Paweł Dunin-Wąsowicz
Paweł Dunin-Wąsowicz (ur. 31 grudnia 1967 w Warszawie) – polski dziennikarz, publicysta, krytyk literacki, redaktor naczelny miesięcznika „Lampa”, założyciel wydawnictwa Lampa i Iskra Boża (1993).
Życiorys
Paweł Dunin-Wąsowicz uończył XVI Liceum Ogólnokształcące im. Stefanii Sempołowskiej w Warszawie, następnie dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Wraz z Tomaszem Łubieńskim i Kingą Dunin prowadził program "Dobre książki" w TVP1. Wcześniej pracował w "Życiu Warszawy", "Machinie" i "Przekroju", gdzie m.in. recenzował książki i komiksy. Poeta - w połowie lat dziewięćdziesiątych publikował wiersze we "Frondzie"[1], której był redaktorem. Odkrywca i wydawca Doroty Masłowskiej. Razem z Jarosławem Lipszycem i Piotrem Mareckim założył blog Kumple. Laureat Paszportu "Polityki" (2005) w kategorii "kreator kultury". Stały współpracownik "Skarpy Warszawskiej", publikuje też w "Stolicy".
Syn profesora historii PAN Krzysztofa Dunin-Wąsowicza. Śpiewa i gra na gitarze w zespole Meble, który reklamuje jako „najgorszy zespół świata".
Publikacje
- Parnas Bis. Słownik literatury polskiej urodzonej po 1960 roku - wspólnie z Krzysztofem Vargą, Lampa i Iskra Boża, Warszawa 1995 (ISBN 83-86735-08-2), 1998
- Rewelaja (1994)
- Widmowa biblioteka. Leksykon książek urojonych (1997)
- Odczapów. Przewodnik dla turystów mentalnych (1999) - wspólnie z Andrzejem Stefanem Rodysem
- Oko smoka. Literatura tzw. pokolenia brulionu wobec rzeczywistości III RP (2000)
- Rozmowy lampowe (2007)
- Warszawa Fantastyczna (2011)
- Fantastyczny Kraków (2013)