Park Je-un

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Park Je-un
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 marca 1993
Pjongczang[1]

Debiut w PŚ indywidualnie

28 lutego 2016
Val di Fiemme (39. miejsce – Gundersen HS134/10 km)

Debiut w PŚ drużynowo

26 lutego 2016
Val di Fiemme (15. miejsce – sprint drużynowy HS134/2x7,5km)

Pierwsze punkty w PŚ

5 lutego 2017
Pjongczang (30. miejsce – Gundersen HS140/10 km)

Multimedia w Wikimedia Commons

Park Je-un (ur. 11 marca 1993 w Pjongczangu) – południowokoreański kombinator norweski i skoczek narciarski. Uczestnik mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym i zimowych igrzysk olimpijskich. Medalista mistrzostw kraju w skokach narciarskich.

Jego ojciec, Park Ki-ho, uprawiał biegi narciarskie (był dwukrotnym olimpijczykiem), a matka, Kim Young-sook, hokej na trawie (była srebrną medalistką Letnich Igrzysk Olimpijskich 1988)[1].

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

Skoki narciarskie[edytuj | edytuj kod]

Początkowo uprawiał biegi narciarskie, później zaczął trenować skoki narciarskie[2].

7 sierpnia 2009 zadebiutował w konkursie FIS Cup w skokach narciarskich, zajmując 81. miejsce w konkursie w Predazzo. Pierwszy punkt tego cyklu zdobył 18 grudnia 2010 w Notodden, kończąc konkurs na 30. pozycji. W styczniu 2011 po raz pierwszy wystartował w Pucharze Kontynentalnym. Pierwszego dnia zawodów w koreańskim kompleksie skoczni Alpensia Jumping Park został zdyskwalifikowany, natomiast dzień później był 38. Dwukrotnie uczestniczył w mistrzostwach świata juniorów. W 2010 został zdyskwalifikowany, natomiast w 2013 zajął 51. miejsce[3].

W 2011 został mistrzem kraju na skoczni średniej[4], a w 2016 na normalnej[5].

Znalazł się w kadrze B reprezentacji Korei Południowej w skokach narciarskich na sezon 2013/2014[6], nie wystąpił jednak w żadnym z cykli zawodów w tym sporcie organizowanych przez FIS[3].

Już jako kombinator norweski, wystąpił gościnnie w ramach konkursu drużynowego skoków narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Reprezentacja Korei Południowej zajęła w nim ostatnie, 12. miejsce, a Park oddał najkrótszy skok zawodów[3].

Kombinacja norweska[edytuj | edytuj kod]

W 2010 wystartował w konkursie kombinacji norweskiej podczas mistrzostw świata juniorów, zajmując 61. pozycję[7].

W 2013 na stałe przeniósł się do tej dyscypliny sportu[2]. W sezonie 2013/2014 zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym w kombinacji norweskiej, zajmując miejsca w czwartej i piątej dziesiątce. W czwartej dziesiątce plasował się już również w zawodach rozgrywanych w kolejnym sezonie (2014/2015). Pierwsze punkty do klasyfikacji generalnej tego cyklu zdobył w sezonie 2015/2016. 23 stycznia 2016 w Pjongczangu po raz pierwszy w karierze zajął miejsce w czołowej dziesiątce zawodów tej rangi, plasując się na 6. pozycji (Gundersen HS109/10 km)[7].

Wystąpił w konkursach kombinacji norweskiej na Zimowej Uniwersjadzie 2015, zajmując 13. miejsce metodą Gundersena i 20. ze startu masowego. Wziął także udział w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015, gdzie plasował się w piątej dziesiątce[7].

W Pucharze Świata zadebiutował 26 lutego 2016 w Val di Fiemme, gdzie w sprincie drużynowym (HS134/2x7,5 km) zajął 15. miejsce. Dwa dni później po raz pierwszy wystartował w konkursie indywidualnym, zajmując 39. pozycję (Gundersen HS134/10 km). 5 lutego 2017 zdobył jedyny w karierze punkt cyklu, zajmując 30. lokatę w zawodach w Pjongczangu (Gundersen HS140/10 km). Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 zajął 50. i 51. miejsce[7].

Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018, zajmując 46. (Gundersen HS110/10 km) i 47. (Gundersen HS140/10 km) miejsce w gronie 48 zawodników. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 zajął 50. miejsce na skoczni normalnej, zaś na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 zajął 44. (Gundersen HS106/10 km) i 40. (Gundersen HS137/10 km) pozycję. Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022 zajął 42. miejsce na skoczni normalnej i 44. na dużej[7].

W oficjalnych zawodach międzynarodowych organizowanych przez FIS po raz ostatni wystąpił w grudniu 2022, zajmując miejsca w czwartej dziesiątce w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Ruce[7]. Po sezonie 2022/2023 zakończył karierę sportową[8].

Trenerem Park Je-una był jego ojciec – Park Ki-ho (olimpijczyk w biegach narciarskich)[2], a za przygotowanie do części skokowej odpowiadał Kang Chil-ku[9].

Osiągnięcia – kombinacja norweska[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie [edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
46. 14 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Gundersen HS109/10 km 24:51,4 min +6:05,1 min Niemcy Eric Frenzel
47. 20 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Gundersen HS140/10 km 23:52,5 min +7:36,3 min Niemcy Johannes Rydzek
42. 9 lutego 2022 Zhangjiakou Gundersen HS106/10 km 25:07,7 min +7:26,6 min Niemcy Vinzenz Geiger
44. 15 lutego 2022 Zhangjiakou Gundersen HS140/10 km 27:13,3 min +7:43,2 min Norwegia Jørgen Graabak

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
49. 20 lutego 2015 Szwecja Falun Gundersen HS100/10 km 26:38.9 min +6:44.6 min Niemcy Johannes Rydzek
43. 26 lutego 2015 Szwecja Falun Gundersen HS134/10 km 27:09.8 min +4:24.0 min Austria Bernhard Gruber
51. 24 lutego 2017 Finlandia Lahti Gundersen HS100/10 km 26:19,6 min +5:35,6 min Niemcy Johannes Rydzek
50. 1 marca 2017 Finlandia Lahti Gundersen HS130/10 km 26:41,6 min +7:46,4 min Niemcy Johannes Rydzek
50. 28 lutego 2019 Austria Seefeld in Tirol Gundersen HS109/10 km 25:01,3 min +5:49,2 min Norwegia Jarl Magnus Riiber
44. 26 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Gundersen HS106/10 km 23:01,2 min +6:23,1 min Norwegia Jarl Magnus Riiber
40. 4 marca 2021 Niemcy Oberstdorf Gundersen HS137/10 km 23:11,1 min +7:50,5 min Austria Johannes Lamparter

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
61. 27 stycznia 2010 Niemcy Hinterzarten Gundersen HS106/5 km 20:00.9 min +7:05.5 s Japonia Junshirō Kobayashi

Uniwersjada[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
13. 26 stycznia 2015 Słowacja Szczyrbskie Jezioro Gundersen HS100/10 km 29:10.9 min +2:52.6 s Polska Adam Cieślar
20. 29 stycznia 2015 Słowacja Szczyrbskie Jezioro Start masowy HS100/10 km 143,8 pkt. 73,1 pkt. Polska Adam Cieślar

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Osiągnięcia – skoki narciarskie[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2018 Korea Południowa Pjongczang – 12. miejsce[b]

Starty Parka Je-un na zimowych igrzyskach olimpijskich – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
12. 19 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[b] 81,5 m – 274,5 pkt (29,4 pkt) 824,0 pkt Norwegia

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2010 Niemcy Hinterzarten – zdyskwalifikowany
2013 Czechy Liberec – 51. miejsce

