51°03′18″N 15°10′13″E/51,055000 15,170278Platerówka
| Artykuł |
51°3′18″N 15°10′13″E |
|---|---|
| - błąd |
39 m |
| WD |
51°4'N, 15°11'E, 51°2'N, 15°9'E |
| - błąd |
2313 m |
| Odległość |
1676 m |
| wieś | |
 Zabytkowy kościół Niepokalanego Serca NMP w Platerówce | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
280–320[1] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
603[2] |
| Strefa numeracyjna |
75 |
| Kod pocztowy |
59-816 |
| Tablice rejestracyjne |
DLB |
| SIMC |
0191997 |
Położenie na mapie gminy Platerówka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lubańskiego  | |
| 51°03′18″N 15°10′13″E/51,055000 15,170278
| |
Platerówka (niem. Nieder Linde, w 1945 Platerowo, potem Lipy Dolne, następnie do 29 marca 1962 Zalipie Dolne[3]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lubańskim, w gminie Platerówka.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Platerówka to wieś łańcuchowa o długości około 1,5 km, leżąca na Pogórzu Izerskim, w dolinie strumienia Lipa, na wysokości około 280–320 m n.p.m.[1]
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Powstała najprawdopodobniej w XIII wieku, chociaż pierwsze wzmianki o niej pochodzą z 1334 roku[1]. W latach 1945–1954 siedziba gminy Zalipie Dolne[1]. Miejscowość jest miejscem osiedlenia żołnierzy 1. Samodzielnego Batalionu Kobiecego im. Emilii Plater[1]. W Szkole Podstawowej w Platerówce znajduje się Izba Pamięci Samodzielnego Batalionu Kobiecego im. Emilii Plater.
Współczesność[edytuj | edytuj kod]
Większość mieszkańców pracuje w sąsiedniej Kopalni i Elektrowni Turów. Na terenie gminy działa straż pożarna, która posiada dwa wozy strażackie.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są obiekty[4]:
- kościół pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny, wczesnogotycki z XVI w., przebudowany w XVIII w. Wewnątrz figura Madonny z pocz. XVI w. oraz całopostaciowe nagrobki rycerskie renesansowe, manierystyczne i barokowe. Bogato zdobiona ambona, płaskorzeźby z wizerunkami ewangelistów[5]
- pastorówka, obecnie szkoła, murowano-drewniana, z 1713 r., XIX–XX w.
- dwór, obecnie magazyn, gotycki, powstały z 1510 r. – XVI w., XVII w., XVIII w., później funkcjonujący jako spichlerz
Inne zabytki[1]:
- leśniczówka z 1812 r.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 2: M-Ż. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 194-200. ISBN 83-85773-61-4.
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Zarządzenie nr 29 Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 marca 1962 r. w sprawie zmiany nazw niektórych miejscowości. M.P. z 1962 r. nr 28, poz. 118
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 104. [dostęp 2012-09-11].
- ↑ Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas, Dolny Śląsk – przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, 1977, s. 318.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (M–Ż). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-61-4.