Michael Hayböck

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Michael Hayböck
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 5 marca 1991
Linz
Klub UVB Hinzenbach
Debiut w PŚ 3 stycznia 2010 w Innsbrucku (17. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ 3 stycznia 2010 w Innsbrucku (17. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ 16 stycznia 2014 w Wiśle (3. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ 6 stycznia 2015 w Bischofshofen
Rekord życiowy 241,5 m na Letalnicy w Planicy (20 marca 2015)[a]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
srebro Soczi 2014 duża druż.
Mistrzostwa świata
srebro Falun 2015 duża druż.
srebro Lahti 2017 norm. druż. miesz.
srebro Seefeld 2019 duża druż.
brąz Lahti 2017 duża druż.
Mistrzostwa świata w lotach
brąz Tauplitz 2016 drużynowo
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Szczyrbskie Jezioro 2009 drużynowo
złoto Hinterzarten 2010 indywidualnie
złoto Hinterzarten 2010 drużynowo
złoto Otepää 2011 drużynowo
Turniej Czterech Skoczni
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
2014/2015
Bronze medal with cup.svg 3. miejsce
2015/2016
Puchar Kontynentalny
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
2009/2010
Bronze medal with cup.svg 3. miejsce
2011/2012
Alpen Cup
Silver medal with cup.svg 2. miejsce
2008/2009
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski II Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Michael Hayböck (ur. 5 marca 1991 w Linzu) – austriacki skoczek narciarski, reprezentant klubu UVB Hinzenbach. Drużynowy medalista: srebrny zimowych igrzysk olimpijskich z 2014, trzykrotnie srebrny (2015, 2017 i 2019) i brązowy (2017) mistrzostw świata, a także brązowy mistrzostw świata w lotach z 2016. Czterokrotny złoty medalista mistrzostw świata juniorów (trzykrotnie w drużynie i raz indywidualnie), dwukrotnie na podium klasyfikacji generalnej Pucharu Kontynentalnego.

Jego bracia, Stefan i Alexander również uprawiali skoki narciarskie[1].

Spis treści

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

W październiku 2007 w Einsiedeln zadebiutował w zawodach FIS Cup, zajmując 15. miejsce[2]. W kolejnym sezonie rozpoczął starty w Pucharze Kontynentalnym, regularnie zajmując miejsca w najlepszej trzydziestce, najwyższe – piąte – w styczniu 2009 w Braunlage. Wystąpił również w konkursie Mistrzostw Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2009 w Szczyrbskim Jeziorze. Zajął tam 7. miejsce indywidualnie, a w zawodach drużynowych zdobył złoty medal[3].

W sezonie 2009/2010 Hayböck zadebiutował w Pucharze Świata. W swoim pierwszym starcie, 3 stycznia 2010 w Innsbrucku, zajął 17. miejsce. W całym sezonie sześciokrotnie stał na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego, dwukrotnie wygrywając (w grudniu w Engelbergu i w styczniu w Titisee-Neustadt)[4]. Jego wyniki pozwoliły mu zająć 2. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Kontynentalnego 2009/2010[5]. W konkursie skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2010 zdobył dwa złote medale: zarówno w rywalizacji indywidualnej, jak i drużynowej. Kilka dni później wystąpił w zawodach Pucharu Świata w Willingen, zajmując 6 lutego 2010 6. miejsce indywidualnie[4].

W pierwszej części sezonu 2010/2011 regularnie startował w zawodach Pucharu Świata, zajmując miejsca pomiędzy trzecią a piątą dziesiątką (najwyższe – 22. w Lillehammer na początku grudnia). W styczniu w Otepää zdobył trzeci z rzędu złoty medal mistrzostw świata juniorów w zawodach drużynowych[6].

Osiągnął dobre rezultaty w Letnim Grand Prix 2011, dwukrotnie zajmując miejsca w czołowej dziesiątce. Zimową część sezonu 2011/2012 rozpoczął od startów w Pucharze Kontynentalnym, pięciokrotnie z rzędu zajmując miejsce na podium. W styczniu występował w Pucharze Świata. Najwyżej sklasyfikowany był 6 stycznia 2012 w Bischofshofen, gdzie zajął 7. miejsce, poza tym z reguły zajmował pozycje w trzeciej dziesiątce. W lutym powrócił do startów w Pucharze Kontynentalnym, dwukrotnie stając na podium, a w marcu ponownie rozpoczął występy w Pucharze Świata, tylko raz zajmując miejsce w czołowej trzydziestce[7]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Kontynentalnego 2011/2012 zajął 3. pozycję[5].

