminalną. Był związany z ruchem Obywatele RP[6].

Zmarł 31 grudnia 2024[3]. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[1].

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
  • W poszukiwaniu utraconych lat (2001) – scenariusz[8]
  • Alfabet mafii (2004) – dziennikarz, komentarze[8]
  • Alfabet mafii. Dekada mafijnej Warszawy (2004) – dziennikarz, komentarze[8]
  • Świadek koronny (2007) – scenariusz (sekwencje retrospektywne; fragmenty serialu Odwróceni)[8]
  • Odwróceni (2007) – scenariusz[8]
  • Ścigany (2010) – reżyseria[8]
  • Wszystkie ręce umyte. Sprawa Barbary Blidy (2010) – scenariusz, reżyseria[8]
  • Zbrodnie, które wstrząsnęły Polską (2012) – dziennikarz, scenariusz[8]

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Piotr Pytlakowski, Republika MSW, Warszawa: „Andy Grafik” 1991, ISBN 978-83-85265-11-5.
  • Piotr Pytlakowski, Czekając na kata. Rozmowy ze skazanymi na śmierć, Warszawa: Niezależna Oficyna Wydawnicza 1996, ISBN 978-83-7054-099-9.
  • Ewa Ornacka, Piotr Pytlakowski, Alfabet mafii, Warszawa: Prószyński i S-ka 2004, ISBN 978-83-7337-889-6.
  • Sylwester Latkowski, Piotr Pytlakowski, Olewnik. Śmierć za 300 tysięcy, Warszawa: Świat Książki 2009, ISBN 978-83-247-1680-7.
  • Sylwester Latkowski, Piotr Pytlakowski, Wszystkie Ręce Umyte. Sprawa Barbary Blidy, Warszawa: Wydawnictwo Muza S.A. 2010, ISBN 978-83-7495-878-3.
  • Sylwester Latkowski, Piotr Pytlakowski, Agent Tomasz i Inni. Przykrywkowcy, Warszawa: Świat Książki 2010, ISBN 978-83-247-1916-7.
  • Sylwester Latkowski, Piotr Pytlakowski, Biuro tajnych spraw. Kulisy Centralnego Biura Śledczego, Warszawa, Wydawnictwo Czarna Owca 2012, ISBN 978-83-7554-432-9.
  • Ewa Ornacka, Piotr Pytlakowski, Nowy alfabet mafii, Dom Wydawniczy Rebis 2013
  • Ewa Ornacka, Piotr Pytlakowski, Wojny Kobiet, Dom Wydawniczy Rebis 2013
  • Piotr Pytlakowski, Trynkiewicz i inni. Rozmowy ze skazanymi na karę śmierci, Media obok 2014, Wydanie II ISBN 978-83-935-5138-5.
  • Piotr Pytlakowski, Szkoła szpiegów, Warszawa, Wydawnictwo Czerwone i Czarne 2014, ISBN 978-83-7700-158-5.
  • Piotr Pytlakowski, Ścigani. Piotr Pytlakowski rozmawia z szefami Art-B, Warszawa, Wydawnictwo Czerwone i Czarne 2015, ISBN 978-83-7700-205-6.
  • Piotr Pytlakowski, Piotr Wróbel, Mój agent Masa, Poznań, Dom wydawniczy Rebis 2015
  • Piotr Pytlakowski, Królowa Mafii, Dom Wydawniczy Rebis 2016
  • Sylwester Latkowski, Piotr Pytlakowski, Koronny Nr 1. Pseudonim Masa, Dom Wydawniczy Rebis, 2017
  • Piotr Pytlakowski, Wspomnienia konduktora wagonów sypialnych. Powieść osobista, Warszawa: Wydawnictwo Czerwone i Czarne 2017, ISBN 978-83-7700-267-4.
  • Artur Kowalewski, Piotr Pytlakowski, Odwróceni. Książka na podstawie scenariusza serialu TVN, Dom Wydawniczy Rebis, 2019
  • Piotr Pytlakowski, Ich matki, nasi ojcowie. Niewygodna historia powojennej Polski, Poznań, Dom wydawniczy Rebis 2020

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2025-01-09].
  2. Piotr Pytlakowski w bazie Filmweb
  3. a b Tomasz Wojtas, Nie żyje dziennikarz śledczy. Ponad 25 lat w „Polityce” [online], wirtualnemedia.pl, 31 grudnia 2024 [dostęp 2024-12-31] (pol.).
  4. a b Wywiad dla magazynu „Playboy”. wywiadowcy.pl, 2005. [dostęp 2015-02-04].
  5. Anna Zasiadczyk, Wiadomo kiedy i gdzie spocznie Piotr Pytlakowski. Dołączy do rodziców i żony [online], Fakt.pl, 2 stycznia 2025 [dostęp 2025-01-09].
  6. Prawybory. Spotkania w kraju [online], Obywatele RP, 25 stycznia 2018 [dostęp 2018-02-15].
  7. Piotr Pytlakowski laureatem Nagrody im. Jana Długosza [online], dzieje.pl, 25 października 2024 [dostęp 2024-10-25].
  8. a b c d e f g h Piotr Pytlakowski w bazie filmpolski.pl