Platerówka

Artykuł |
51°3′18″N 15°10′13″E |
---|---|
- błąd |
39 m |
WD |
51°4'N, 15°11'E, 51°2'N, 15°9'E |
- błąd |
2313 m |
Odległość |
1676 m |
wieś | |
![]() Zabytkowy kościół Niepokalanego Serca NMP w Platerówce | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość |
280–320[1] m n.p.m. |
Liczba ludności (III 2011) |
603[2] |
Strefa numeracyjna |
75 |
Kod pocztowy |
59-816[3] |
Tablice rejestracyjne |
DLB |
SIMC |
0191997 |
Położenie na mapie gminy Platerówka ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu lubańskiego ![]() | |
![]() |
Platerówka (niem. Nieder Linde, w 1945 Platerowo, potem Lipy Dolne, następnie do 29 marca 1962 Zalipie Dolne[4]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim, w gminie Platerówka.

Położenie[edytuj | edytuj kod]
Platerówka to wieś łańcuchowa o długości około 1,5 km, leżąca na Pogórzu Izerskim, w dolinie strumienia Lipa, na wysokości około 280–320 m n.p.m.[1]
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Powstała najprawdopodobniej w XIII wieku, chociaż pierwsze wzmianki o niej pochodzą z 1334 roku[1]. W latach 1945–1954 siedziba gminy Zalipie Dolne[1]. Miejscowość jest miejscem osiedlenia żołnierek 1. Samodzielnego Batalionu Kobiecego im. Emilii Plater[1]. W Szkole Podstawowej w Platerówce znajduje się Izba Pamięci Samodzielnego Batalionu Kobiecego im. Emilii Plater.
Współczesność[edytuj | edytuj kod]
Większość mieszkańców pracuje w sąsiedniej Kopalni i Elektrowni Turów. Na terenie gminy działa straż pożarna, która posiada dwa wozy strażackie.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[5]:
- kościół pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, wczesnogotycki z XVI w., przebudowany w XVIII w. Wewnątrz figura Madonny z pocz. XVI w. oraz całopostaciowe nagrobki rycerskie renesansowe, manierystyczne i barokowe. Bogato zdobiona ambona, płaskorzeźby z wizerunkami ewangelistów[6]
- pastorówka, obecnie szkoła, murowano-drewniana, z 1713 r., XIX–XX w.
- dwór, obecnie magazyn, gotycki, powstały z 1510 r. – XVI w., XVII w., XVIII w., później funkcjonujący jako spichlerz
Inne zabytki[1]:
- leśniczówka z 1812 r.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 2: M-Ż. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 194-200. ISBN 83-85773-61-4.
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 943 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Zarządzenie nr 29 Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 marca 1962 r. w sprawie zmiany nazw niektórych miejscowości. M.P. z 1962 r. nr 28, poz. 118
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 104. [dostęp 2012-09-11].
- ↑ Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas , Dolny Śląsk – przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, 1977, s. 318 .
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (M–Ż). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-61-4.