Regularnie startował w PŚ w sezonie 2012/2013. W większości swoich startów zdobył punkty, a najwyższym miejscem, jakie zajął, było piętnaste. Osiągnął ten rezultat czterokrotnie: 24 listopada 2012 w Lillehammer, 16 grudnia w Engelbergu, 4 stycznia 2013 w Innsbrucku i 12 stycznia w Zakopanem[8]. W klasyfikacji generalnej cyklu zajął 34. miejsce z 163 punktami[9]. 26 stycznia na mamuciej skoczni Vikersundbakken w Vikersund ustanowił swój rekord życiowy, wynoszący 214 m[10][11].

Zimową część sezonu 2013/2014, podobnie jak dwa lata wcześniej, rozpoczął od startów w Pucharze Kontynentalnym. Po trzech zwycięstwach z rzędu trafił do kadry na Puchar Świata. Już w pierwszym starcie, 29 grudnia 2013 w Oberstdorfie, zajął 7. miejsce. 16 stycznia 2014 w Wiśle po raz pierwszy w karierze stanął na podium Pucharu Świata, zajmując 3. pozycję[12]. Został zgłoszony do startu na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014 w Soczi[13], co oznaczało dla niego debiut w seniorskich zawodach rangi mistrzowskiej[14]. 8 lutego 2014 zwyciężył w kwalifikacjach do olimpijskiego konkursu na skoczni normalnej[15].

6 stycznia 2015 w Bischofshofen po raz pierwszy w karierze zwyciężył w konkursie indywidualnym Pucharu Świata[16].

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2014 Rosja Soczi/Krasnaja Polana – 5. miejsce (K-95), 8. miejsce (K-125)
2018 Korea Południowa Pjongczang – 17. miejsce (K-98), 6. miejsce (K-125)

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2014 Rosja Soczi/Krasnaja Polana – srebrny medal[b]
2018 Korea Południowa Pjongczang – 4. miejsce[c]

Starty M. Hayböcka na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
5. 9 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K-95 HS-106 indywid. 101,0 m 98,5 m 258,0 pkt 20,0 pkt Kamil Stoch
8. 15 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K-125 HS-140 indywid. 134,0 m 125,5 m 254,7 pkt 24,0 pkt Kamil Stoch
2.Silver medal.svg 17 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Russkije Gorki K-125 HS-140 druż.[b] 134,0 m 130,0 m 1038,4 pkt (258,1 pkt) 2,7 pkt Niemcy
17. 10 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 99,5 m 103,0 m 219,7 pkt 39,6 pkt Andreas Wellinger
6. 17 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 140,0 m 131,0 m 267,7 pkt 18,0 pkt Kamil Stoch
4. 19 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[c] 133,5 m 136,5 m 978,4 pkt (272,5 pkt) 120,1 pkt Norwegia

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2015 Szwecja Falun – 21. miejsce (K-90), 14. miejsce (K-120)
2017 Finlandia Lahti – 6. miejsce (K-90), 11. miejsce (K-116)
2019 Austria Seefeld/Innsbruck – 14. miejsce (K-120), 9. miejsce (K-99)

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2015 Szwecja Falun – 4. miejsce (drużyna mieszana/K-90)[d], srebrny medal (K-120)[e]
2017 Finlandia Lahti – srebrny medal (drużyna mieszana/K-90)[d], brązowy medal (K-116)[f]
2019 Austria Seefeld/Innsbruck – srebrny medal (K-120)[g]

Starty M. Hayböcka na mistrzostwach świata – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
21. 21 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-90 HS-100 indywid. 87,0 m 90,5 m 216,5 pkt 36,2 pkt Rune Velta
4. 22 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-90 HS-100 druż. mix.[d] 83,0 m 87,5 m 869,5 pkt (195,3 pkt) 48,4 pkt Niemcy
14. 26 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-120 HS-134 indywid. 125,0 m 119,5 m 221,0 pkt 47,7 pkt Severin Freund
2.FIS silver medal.png 28 lutego 2015 Szwecja Falun Lugnet K-120 HS-134 druż.[e] 124,5 m 122,0 m 853,1 pkt (203,8 pkt) 19,4 pkt Norwegia
6. 25 lutego 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 98,0 m 95,5 m 254,4 pkt 16,4 pkt Stefan Kraft
2.FIS silver medal.png 26 lutego 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż. mix.[d] 92,0 m 97,5 m 999,3 pkt (249,3 pkt) 36,2 pkt Niemcy
11. 2 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 indywid. 121,5 m 128,0 m 260,3 pkt 19,0 pkt Stefan Kraft
3.FIS bronze medal.png 4 marca 2017 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 druż.[f] 130,0 m 118,5 m 1068,9 pkt (303,3 pkt) 35,3 pkt Polska
14. 23 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 122,0 m 125,5 m 233,7 pkt 45,7 pkt Markus Eisenbichler
2.FIS silver medal.png 24 lutego 2019 Austria Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[g] 122,5 m 120,5 m 930,9 pkt (227,3 pkt) 56,6 pkt Niemcy
9. 1 marca 2019 Austria Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 93,5 m 100,0 m 208,5 pkt 9,8 pkt Dawid Kubacki

