Przejdź do zawartości

Piarżyste Czuby

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piarżyste Czuby
Ilustracja
Piarżyste Czuby – widok z Doliny Hińczowej
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

2248 m n.p.m.

Wybitność

16 m

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Piarżyste Czuby”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Piarżyste Czuby”
Ziemia49°11′02,7″N 20°03′02,1″E/49,184083 20,050583

Piarżyste Czuby (słow. Piargový chrbát) – niewielki odcinek głównej grani odnogi Krywania pomiędzy Zadnią i Skrajną Piarżystą Przełęczą. Ma długość około 100 m i składa się z 5 turniczek oddzielonymi wąskimi szczerbinami. Spośród nich najwyżej wznosi się południowo-zachodnia (2248 m), kolejne w stronę Zadniej Piarżystej Przełęczy mają wysokości odpowiednio 2246 m, 2244 m, 2244 m i 2244 m[1]. Grań oddziela Dolinę Piarżystą od Doliny Hińczowej. Obydwa jej zbocza to urwiste ściany o wysokości kilkudziesięciu metrów. Najbardziej wyróżniającą się formacją skalną w Piarżystych Czubach jest pionowa płyta opadająca ku południowemu wschodowi[2].

Nazwa grani i pobliskich przełęczy pochodzi od położonej po zachodniej stronie Doliny Piarżystej. Według Władysława Cywińskiego nazwa czuby jest niezbyt trafna, gdyż jej turniczki przypominają raczej zęby krokodyla[2].

Taternictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze odnotowane przejście granią – A. Pawłowski, Mieczysław Świerz, Władysław Ziętkiewicz, 19 lipca 1921 r.[3] Odcinek od Skrajnej do Zadniej Piarżystej Przełęczy ma trudność III w skali tatrzańskiej. Wyjście z piargów Doliny Piarżystej zachodnią ścianą na Piarżyste Czuby to V[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
  2. a b c Władysław Cywiński. Grań Baszt. Przewodnik szczegółowy, tom 15. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2009, ISBN 978-83-7104-041-2.
  3. Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część V. Cubrynka – Skrajna Baszta. Warszawa: Sport i Turystyka, 1954.