Pocztówki z Republiki Absurdu
| Gatunek |
fabularny |
|---|---|
| Rok produkcji |
2014 |
| Data premiery |
4 czerwca 2014 |
| Kraj produkcji | |
| Język |
polski |
| Czas trwania |
45:35 |
| Reżyseria |
Jan Holoubek (główny) |
| Scenariusz | |
| Główne role |
Maria Zaleska – Anna Sundgren |
| Muzyka |
Macuk |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | |
| Kostiumy | |
| Montaż | |
| Produkcja | |
| Wytwórnia |
Narodowy Instytut Audiowizualny |
Pocztówki z Republiki Absurdu (tytuł ekranowy: Vykort från absurditetens republik) – polski film fabularny (mockument) powstały w 2014 roku, wyreżyserowany przez Jana Holoubka. Film przedstawia alternatywną wizję wydarzeń, w której Polska nadal jest krajem komunistycznym. Premiera filmu odbyła się 4 czerwca 2014 roku w Telewizji Polskiej[1].
Produkcja[edytuj | edytuj kod]
Film tworzono w 3 miesiące[1]. Główne role w filmie zagrali debiutanccy aktorzy wyłonieni na drodze castingu[2][1]. Oryginalny scenariusz do filmu powstał w 2008 roku z przeznaczeniem na konkurs dotyczący filmu o obradach Okrągłego Stołu[3][2]. Alternatywna rzeczywistość, w której rozmowy okrągłostołowe skończyły się fiaskiem, miało zachęcić młodzież do obejrzenia filmu[3]. Szwecja, z którego pochodzi główna bohaterka filmu, była w zamyśle reżysera krajem, który kibicuje każdemu państwu domagającego się przestrzegania praw człowieka[2].
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Pocztówki z Republiki Absurdu jest filmem paradokumentalnym. W filmie Polskę przedstawia narrator, który także tłumaczy angielskie i szwedzkie wypowiedzi (w tej roli Krystyna Czubówna). W filmie wykorzystano archiwalne nagrania Telewizji Polskiej oraz zdjęcia Chrisa Niedenthala.
Akcja filmu rozpoczyna się 20 lutego 2014 roku. Do Warszawy przyjechała Szwedka Anna Sundgren wraz z mężem Ianem. Małżeństwo robi materiał o młodzieży żyjącej w socjalistycznej Polsce, w której od 70 lat istnieje komunizm. Materiał, który stworzyło małżeństwo, został opublikowany w Szwecji, po zmianie imion i nazwisk bohaterów na fikcyjne.
Polska w alternatywnej rzeczywistości[edytuj | edytuj kod]
Film przedstawia alternatywną rzeczywistość, w której komunizm w Europie nie został obalony, a obrady Okrągłego Stołu zakończyły się zerwaniem rozmów przez „Solidarność” 5 kwietnia 1989 roku. Zerwanie rozmów doprowadziło do fali protestów na terenie Polski, które stłumiła wojska polskie i radzieckie 4 czerwca tego samego roku.
Po 1989 roku w komunistycznej Polsce wybudowano drugi Pałac Kultury i Nauki. W kraju nadal występują problemy z podażą jedzenia na rynku oraz zacofanie techniczne, a żeby dostać na cokolwiek przydział należy zebrać odpowiednią liczbę talonów (np. na telefon komórkowy potrzeba 360 talonów). Aby otrzymać 1 talon, należy w skupie oddać 1 kilogram makulatury. Woda jest dostarczana na 3 godziny dziennie, a przerwy w dostawach prądu są powszechne. W wyniku postępującej inflacji złoty stracił na wartości (3 szklanki kawy w restauracji kosztują 530 tys. zł). Telefony komórkowe wydawane są przez specjalny urząd, tak, by mieć kontrolę nad każdym urządzeniem. Aby móc kupić telefon komórkowy, należy mieć ukończone 18 lat. Do szkół wprowadzono przedmiot edukacji obywatelskiej, w której uczniowie przygotowują się do wojny ze światem zachodnim oraz uczą się posłuszeństwa wobec PZPR. Członkowie PZPR żyją w luksusowych osiedlach (w Warszawie Zatoka czerwonych świń).
Polska ma dostęp do Internetu od 2006 roku, dostępnego głównie w kafejkach internetowych (korzystanie z internetu w domu wymaga 3-letniego oczekiwania). Sieć jest kontrolowana przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Większość stron internetowych z Zachodu jest blokowana albo monitorowana, choć powszechne jest omijanie zabezpieczeń przez użytkowników. Jedynym portalem społecznościowym dostępnym dla Polaków i innych mieszkańców bloku wschodniego jest chiński portal Knogolico, w którym użytkownicy różnych krajów porozumiewają się po rosyjsku.
Telewizja emituje przede wszystkim reklamy propagandowe. Dziennik Telewizyjny zmienił czołówkę, a jednym z jego prowadzących został Maciej Orłoś. Kultura i sztuka jest kontrolowana. Wśród młodzieży dużą popularność osiągnął zespół hip-hopowy PRO8L3M, który nielegalnie śpiewa o aktualnej sytuacji w Polsce. Muzycy zespołu ze względów bezpieczeństwa noszą białe kominiarki.
W filmie pojawiły się nawiązania do Euromajdanu (ukazanego jako protest Ukraińców potępiany przez cały blok wschodni, w tym przez Polskę) oraz do „Tęczy” na placu Zbawiciela w Warszawie (w filmie zamiast tęczy istnieje sierp i młot położony na tym miejscu i stworzono z tego samego materiału co rzeczywistą instalację artystyczną).
Obsada aktorska[edytuj | edytuj kod]
- Maria Zaleska – Anna Sundgren
- Magdalena Wasylik – Maria
- Matylda Borcuch – Julia
- Jakub Suwiński – Karol
- Monika Szufladowicz – recepcjonistka
- Krystyna Czubówna – narrator
- Magdalena Mrowińska – kelnerka
- Maciej Orłoś – prezenter Dziennika Telewizyjnego
- Wojciech Czubin – nauczyciel WF-u
- Magdalena Różczka – matka w reklamie propagandowej
- Jan Wieczorkowski – ojciec w reklamie propagandowej
- Wanda Marzec – dziecko w reklamie propagandowej
- Magdalena Pacuła – dziecko w reklamie propagandowej
- Oskar Tuszyński – muzyk zespołu PRO8L3M
- Piotr Szulc – muzyk zespołu PRO8L3M
- Tomasz Ziółkowski – kolega Karola
- Tadeusz Rurka – kolega Karola
- Sebastian Gumkowski – kolega Karola
- Karol Dylewski – kolega Karola
- Philip Niedenthal – recepcjonista-UBek
- Johan Anders – głos Iana
- Maciej Słowiński – UBek
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c wyborcza.pl: „Pocztówki z Republiki Absurdu” – film Jana Holoubka o tym, jak byłoby dziś w PRL-u. 2014-06-04. [dostęp 2015-05-23]. (pol.).
- ↑ a b c Małgorzata Piwowar: Gdyby PRL trwał. rp.pl, 2014-06-03. [dostęp 2015-05-23]. (pol.).
- ↑ a b polskieradio.pl: Jan Holoubek o filmie „Pocztówki z Republiki Absurdu”: przeniosłem dziś do komuny. 2014-31-05. [dostęp 2015-05-23]. (pol.).