Mistrzostwa świata w lotach narciarskich[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2014 Czechy Harrachov – 20. miejsce
2016 Austria Tauplitz – 11. miejsce
2018 Niemcy Oberstdorf – 31. miejsce[h]

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2016 Austria Tauplitz – brązowy medal[i]
2018 Niemcy Oberstdorf – 5. miejsce[j]

Starty M. Hayböcka na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
20. 14–15 marca 2014 Czechy Harrachov Čerťák K-185 HS-205 indywid. 178,0 m 171,5 m –[k] –[k] 322,5 pkt 68,5 pkt Severin Freund
11. 15–16 stycznia 2016 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-225 indywid. 217,5 m 175,0 m 228,0 m –[k] 533,7 pkt 106,4 pkt Peter Prevc
3.FIS bronze medal.png 17 stycznia 2016 Austria Tauplitz Kulm K-200 HS-225 druż.[i] 207,5 m 216,0 m 1310,4 pkt (371,4 pkt) 157,3 pkt Norwegia
31.[h] 19–20 stycznia 2018 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 indywid. 171,5 m[l] – – –[k] 126,0 pkt 525,9 pkt Daniel-André Tande
5. 21 stycznia 2018 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-200 HS-235 druż.[j] 187,0 m 212,0 m 1488,8 pkt (363,4 pkt) 173,4 pkt Norwegia

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2009 Słowacja Szczyrbskie Jezioro – 7. miejsce
2010 Niemcy Hinterzarten – złoty medal

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2009 Słowacja Szczyrbskie Jezioro – złoty medal[m]
2010 Niemcy Hinterzarten – złoty medal[n]
2011 Estonia Otepää – złoty medal[o]

Starty M.Hayböcka na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
7. 5 lutego 2009 Słowacja Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 indywid. 94,0 m 90,0 m 238,0 pkt 15,0 pkt Lukas Müller
1.Gold medal with cup.svg 6 lutego 2009 Słowacja Szczyrbskie Jezioro MS 1970 B K-90 HS-100 druż.[m] 96,5 m 96,0 m 981,5 pkt (253,0 pkt) –
1.Gold medal with cup.svg 28 stycznia 2010 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 indywid. 106,5 m 110,5 m 282,5 pkt –
1.Gold medal with cup.svg 30 stycznia 2010 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 HS-108 druż.[n] 109,5 m 103,5 m 1030,5 pkt (281,0 pkt) –
1.Gold medal with cup.svg 30 stycznia 2011 Estonia Otepää Tehvandi K-90 HS-100 druż.[o] 95,0 m 94,5 m 920,5 pkt (249,5 pkt) –

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2009/2010 49.
2010/2011 56.
2011/2012 42.
2012/2013 34.
2013/2014 14.
2014/2015 5.
2015/2016 4.
2016/2017 7.
2017/2018 23.
2018/2019 27.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 6 stycznia 2015 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 137,5 m 136,5 m 288,4 pkt * TCS 2014/2015
2. 19 lutego 2016 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 128,0 m 129,0 m 265,4 pkt –
3. 21 lutego 2016 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 98,5 m 100,0 m 241,4 pkt –
4. 23 lutego 2016 Finlandia Kuopio Puijo K-120 HS-127 131,0 m 129,0 m 264,5 pkt –
5. 17 grudnia 2016 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 138,0 m 134,0 m 304,7 pkt –

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

Sezon PŚ 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
2009/2010 – – – –
2010/2011 – – – –
2011/2012 – – – –
2012/2013 – – – –
2013/2014 – – 1 1
2014/2015 1 1 4 6
2015/2016 3 5 1 9
2016/2017 1 1 2 4
2017/2018 – – 1 1
Suma 5 7 9 21

