Pingwin przylądkowy
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| Spheniscus demersus[1] | ||
| (Linnaeus, 1758) | ||
| ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Podgromada | Neornithes | |
| Infragromada | ptaki neognatyczne | |
| Rząd | pingwiny | |
| Rodzina | pingwiny | |
| Rodzaj | Spheniscus | |
| Gatunek | pingwin przylądkowy | |
| Synonimy | ||
| ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | ||
 | ||
| Zasięg występowania | ||
| ||
Pingwin przylądkowy[4], pingwin toniec (Spheniscus demersus) – gatunek dużego ptaka z rodziny pingwinów (Spheniscidae), o czarnym wierzchu ciała i masce, z wyraźną białą brwią. Skóra wokół oczu i nad nimi różowa, dziób czarny z jasną przepaską przy końcu. Spód ciała biały, z czarnym pasem na piersi. Żyje samotnie lub w stadkach, żeruje na morzu. Jest zagrożony wyginięciem[3]. Nie wyróżnia się podgatunków[2][5].
- Rozmiary
- długość ciała 60–70 cm; masa ciała 2,1–3,7 kg[2]
- Zasięg, środowisko
- Osobniki dorosłe prowadzą osiadły tryb życia; młode ptaki, po uzyskaniu samodzielności, rozpraszają się z dala od kolonii, później, po okresie pierzenia, wracają i rozmnażają się w kolonii rodzimej[2]. Zamieszkuje południowoafrykańskie wybrzeża i wyspy od Namibii do południowego Mozambiku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Spheniscus demersus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d I. Martínez, D.A. Christie, F. Jutglar & E.F.J. Garcia: African Penguin (Spheniscus demersus). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2020. [dostęp 2020-05-08]. (ang.)
- ↑ a b ''Spheniscus demersus'', [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Spheniscidae Bonaparte, 1831 - pingwiny - Penguins (wersja: 2019-10-11). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-05-08].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Kagu, sunbittern, tropicbirds, loons, penguins, petrels (ang.). IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-05-08].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia, nagrania audio i krótkie filmy (ang.). W: eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2020-05-08].