Perowskit
 Kryształy perowskitu (próbka z okolic Magnet Cove, USA) | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
CaTiO3 |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
5,5 |
| Przełam |
muszlowy, |
| Łupliwość |
niewyraźna |
| Gęstość minerału |
3,97–4,04 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
czarna, |
| Rysa |
biała, |
| Połysk |
diamentowy, |
Perowskit – minerał z grupy perowskitów, zbudowany z tytanianu(IV) wapnia, CaTiO3. Został odkryty w roku 1839 przez Gustava Rosego w górach Ural i nazwany na cześć mineraloga rosyjskiego, Lwa Pierowskiego[1].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Składnik niektórych skał ultrazasadowych, zasadowych pegmatytów i łupków krystalicznych. Bywa spotykany w złożach chromitu i tytanomagnetytu. Współwystępuje z magnetytem, chromitem, klinochlorem, diopsydem, nefelinem, leucytem i melilitem.
Miejsca występowania: USA – Magnet Cove w Arkansas, Kanada – Oka, Quebec, Brazylia – Bagagem, Rosja – Złatousti na Uralu, Szwajcaria – kanton Valais, Austria Tyrol, Włochy – dolina Ala, Aosty i Malenco, Monte Somma, Monte Carla, Niemcy – Badenia, Australia – Puntokarli.
Ładnie wykształcone kryształy (około 1 cm) znajdowane są w Rosji, Kanadzie i Włoszech.
W Polsce bywa sporadycznie spotykany w trzeciorzędowych bazaltach na Dolnym Śląsku k. Niemczy.
Zobacz[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Perovskite, [w:] Mindat.org, Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2018-11-05] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Charles Kittel: Introduction to solid state physics. Hoboken: John Wiley & Sons, 2005. ISBN 0-471-41526-X.
- Jerzy Żaba: Ilustrowany słownik skał i minerałów. Katowice: Videograf II, 2003. ISBN 83-7183-174-9.
- Jaroslav Bauer: Przewodnik Skały i minerały. Warszawa: Multico, 1997. ISBN 83-7073-050-7.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Perovskite. webmineral.com. [dostęp 2018-11-05].