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 16 stycznia 2014 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 137,0 m 130,0 m 261,2 pkt 3. 1,6 pkt Andreas Wellinger
2. 6 grudnia 2014 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 123,5 m 141,0 m 294,0 pkt 3. 8,7 pkt Gregor Schlierenzauer
3. 7 grudnia 2014 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-138 141,5 m – 149,4 pkt 3. 4,5 pkt Roman Koudelka
4. 20 grudnia 2014 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 133,5 m 131,0 m 276,2 pkt 3. 1,5 pkt Richard Freitag
5. 21 grudnia 2014 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 135,5 m 134,5 m 282,4 pkt 3. 7,2 pkt Roman Koudelka
6. 29 grudnia 2014 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 137,5 m 132,5 m 285,0 pkt 2. 6,9 pkt Stefan Kraft
7. 6 stycznia 2015 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 137,5 m 136,5 m 288,4 pkt 1. –
8. 13 grudnia 2015 Rosja Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 130,0 m 133,5 m 260,4 pkt 2. 7,0 pkt Peter Prevc
9. 20 grudnia 2015 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 136,5 m 135,5 m 284,8 pkt 2. 19,4 pkt Peter Prevc
10. 29 grudnia 2015 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 130,0 m 139,0 m 304,2 pkt 2. 3,0 pkt Severin Freund
11. 6 stycznia 2016 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 134,0 m 139,0 m 282,6 pkt 3. 14,7 pkt Peter Prevc
12. 24 stycznia 2016 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 130,5 m 138,0 m 299,8 pkt 2. 7,5 pkt Stefan Kraft
13. 19 lutego 2016 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 128,0 m 129,0 m 265,4 pkt 1. –
14. 21 lutego 2016 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 98,5 m 100,0 m 241,4 pkt 1. –
15. 23 lutego 2016 Finlandia Kuopio Puijo K-120 HS-127 131,0 m 129,0 m 264,5 pkt 1. –
16. 27 lutego 2016 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 138,0 m 133,0 m 254,7 pkt 2. 18,0 pkt Peter Prevc
17. 17 grudnia 2016 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 138,0 m 134,0 m 304,7 pkt 1. –
18. 30 grudnia 2016 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 135,0 m 133,0 m 296,2 pkt 3. 11,8 pkt Stefan Kraft
19. 6 stycznia 2017 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 130,5 m 142,0 m 283,3 pkt 2. 5,9 pkt Kamil Stoch
20. 19 marca 2017 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-225 241,5 m 222,5 m 430,4 pkt 3. 36,2 pkt Kamil Stoch
21. 11 marca 2018 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-120 HS-134 133,0 m 130,5 m 255,6 pkt 3. 2,5 pkt Daniel-André Tande

