Pasmo Laskowskie
Pasmo Laskowskie lub Pasmo Łoska – pasmo górskie, które według Jerzego Kondrackiego, autora regionalizacji fizycznogeograficznej Polski należy do Beskidu Makowskiego[1], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Beskidu Żywiecko-Orawskiego[2], a w najszerszym rozumieniu do Beskidu Żywieckiego[3]
Pasmo Laskowskie ciągnie się od doliny Koszarawy w Przyborowie w północno-wschodnim kierunku po Zagrodzki Groń. Dolna, większa część pasma (po przełęcz Hucisko), znajduje się pomiędzy doliną Koszarawy i Pewlicy (dopływ Koszarawy). Po drugiej stronie przełęczy Hucisko ciągnie się jeszcze wąski skrawek Pasma Laskowskiego z wzniesieniem Zagrodzkiego Gronia, znajdujący się w widłach dwóch źródłowych potoków Lachówki. Pasmo Laskowskie jest dobrze oddzielone od sąsiednich pasm górskich dolinami rzek i potoków. Jedynie przez grzbiet przełęczy Hucisko łączy się z sąsiednim Pasmem Pewelskim, a poprzez Wyczyszczon z resztą Beskidu Żywiecko-Orawskiego. W kierunku od południa na północ w Paśmie Laskowskim wyróżnia się następujące wzniesienia: Wierch Gronia (Gronik, 641 m), Łazek (Łosek, 868 m), Butorówka (760 m), Prusaków Groń (Zapadliska, 790 m), Kubiesów Groń (788 m), Fulbojów Groń (620 m), Wyczyszczon (742 m), Trzy Kopce (615 m) i Zagrodzki Groń (668 m)[4]”[5].
Najwyższym wzniesieniem Pasma Laskowskiego jest Łosek (868 m)[6]. Dawniej nosił nazwę Lasek, stąd też utrwaliła się nazwa pasma[1]. Grzbiet i stoki pasma są w dużym stopniu bezleśne, zajęte przez pola i zabudowania miejscowości Koszarawa, Przyborów, Jeleśnia, Pewel Wielka, Hucisko, Kurów, Lachowice[5]. Dzięki temu na szlaku turystycznym prowadzącym przez pola, łąki i zagajniki tego pasma znajduje się wiele dobrych punktów widokowych. Jest jedno schronisko turystyczne – SST Lasek. Oprócz żółtego szlaku turystycznego prowadzi do niego z dolin kilka „szlaków chatkowych” oznaczonych symbolem domku[3] oraz „szlak kuflowy” oznaczony żółtym znakiem kufla.
Szlaki turystyczne
[edytuj | edytuj kod]
Przyborów – Łosek – SST Łosek – Koszarawa. Czas przejścia: 1:50 h, 1:50 h[6]
odcinek: Koszarawa (szkoła) – przełęcz pod Wyczyszczonem – Przełęcz Hucisko – Trzy Kopce – Lachowice (PKS Karczówka)[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 326–327, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ J. Balon, M. Jodłowski, P. Krąż, Beskidy Zachodnie (513.4–5), [w:] A. Richling i inni red., Regionalna geografia fizyczna Polski, Poznań 2021, s. 481–496.
- ↑ a b Stanisław Figiel, Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006, s. 11, 226, ISBN 83-89188-59-7.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2022-06-21].
- ↑ a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-05-05].
- ↑ a b c Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Wyd. „Compass”, 2011, s. 1, ISBN 978-83-7605-084-3.