Przejdź do zawartości

Piotr Trojański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Trojański
Ilustracja
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

1968

doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: historia
Alma Mater

Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie

Nauczyciel akademicki
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Komisji Edukacji Narodowej

Piotr Trojański (ur. 1968[1]) – polski historyk, doktor habilitowany nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki, działacz społeczny i związkowy. Specjalizuje się w najnowszej historii Żydów i dydaktyce historii, ze szczególnym uwzględnieniem edukacji o Holokauście i przemian pamięci Auschwitz w okresie PRL. Jest autorem wielu publikacji naukowych, dydaktycznych i popularnonaukowych. Współautorem pierwszego w Polsce programu i podręcznika do nauczania o zagładzie Żydów[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Spotkanie z autorami podręcznika „Holokaust. (Nie)odrobione lekcja historii” – Piotrem Trojańskim (od lewej) i Robertem Szuchtą (od prawej) w Klubokawiarni Babel, w dniu 8 lutego 2024

Absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. Edwarda Dembowskiego w Gdowie z 1987 roku. Studia historyczne ukończył w Wyższej Szkole Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie w 1992 roku. Doktorat z historii obronił w 2000 r. w Akademii Pedagogicznej w Krakowie na podstawie rozprawy pt. Aktywność społeczno-gospodarcza ludności żydowskiej w województwie krakowskim w latach 1918-1939. Z kolei stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii otrzymał w 2020 r. w Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie na podstawie cyklu publikacji pt. Państwowe Muzeum Oświęcim-Brzezinka a pamięć Auschwitz. Węzłowe problemy historii miejsca, polityki pamięci i edukacji o Auschwitz w latach 1945-1999.

Zaraz po studiach rozpoczął pracę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie (obecnie: Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej). Najpierw pracował na stanowisku asystenta w Zakładzie Dydaktyki Historii a potem (od 2000 r.) adiunkta w Katedrze Edukacji Historycznej. Od 2020 roku jest profesorem uczelni w Instytucie Historii i Archiwistyki Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie[3]. Przez pierwsze 7 lat pracę na uczelni łączył z pracą w szkole podstawowej i średniej. W latach następnych, okresowo pracował także jako wykładowca w Centrum Badań Holokaustu Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie. Od 2006 r. współpracuje z Międzynarodowym Centrum Edukacji o Auschwitz i Holokauście w Państwowym Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu[4], gdzie pełni funkcję doradcy akademickiego.

W Uniwersytecie Komisji Edukacji Narodowej pełnił szereg funkcji kierowniczych. Przez ponad dwadzieścia lat (2000 - 2023) kierował unikatowymi studiami podyplomowymi „Totalitaryzm – nazizm – Holokaust”, które były prowadzone we współpracy z Państwowym Muzeum Auschwitz-Birkenau[5]. W latach 2010–2019 był kierownikiem Pracowni Mniejszości Etnicznych i Narodowych, a w latach 2013-2015 pełnił funkcję zastępca Dyrektora Instytutu Historii i Archiwistyki. W latach 2015–2019 kierował Zespołem kierunkowym ds. Jakości Kształcenia w Instytucie Historii i Archiwistyki i był członkiem Rektorskiej Komisji ds. Jakości Kształcenia. Następnie w latach 2018-2022 kierownikiem merytorycznym i doradcą ds. jakości kształcenia innowacyjnych studiów nauczycielskich (kierunek: historia i WOS), realizowanych w ramach grantu NCBiR pt. „Kompetentny nauczyciel – mistrz i wychowawca”[6]. W latach 2020–2021 pełnił funkcję przewodniczącego Senackiej Komisji Dyscyplinarnej dla Studentów.

Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Historycznego, polskiej delegacji w International Holocaust Remembrance Alliance(inne języki)[7] (w latach 2014-2015 był przewodniczącym Education Working Group), wiceprzewodniczącym European Association for Holocaust Studies i wiceprzewodniczącym Stowarzyszenia Centrum Polsko-Niemieckiego w Krakowie. W latach 2008–2012 zasiadał w Międzynarodowej Radzie Oświęcimskiej przy Prezesie Rady Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej a w latach 2020-2024 był członkiem Komisji Historii Publicznej Komitetu Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk. Wchodzi w skład zespołów redakcyjnych czasopism naukowych i dydaktycznych: "Res Gestae. Czasopismo Historyczne" i "Wiadomości Historycznych. Czasopismo poświecone dydaktyce historii"

Uczestniczył w licznych stażach naukowych, wizytach studyjnych i prowadził wykłady gościnne w zagranicznych uczelniach, m.in. Beit Berl Academic College(inne języki) (Izrael), HAN University of Applied Sciences w Nijmegen(inne języki) (Holandia), Uniwersytet Południowej Kalifornii (USA), czy Florida Atlantic University(inne języki) w Boca Raton (USA)[1], Uniwersytet w Hajfie (Izrael). Inicjowała i koordynował liczne międzynarodowe konferencje naukowe i projekty wymiany studentów z Polski, Izraela, Niemiec i Kanady. Był członkiem komitetów sterujących i realizował wiele projektów międzynarodowych, m.in.: „Holocaust Education from European Perspective” (2011-2013)[8], “Killing Sites – Research and Remembrance” IHRA Multi-Year Work Plan" (2011-2017)[9], „The future of Holocaust education in authentic memorial sites” (2015-2018)[10], "Online learning tools for combating antisemitism and other forms of discriminations”, którego efektem jest platforma e-learningowa "Stories that move" (2015-2018)[11].

Jest działaczem związkowym, współzałożycielem Komisji Międzyzakładowej OZZ "Inicjatywa Pracownicza" przy Uniwersytecie Komisji Edukacji Narodowej i Nowej Erze. Od jej powstania w 2021 r. do 2023 r. był jej wiceprzewodniczącym a obecnie pełnił funkcję przewodniczącego. Jest także członkiem Rady Programowej Oświęcimskiego Instytutu Praw Człowieka i Kapituły Nagrody Nieobojętności. W latach 2009–2021 był sekretarzem Kapituły Nagrody im. Tadeusza Słowikowskiego. W ramach swojej działalności w Stowarzyszeniu Centrum Polsko-Niemieckim współtworzył i koordynował wiele projektów edukacyjnych, m.in. wystawy objazdowe: "Żydzi w Polsce. Swoi czy obcy" i "Jestem stąd. Polska ojczyzną wielu narodów".

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Ważniejsze publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]