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

stan na 19 stycznia 2020

Sezon 2009/2010
Kuusamo HS142 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS200 Tauplitz HS200 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Oberstdorf HS213 Klingenthal HS140 Willingen HS145 Lahti HS130 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Oslo HS134 punkty
- - - - - - - - 17 38 - - - - - - - - 6 - - - - 54
Sezon 2010/2011
Kuusamo HS142 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Harrachov HS205 Harrachov HS205 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Klingenthal HS140 Oberstdorf HS213 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Planica HS215 Planica HS215 punkty
- - 35 22 25 23 34 32 48 34 39 - - 26 41 - - - - - - q - - - 28
Sezon 2011/2012
Kuusamo HS142 Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Harrachov HS142 Harrachov HS142 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS200 Tauplitz HS200 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Predazzo HS134 Predazzo HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS213 Lahti HS97 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS215 Planica HS215 punkty
- - - - - - - - - 19 7 24 35 26 27 31 40 - - - - q q 25 - - 70
Sezon 2012/2013
Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Kuusamo HS142 Krasnaja Polana HS106 Krasnaja Polana HS106 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Harrachov HS205 Harrachov HS205 Klingenthal HS140 Oberstdorf HS213 Lahti HS130 Kuopio HS127 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS215 Planica HS215 punkty
15 33 28 39 26 33 15 39 31 15 16 39 15 20 24 19 18 23 17 50 27 27 30 - - q 29 163
Sezon 2013/2014
Klingenthal HS140 Kuusamo HS142 Lillehammer HS100 Lillehammer HS138 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS200 Tauplitz HS200 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Willingen HS145 Willingen HS145 Falun HS134 Lahti HS130 Lahti HS130 Kuopio HS127 Trondheim HS140 Oslo HS134 Planica HS139 Planica HS139 punkty
- - - - - - - - 7 24 34 14 10 16 3 7 - - 13 19 15 7 7 6 8 16 15 14 439
Sezon 2014/2015
Klingenthal HS140 Kuusamo HS142 Kuusamo HS142 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS225 Wisła HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Willingen HS145 Willingen HS145 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Kuopio HS100 Trondheim HS140 Oslo HS134 Oslo HS134 Planica HS225 Planica HS225 punkty
9 5 5 3 3 9 5 3 3 2 7 6 1 16 4 5 4 10 20 18 15 9 - - 9 7 4 13 29 7 6 1157
Sezon 2015/2016
Klingenthal HS140 Lillehammer HS100 Lillehammer HS100 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Willingen HS145 Zakopane HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Vikersund HS225 Lahti HS130 Lahti HS100 Kuopio HS127 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Wisła HS134 Titisee-Neustadt HS142 Planica HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
18 13 8 28 2 9 2 2 5 5 3 37 2 - - 4 6 8 9 1 1 1 2 5 8 41 7 4 6 1301
Sezon 2016/2017
Kuusamo HS142 Kuusamo HS142 Klingenthal HS140 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 Zakopane HS134 Willingen HS145 Oberstdorf HS225 Oberstdorf HS225 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Pjongczang HS140 Pjongczang HS109 Oslo HS134 Trondheim HS140 Vikersund HS225 Planica HS225 Planica HS225 punkty
11 10 31 9 11 1 6 3 10 - 2 8 15 5 6 7 10 19 28 8 13 15 26 3 6 12 814
Sezon 2017/2018
Wisła HS134 Kuusamo HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Titisee-Neustadt HS142 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS140 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS140 Tauplitz HS235 Zakopane HS140 Willingen HS145 Willingen HS145 Lahti HS130 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS140 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
30 25 19 35 - 15 27 27 20 10 11 12 19 - - 12 3 44 19 25 - 24 245
Sezon 2018/2019
Wisła HS134 Kuusamo HS142 Kuusamo HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS135 Predazzo HS135 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Oberstdorf HS235 Lahti HS130 Willingen HS145 Willingen HS145 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS138 Vikersund HS240 Planica HS240 Planica HS240 punkty
32 55 q - - 10 41 27 45 21 14 33 22 16 - - q 11 14 13 24 20 23 16 25 21 17 18 228
Sezon 2019/2020
Wisła HS134 Kuusamo HS142 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Klingenthal HS140 Engelberg HS140 Engelberg HS140 Oberstdorf HS137 Garmisch-Partenkirchen HS142 Innsbruck HS130 Bischofshofen HS142 Predazzo HS104 Predazzo HS104 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS140 Sapporo HS137 Sapporo HS137 Willingen HS145 Willingen HS145 Bad Mitterndorf HS235 Bad Mitterndorf HS235 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Lahti HS130 Lahti HS130 Oslo HS134 Lillehammer HS140 Trondheim HS138 Vikersund HS240 punkty
q 36 21 13 35 18 34 14 28 23 19 16 20 29 29 114
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Michael Hayböck podczas zawodów LGP w Wiśle (2013).

Turniej Czterech Skoczni[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2009/2010 44.
2010/2011 40.
2011/2012 43.
2012/2013 28.
2013/2014 9.
2014/2015 2.
2015/2016 3.
2016/2017 19.
2017/2018 14.
2018/2019 26.
2019/2020 18.

Raw Air[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2017 12.
2018 17.
2019 14.

Willingen Five[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2019 17.

Planica 7[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2018 52.
2019 14.

Titisee-Neustadt Five[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2020 26.

Puchar Świata w lotach[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2011/2012 43.
2012/2013 24.
2013/2014 14.
2014/2015 13.
2015/2016 8.
2016/2017 6.
2017/2018 25.
2018/2019 17.

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2009 40.
2011 18.
2012 21.
2013 78.
2014 9.
2015 64.
2016 10.
2017 65.
2018 39.
2019 45.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 9 sierpnia 2014 Szwajcaria Einsiedeln Andreas Küttel-Schanze K-105 HS-117 112,5 m 112,0 m 404,3 pkt[p] 3. 8,2 pkt Gregor Schlierenzauer
2. 6 sierpnia 2016 Szwajcaria Einsiedeln Andreas Küttel-Schanze K-105 HS-117 113,0 m 116,5 m 271,9 pkt 3. 5,1 pkt Maciej Kot

