Phylloscypha phyllogena
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Phylloscypha phyllogena |
| Nazwa systematyczna | |
| Phylloscypha phyllogena (Cooke) Van Vooren Ascomycete.org 12(4): 189 (2020) | |
Phylloscypha phyllogena (Cooke) Van Vooren – gatunek grzybów z rodziny kustrzebkowatych (Pezizaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Phylloscypha, Pezizaceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1877 r. Mordecai Cubitt Cooke, nadając mu nazwę Peziza phyllogena. W 2020 r. Nicolas Van Vooren po przeprowadzeniu badań filogenetycznych przeniósł go do rodzaju Phylloscypha[1]. Synonimy:
- Aleuria olivacea Boud. 1897
- Galactinia badioconfusa (Korf) Svrček & Kubička 1963
- Galactinia olivacea Boud. 1907
- Peziza badioconfusa Korf 1955
- Peziza olivacea Sacc. & P. Syd. 1899
- Peziza phyllogena Cooke 1877
- Plicaria olivacea Keissl. 1922[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Typu apotecjum o średnicy 3–15 cm, bez trzonu, początkowo miseczkowate, potem, spłaszczające się, gdy rosną w skupisku często stają się nieregularne i pogięte. Powierzchnia górna gładka, brązowa do czerwonawobrązowej, fioletowobrązowej lub oliwkowobrązowej, powierzchnia zewnętrzna szorstka lub drobno oprószona do ziarnistej z drobnymi, czerwonawymi do pomarańczowych włóknami, zwłaszcza na brzegu. Miąższ brązowawy i kruchy bez wyraźnego zapachu i smaku[3].
- Cechy mikroskopowe
Askospory 14–21 × 6,5–10,5 µm, w okresie niedojrzałym wrzecionowato-eliptyczne, w stanie dojrzałym drobno szorstko-brodawkowate, często z gładkimi czapkami na wierzchołkach. Worki ośmiozarodnikowe, do 285 × 15 µm, o wierzchołkach niebieszczejących w odczynniku Melzera. Pod działaniem KOH strzępki ani zarodniki nie zmieniają się (KOH-)[3].
Zasięg występowania i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje w Ameryce Północnej, Europie, Azji, na Nowej Zelandii i południowym krańcu Ameryki Południowej[4]. W Polsce M.A. Chmiel w 2006 r. przytoczyła 4 stanowiska (jako Peziza badioconfusa)[5], w następnych latach podano kilka nowych (także jako P. badioconfusa)[6].
Grzyb saprotroficzny rozwijający się na spróchniałym drewnie na ziemi[5]. Owocniki pojawiają się pojedynczo, stadnie lub w małych grupkach, zwykle w pobliżu próchniejącego drewna lub na nim, w glebie bogatej w ligninę. Najczęściej występuje w lasach sosnowych, ale pojawia się również pod drzewami liściastymi[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-11-16] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-11-29] (ang.).
- ↑ a b c Michael Kuo, Peziza badioconfusa [online], Mushroom Expert [dostęp 2023-11-09] (ang.).
- ↑ Występowanie Peziza badioconfusa na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2023-11-16] (ang.).
- ↑ a b Maria Alicja Chmiel, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów workowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany PAN, 2006, s. 92, ISBN 978-83-89648-46-4.
- ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-11-09] (pol.).