Starty Parka Je-un na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
DSQ 28 stycznia 2010 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 indywid. DSQ Michael Hayböck
51. 24 stycznia 2013 Czechy Liberec Ještěd K-90 HS-100 indywid. 80,5 m – 89,5 pkt 194,0 pkt Jaka Hvala

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

Źródło[11]
Sezon 2010/2011
Rovaniemi Rovaniemi Vikersund Vikersund Erzurum Erzurum Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Sapporo Pjongczang Pjongczang Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Bischofshofen Bischofshofen Brotterode Brotterode Iron Mountain Iron Mountain Kranj Kranj Zakopane Zakopane Kuopio Kuopio Wisła Wisła punkty
- - - - - - - - - - - dq 38 - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

Źródło[11]
2011
Kranj HS109 Kranj HS109 Stams HS115 Stams HS115 Courchevel HS132 Courchevel HS132 Trondheim HS140 Trondheim HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - dq 63 - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce[12]
2010/2011 258.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu[edytuj | edytuj kod]

Źródło[11]
Sezon 2009/2010
Villach Predazzo Predazzo Oberwiesenthal Oberwiesenthal Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Falun Falun Einsiedeln Einsiedeln Notodden Notodden Harrachov Harrachov Szczyrk Szczyrk Lauscha Lauscha Villach Kranj Kranj Zaō Zaō Courchevel Courchevel punkty
- 81 67 80 62 - - - - - - - - 63 64 - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2010/2011
Villach Villach Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Örnsköldsvik Örnsköldsvik Falun Falun Einsiedeln Einsiedeln Notodden Notodden Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Szczyrk Szczyrk Kranj Kranj Ramsau Ramsau Ruhpolding Ruhpolding Zaō Zaō punkty
- - - - - - - - - - 31 30 - - - - - - - - - - - - 1
Sezon 2012/2013
Râșnov Villach Villach Kuopio Kuopio Wisła Wisła Einsiedeln Einsiedeln Winterberg Winterberg Râșnov Râșnov Zakopane Zakopane Brattleboro Brattleboro Kranj Kranj Oberstdorf Oberstdorf punkty
- - - - - - - - - 41 41 - - - - - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2018 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
  2. ↑ a b Skład zespołu: Kim Hyun-ki, Park Je-un, Choi Heung-chul, Choi Seou

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Jeun PARK. olympics.com. [dostęp 2022-01-27]. (ang.).
  2. ↑ a b c Joo Kyung-don: Nordic combined skier competes with pioneer mindset. yonhapnews.co.kr, 2017-02-02. [dostęp 2017-02-05]. (ang.).
  3. ↑ a b c PARK Jeun - Athlete Information (Ski Jumping). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-12]. (ang.).
  4. ↑ PyeongChang. skisprungschanzen.com. [dostęp 2013-06-22].
  5. ↑ Paweł Borkowski: Je-un Park najlepszy w mistrzostwach Korei Południowej. skijumping.pl, 2016-01-21. [dostęp 2021-01-15].
  6. ↑ Katarzyna Lipska: Znamy skład koreańskiej kadry. skijumping.pl, 2013-05-01. [dostęp 2013-06-22].
  7. ↑ a b c d e f PARK Jeun - Athlete Information (Nordic Combined). fis-ski.com. [dostęp 2022-04-09]. (ang.).
  8. ↑ Adrian Dworakowski: Blisko 42-letni Choi nie kończy kariery. Co słychać u Koreańczyków?. skijumping.pl, 2023-05-17. [dostęp 2023-05-17].
  9. ↑ FIS NORDIC COMBINED MEDIA INFO BOOKLET SEASON 2017/18. fis-ski.com. s. 79. [dostęp 2017-10-30]. (ang.).
  10. ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2019 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
  11. ↑ a b c Adam Kwieciński: PARK Je-Un. [dostęp 2023-12-04].
  12. ↑ PARK Je-Un - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-04]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Park_Je-un&oldid=72010638”