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2019

2009
Hinterzarten HS108 Pragelato HS140 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - 12 12 - 44
2010
Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Wisła HS134 Wisła HS134 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Liberec HS134 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - - q - 0
2011
Wisła HS134 Szczyrk HS106 Zakopane HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
11 37 17 21 12 24 - - - 5 8 154
2012
Wisła HS134 Courchevel HS132 Hinterzarten HS108 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
17 16 14 - - - - 10 10 99
2013
Hinterzarten HS108 Wisła HS134 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Niżny Tagił HS134 Niżny Tagił HS134 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Klingenthal HS140 punkty
37 22 - - - - - - - - - 9
2014
Wisła HS134 Einsiedeln HS117 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
7 3 5 - - - - 5 16 201
2015
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS106 Czajkowskij HS140 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Hinzenbach HS94 punkty
31 18 33 34 - - - - - - 22 22
2016
Courchevel HS132 Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
4 9 11 3 - - - - 7 14 217
2017
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS132 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Czajkowskij HS140 Czajkowskij HS140 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - 37 - - - - 18 q 13
2018
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Einsiedeln HS117 Courchevel HS135 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Râșnov HS97 Râșnov HS97 Hinzenbach HS94 punkty
40 - 20 24 - - - - 9 47
2019
Wisła HS134 Hinterzarten HS108 Courchevel HS135 Zakopane HS140 Hakuba HS131 Hakuba HS131 Hinzenbach HS94 Klingenthal HS140 punkty
- - 41 - - - 8 - 32
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Lotos Poland Tour[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2011 20[17].

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2008/2009 42.
2009/2010 2.
2010/2011 18.
2011/2012 3.
2012/2013 72.
2013/2014 13.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 11 grudnia 2009 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-105 HS-117 107,5 m 111,0 m 240,8 pkt 2. 3,2 pkt Stefan Thurnbichler
2. 28 grudnia 2009 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 133,0 m 129,5 m 251,5 pkt 1. –
3. 16 stycznia 2010 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 136,5 m 139,5 m 277,3 pkt 1. –
4. 23 stycznia 2010 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 137,5 m 133,5 m 269,3 pkt 2. 14,6 pkt David Unterberger
5. 24 stycznia 2010 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 133,5 m 133,0 m 259,2 pkt 3. 11,0 pkt David Unterberger
6. 20 lutego 2010 Niemcy Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 114,0 m 116,5 m 268,9 pkt 3. 4,1 pkt Severin Freund
7. 27 lutego 2011 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 126,5 m 122,5 m 246,2 pkt 3. 9,1 pkt Thomas Thurnbichler
8. 6 marca 2011 Finlandia Kuopio Puijo K-120 HS-127 125,0 m 117,0 m 231,6 pkt 3. 7,6 pkt Maximilian Mechler
9. 11 marca 2011 Polska Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 126,0 m 127,0 m 253,9 pkt 1. –
10. 28 listopada 2011 Finlandia Rovaniemi Ounasvaara K-90 HS-100 94,5 m 94,5 m 246,0 pkt 1. –
11. 29 listopada 2011 Finlandia Rovaniemi Ounasvaara K-90 HS-100 94,5 m 94,0 m 249,0 pkt 3. 6,0 pkt Vegard Haukø Sklett
12. 13 grudnia 2011 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 133,5 m 138,0 m 270,7 pkt 1. –
13. 14 grudnia 2011 Kazachstan Ałmaty Gornyj Gigant K-125 HS-140 131,5 m 132,0 m 254,8 pkt 1. –
14. 18 grudnia 2011 Turcja Erzurum Kiremitliktepe K-95 HS-109 106,0 m 103,5 m 268,5 pkt 2. 3,5 pkt Danny Queck
15. 5 lutego 2012 Niemcy Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 118,0 m 111,0 m 266,7 pkt 1. –
16. 18 lutego 2012 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 90,5 m 95,0 m 213,5 pkt 3. 7,0 pkt Andreas Stjernen
17. 14 grudnia 2013 Norwegia Rena Renabakkene K-99 HS-111 111,5 m 106,0 m 276,7 pkt 1. –
18. 20 grudnia 2013 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 128,5 m 125,0 m 274,4 pkt 1. –
19. 21 grudnia 2013 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 129,5 m 126,5 m 272,0 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2018/2019

