Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Świętoniowej
50°05′47″N 22°26′07″E/50,096389 22,435278| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
Świętoniowa 78, |
| Data powołania |
• 21 listopada 1921 (ekspozytura) |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Archidiecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół parafialny | |
| Proboszcz |
ks. Leszek Dopart |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne |
27 czerwca |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Przeworsk  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu przeworskiego  | |
| 50°05′47″N 22°26′07″E/50,096389 22,435278
| |
| Strona internetowa | |
Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Świętoniowej – parafia rzymskokatolicka, znajdująca się w archidiecezji przemyskiej, w dekanacie Przeworsk I[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wieś Świętoniowa była wzmiankowana już w 1394 roku, gdy na mocy przywileju Jana Tarnowskiego stała się własnością Zakonu Bożogrobców z Przeworska i należała do parafii w Przeworsku. W 1819 roku Austriacy skasowali zakon, a ostatni sekularyzowany zakonnik ks. Kacper Mizerski zmarł w 1864 roku i wówczas duszpasterstwo w parafii przejęli duchowni diecezjalni.
W 1912 roku na synodzie diecezjalnym w Chyrowie ks. Władysław Sarna, wymienił Świętoniową jako przyszłą parafię. Poparcia dla powstania parafii, udzielał ks. Franciszek Bielówna, z którego inicjatywy od 10 lipca 1916 roku, w miejscowej szkole odprawiano msze święte. W 1918 roku powstał komitet budowy kościoła na czele z wójtem Andrzejem Misiągiem. W 1921 roku ukończono budowę drewnianego kościoła pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy, który 20 września 1921 roku, został poświęcony przez ks. dziekana Władysława Tryczyńskiego.
21 listopada 1921 roku powstała ekspozytura, z wydzielonego terytorium parafii Przeworsk–Fara i parafii Nowosielce, której ekspozytem został ks. Franciszek Haba. 9 maja 1928 roku została erygowana samodzielna parafia.
21 maja 1952 roku spłonął kościół, prawdopodobnie z powodu niewygaszonej świecy. W 1957 roku proboszczem został ks. Franciszek Woś. W latach 1957–1959 wybudowano murowany kościół, według projektu arch. inż. Wawrzyńca Dajczaka, a na miejscu starego wybudowano plebanię. 15 listopada 1959 roku bp Wojciech Tomaka poświęcił nowy kościół, a 30 października 1966 roku jego konsekracji dokonał bp Ignacy Tokarczuk[2].
Na terenie parafii jest 1 700 wiernych (w tym: Świętoniowa – 863, Budy Łańcuckie (część) – 223, Gniewczyna Łańcucka (część) – 195, Grzęska (część) – 389)[3].
- Proboszczowie parafii:
- 1921–1934. ks. Franciszek Haba (w latach 1921–1928 ekspozyt)[4].
- 1934–1957. ks. Jan Kordeczka[5][6].
- 1957–1989. ks. prał. Franciszek Woś[7][8][9][10][11].
- 1989–2010. ks. Józef Nowak.
- 2010–2013. ks. Andrzej Gierczak.
- 2013–2019. ks. Marian Ruszała.
- 2019– nadal ks. Leszek Dopart.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Opis dekanatu na stronie archidiecezji
- ↑ Rocznik Archidiecezji Przemyskiej 1997. Album (s. 366) ISSN 1233-4685
- ↑ Rocznik Archidiecezji Przemyskiej 2015 (s. 258) ISSN 1429-6314
- ↑ Elenchus Cleri Dioeceseos rit. lat. Premisliensis pro Anno Domini 1923 (s. 50) (łac.)
- ↑ Schematismus Universi Venerabilis Cleri Saecularis et Regularis Dioecesis Premisliensis pro Anno Domini 1935 (s. 74-75) (łac.)
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1952 (s. 83-84) [dostęp 2023-11-23]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1958 (s. 95) [dostęp 2023-11-23]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1966 (s. 103) [dostęp 2023-11-23]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1979 (s. 159) [dostęp 2023-11-23]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1984 (s. 315) [dostęp 2023-11-23]
- ↑ Ksiądz proboszcz Franciszek Woś