Parc Natural de la Zona Volcànica de la Garrotxa
42°10′N 2°32′E/42,166667 2,533333 Wulkan Santa Margarida | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Siedziba | |
| Data utworzenia |
3 marca 1982 |
| Powierzchnia |
153,09 km² |
Położenie na mapie Hiszpanii  | |
| 42°10′N 2°32′E/42,166667 2,533333
| |
| Strona internetowa | |
Parc Natural de la Zona Volcànica de la Garrotxa (hiszp. Parque natural de la Zona Volcánica de la Garrocha, po polsku „Park Strefy Wulkanicznej La Garrotxa”[1][2]) – obszar chronionego krajobrazu w Katalonii w północno-wschodniej Hiszpanii. Obejmuje obszar czwartorzędowego wulkanizmu.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Rozwój przemysłu i ośrodków miejskich w latach 1970. stanowił zagrożenie dla środowiska naturalnego tego obszaru Katalonii. W 1976 roku powstała komisja do spraw ochrony krajobrazu wulkanicznego, sprawą zainteresował się także Kongres Kultury Katalońskiej. 3 marca 1982 roku parlament Katalonii jednogłośnie przyjął prawo obejmujące ten teren ochroną i tworzące rezerwaty geobotaniczne w jego obrębie. W 1985 roku stał się on parkiem naturalnym[3].
Geologia[edytuj | edytuj kod]
Na obszarze parku znajduje się 40 dobrze zachowanych wulkanów, w tym 10 kraterów utworzonych przez erupcje freatomagmatyczne i 23 stożki żużlowe[4]. Stożki są ulokowane przeważnie na przecięciach uskoków przebiegających w liniach wschód-zachód i północny wschód-południowy zachód[5]. Zidentyfikowano ponad 20 potoków lawowych oraz liczne osady wulkaniczne. Wulkany były aktywne w czasie od 700 tysięcy do 8 tysięcy lat temu (plejstocen i holocen)[4]. Ich utworzenie było związane z wewnątrzpłytowym wulkanizmem alkalicznym, mającym źródło w bazaltowych i bazanitowych magmach związanych z systemem kenozoicznych ryftów w Europie[4][5].
Flora i fauna[edytuj | edytuj kod]
Klimat i gleby obszaru pozwalają na istnienie bogatych zbiorowisk roślin typowych zarówno dla klimatu śródziemnomorskiego, jak i umiarkowanego środkowoeuropejskiego. Łącznie zidentyfikowano tu 1173 gatunki roślin wyższych. Prawie 65% parku pokrywają lasy, tworzone głównie przez dąb ostrolistny, dąb szypułkowy i buk zwyczajny, choć występują też lasy mieszane i olsy. Poza nimi w parku znajdują się grunty orne, jako że w wielu kraterach i na większości potoków lawowych uprawiano ziemię i występują żyzne gleby brunatne. Około 1/4 obszaru parku pokrywają uprawy, głównie zbóż i pasz dla zwierząt hodowlanych w comarce Garrotxa[6].
W parku stwierdzono występowanie aż 307 gatunków kręgowców, w tym 53 gatunki ssaków, 210 ptaków, 18 gadów, 14 płazów i 12 ryb, oraz 1267 bezkręgowców, w tym 1083 gatunki owadów[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Castellfollit de la Roca. Miasteczko na bazaltowej skale. W: Jerzy Żebrowski: Magiczna Katalonia. Przewodnik. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, s. 82. ISBN 978-83-89188-98-4.
- ↑ Atrakcje turystyczne w Hiszpanii. Zabytki przyrody i parki narodowe. W: Rozmówki hiszpańskie. Lingea sp. z o.o., 2014. ISBN 978-83-64093-54-8.
- ↑ Història de protecció del Parc. [w:] Parc Natural de la Zona Volcànica de la Garrotxa [on-line]. Parcs de Catalunya, 2015-08-06. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-16)]. (kat. • ang. • hiszp.).
- ↑ a b c Hidrologia i geologia. [w:] Parc Natural de la Zona Volcànica de la Garrotxa [on-line]. Parcs de Catalunya, 2014-11-17. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-16)]. (kat. • ang. • hiszp.).
- ↑ a b Olot Volcanic Field. [w:] Global Volcanism Program [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2018-04-16]. (ang.).
- ↑ Flora i vegetació. [w:] Parc Natural de la Zona Volcànica de la Garrotxa [on-line]. Parcs de Catalunya, 2009-06-10. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-16)]. (kat. • ang. • hiszp.).
- ↑ Fauna. [w:] Parc Natural de la Zona Volcànica de la Garrotxa [on-line]. Parcs de Catalunya, 2017-07-20. [dostęp 2018-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-16)]. (kat. • ang. • hiszp.).