Sezon 2008/2009
Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Liberec HS134 Liberec HS134 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Braunlage HS100 Braunlage HS100 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Kranj HS109 Kranj HS109 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS110 Brotterode HS110 Wisła HS134 Wisła HS134 Trondheim HS131 Trondheim HS131 Pragelato HS140 Pragelato HS140 Kuusamo HS142 Kuusamo HS142 punkty
16 25 35 38 - - - - 28 5 - - - 27 25 29 49 - - - - - - 11 27 13 31 20 19 22 19 13 14 211
Sezon 2009/2010
Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Otepää HS100 Otepää HS100 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Titisee-Neustadt HS142 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Iron Mountain HS133 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Kranj HS109 Kranj HS109 Brotterode HS110 Brotterode HS110 Wisła HS134 Oslo HS134 Oslo HS134 Kuusamo HS142 Kuusamo HS142 punkty
7 8 2 9 - - 7 1 - - - 1 2 3 - - - - - 3 6 21 5 25 - - 714
Sezon 2010/2011
Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Erzurum HS109 Erzurum HS109 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Pjongczang HS140 Pjongczang HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Brotterode HS110 Brotterode HS110 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Kranj HS109 Kranj HS109 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Wisła HS134 Wisła HS134 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - 6 11 - - - - 4 3 4 3 1 15 400
Sezon 2011/2012
Rovaniemi HS100 Rovaniemi HS100 Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Erzurum HS109 Erzurum HS140 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Iron Mountain HS133 Oslo HS106 Oslo HS106 Oslo HS106 Wisła HS134 Wisła HS134 Predazzo HS134 Predazzo HS134 Kuopio HS127 Kuopio HS127 punkty
1 3 1 1 2 10 7 6 - - - - - - - 5 1 - 4 3 10 21 30 - - - - 834
Sezon 2012/2013
Ałmaty HS140 Ałmaty HS140 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Bischofshofen HS140 Bischofshofen HS140 Titisee-Neustadt HS142 Titisee-Neustadt HS142 Planica HS139 Planica HS139 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Wisła HS134 Wisła HS134 Liberec HS100 Liberec HS100 Vikersund HS117 Vikersund HS117 Niżny Tagił HS100 Niżny Tagił HS100 punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 12 6 - - - - - - 62
Sezon 2013/2014
Rena HS111 Rena HS111 Lahti HS130 Lahti HS130 Engelberg HS137 Engelberg HS137 Courchevel HS96 Courchevel HS96 Sapporo HS100 Sapporo HS100 Sapporo HS134 Sapporo HS134 Iron Mountain HS133 Iron Mountain HS133 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Brotterode HS117 Seefeld HS109 Seefeld HS109 Falun HS100 Falun HS100 Zakopane HS134 Zakopane HS134 Niżny Tagił HS134 punkty
4 1 1 1 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 350
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  - zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2008 86.
2009 7.
2010 43.
2013 17.
2017 84.
2018 52.

Miejsca na podium LPK chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 19 września 2010 Norwegia Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 103,0 m 103,5 m 238,8 pkt 2. 14,0 pkt Bjørn Einar Romøren

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LPK 2018

2008
Velenje HS94 Velenje HS94 Kranj HS109 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Villach HS98 Villach HS98 Oberstdorf HS137 Oberstdorf HS137 Falun HS98 Falun HS98 punkty
- - - - - 28 26 - - - - 8
2009
Velenje HS94 Kranj HS109 Kranj HS109 Villach HS98 Villach HS98 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Pjongczang HS109 Pjongczang HS140 Wisła HS134 Wisła HS134 punkty
22 18 26 9 7 4 9 4 13 - - 241
2010
Kranj HS109 Kranj HS109 Velenje HS94 Garmisch-Partenkirchen HS140 Garmisch-Partenkirchen HS140 Courchevel HS132 Courchevel HS132 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Oslo HS106 Oslo HS106 Ałmaty HS140 Ałmaty HS106 Wisła HS134 Wisła HS134 punkty
- - - - - - - 27 44 61 2 - - - - 84
2013
Stams HS115 Stams HS115 Kranj HS109 Kranj HS109 Kuopio HS127 Kuopio HS127 Lillehammer HS138 Lillehammer HS138 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - 6 6 5 46 125
2017
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczyrk HS106 Wisła HS134 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Stams HS115 Stams HS115 Trondheim HS138 Trondheim HS138 Râșnov HS100 Râșnov HS100 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - 28 20 - - - - - - 14
2018
Kranj HS109 Kranj HS109 Szczyrk HS106 Wisła HS134 Frenštát pod Radhoštěm HS106 Stams HS115 Stams HS115 Oslo HS106 Oslo HS106 Zakopane HS140 Zakopane HS140 Klingenthal HS140 Klingenthal HS140 punkty
- - - - - - 5 - - - - - - 45
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 -  - zawodnik nie wystartował

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Tego samego dnia Hayböck oddał skok na odległość 242 metrów, lecz zakończył go podpórką.
  2. ↑ a b Skład zespołu: Michael Hayböck, Thomas Morgenstern, Thomas Diethart, Gregor Schlierenzauer
  3. ↑ a b Skład zespołu: Stefan Kraft, Manuel Fettner, Gregor Schlierenzauer, Michael Hayböck
  4. ↑ a b c d Skład zespołu: Daniela Iraschko-Stolz, Michael Hayböck, Jacqueline Seifriedsberger, Stefan Kraft
  5. ↑ a b Skład zespołu: Stefan Kraft, Michael Hayböck, Manuel Poppinger, Gregor Schlierenzauer
  6. ↑ a b Skład zespołu: Michael Hayböck, Manuel Fettner, Gregor Schlierenzauer, Stefan Kraft
  7. ↑ a b Skład zespołu: Philipp Aschenwald, Michael Hayböck, Daniel Huber, Stefan Kraft
  8. ↑ a b W pierwszej serii zajął 28 miejsce, ale nie był zdolny do startu w kolejnych seriach z powodu kontuzji.
  9. ↑ a b Skład zespołu: Stefan Kraft, Manuel Poppinger, Manuel Fettner, Michael Hayböck
  10. ↑ a b Skład zespołu: Clemens Aigner, Manuel Poppinger, Michael Hayböck, Stefan Kraft
  11. ↑ a b c d Seria konkursowa została odwołana.
  12. ↑ Upadek tuż po lądowaniu.
  13. ↑ a b Skład zespołu: Thomas Thurnbichler, Michael Hayböck, Florian Schabereiter, Lukas Müller
  14. ↑ a b Skład zespołu: Mario Innauer, Lukas Müller, Florian Schabereiter, Michael Hayböck
  15. ↑ a b Skład zespołu: Markus Schiffner, Michael Hayböck, Stefan Kraft, Thomas Lackner
  16. ↑ W trakcie LGP, podczas konkursów w Wiśle, Einsiedeln i Courchevel, na łączną notę składał się również skok z kwalifikacji. Hayböck uzyskał w nich 117,0 m i notę 140,4 pkt. Kolejność startowa w nowym formacie zawodów (pol.). skijumping.pl. [dostęp 2014-08-15].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Roland Vielhaber: Die Hayböcks: Drei Brüder, die sich den Traum vom Fliegen teilen (niem.). nachrichten.at, 2014-01-13. [dostęp 2017-10-01].
  2. ↑ HAYBOECK Michael - Biographie (ang.). data.fis-ski.com. [dostęp 2014-02-09].
  3. ↑ HAYBOECK Michael - Biographie (ang.). data.fis-ski.com. [dostęp 2014-02-09].
  4. ↑ a b HAYBOECK Michael - Biographie (ang.). data.fis-ski.com. [dostęp 2014-02-09].
  5. ↑ a b HAYBOECK Michael - Biographie (ang.). data.fis-ski.com. [dostęp 2014-02-09].
  6. ↑ HAYBOECK Michael - Biographie (ang.). data.fis-ski.com. [dostęp 2014-02-09].
  7. ↑ HAYBOECK Michael - Biographie (ang.). data.fis-ski.com. [dostęp 2014-02-09].
  8. ↑ HAYBOECK Michael - Biographie (ang.). data.fis-ski.com. [dostęp 2014-02-09].
  9. ↑ HAYBOECK Michael - Biographie (ang.). data.fis-ski.com. [dostęp 2014-02-09].
  10. ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2014-02-09].
  11. ↑ Paweł Stawowczyk: PŚ: Schlierenzauer wyrównuje rekord Nykaenena, Stoch i Żyła w szóstce. skokinarciarskie.pl, 2013-01-26. [dostęp 2014-02-09].
  12. ↑ HAYBOECK Michael - Biographie (ang.). data.fis-ski.com. [dostęp 2014-02-09].
  13. ↑ Adam Bucholz, Dominik Formela: Żaparow ostatnim olimpijczykiem, ostateczne składy na Soczi. skijumping.pl, 2014-02-02. [dostęp 2014-02-09].
  14. ↑ HAYBOECK Michael - Biographie (ang.). data.fis-ski.com. [dostęp 2014-02-09].
  15. ↑ Andrzej Mysiak: ZIO Soczi: Hayboeck wygrywa kwalifikacje, Polacy awansowali w komplecie. skokinarciarskie.pl, 2014-02-08. [dostęp 2014-02-09].
  16. ↑ HAYBOECK Michael - Biographie (ang.). data.fis-ski.com. [dostęp 2015-01-08].
  17. ↑ Marcin Hetnał: Skoki Narciarskie: Lotos Poland Tour - pierwsza edycja za nami. skijumping.pl, 2011-07-27. [dostęp 2012-04-16].
  18. ↑ Aufstellung aller seit ca. 1954 verliehenen staatlichen Auszeichnungen im Bereich des Sports (Staatliche Auszeichnungen inkl. Dezember 2016) (niem.). sportministerium.at. s. 21. [dostęp 2018-01-22].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

p • d • e
Medaliści mistrzostw świata w lotach narciarskich (mamucia skocznia drużynowo)
FIS gold medal.png Złoty medal Skoczek.svg
FIS silver medal.png Srebrny medal
FIS bronze medal.png Brązowy medal
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michael_Hayböck&oldid=58567832”