Podgrzybnica drobnozarodnikowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Podgrzybnica drobnozarodnikowa
Ilustracja
Podgrzybnica drobnozarodnikowa na owocniku grzyba
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

Sordariomycetes

Rząd

rozetkowce

Rodzina

rozetkowate

Rodzaj

podgrzybnica

Gatunek

podgrzybnica drobnozarodnikowa

Nazwa systematyczna
Hypomyces microspermus Rogerson & Samuels
Mycologia 81(3): 426 (1989)

Podgrzybnica drobnozarodnikowa (Hypomyces microspermus Rogerson & Samuels) – gatunek grzybów należący do rodziny rozetkowatych (Hypocreaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hypomyces, Hypocreaceae, Hypocreales, Hypocreomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1832 r. Clark Thomas Rogerson, nadając mu nazwę Sepedonium chrysospermum. Obecną nazwę nadał mu w 1989 r. Gary Joseph Samuels[1].

Nazwa polska na podstawie rekomendacji Komisji ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów[2].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Teleomorfa

Na powierzchni żywiciela tworzy początkowo rzadką i białą, potem gęstą i bladożółtą grzybnię, a w niej zanurzone lub częściowo zanurzone perytecja o wymiarach (230)300–330(400) x (180)240–250(330) µm, mniej więcej kuliste z ostiolum, o barwie żółtej, pomarańczowej, ceglastej, cynobrowej, pomarańczowoczerwonej lub brązowej. Worki jednorzędowe, 8-zarodnikowe, 110–120 × 4–6 µm. Parafiz brak. Askospory łódeczkowate, gładkie do drobno brodawkowatych, bez przegrody lub z jedną przegrodą na środku lub blisko środka, z wypustkami na każdym końcu lub bez, o długości do 1 µm i wymiarach (8)10–14(15) x (2,5)3–4 (4,5) um[3]

Anamorfa

Konidiofory rozgałęzione, z komórkami konidiotwórczymi w okółkach po 2–4, z których każdy ma 1 miejsce konidiogenne tworzące do 50 zlepionych konidiów. Są elipsoidalne do jajowatych, równoboczne, bez przegród, (5)9–14(17) x 3–5(7). Tworzy także niemal kuliste, żółte chlamydospory o ściankach do 2 µm grubości, o średnicy (8,5)10–15 µm, z wypukłościami do 1–1,5 µm wysokości[3].

Gatunki podobne

Podgrzybnica złotopylna (Hypomyces chrysospermus) różni się większymi chlamydosporami (9-20 µm) i większymi zarodnikami (13-25 µm x 4-6 µm) oraz morfologią anamorfy[3].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Podano stanowiska podgrzybnicy drobnozarodnikowej w Ameryce Północnej i Południowej, Europie, Australii, w Japonii, na Tasmanii i Nowej Zelandii[4]. W Polsce podano stanowiska tego gatunku w 2020 r.[5]

Grzyb nagrzybny, pasożyt grzybów z rodziny borowikowatych. Na owocnikach suchogrzybka złotoporego (Xerocomus chrysenteron), parkogrzybka czerwonawego (Hortiboletus rubellus), suchogrzybka obciętozarodnikowego (Xerocomellus porosporus) i podgrzyba brunatnego (Imleria badia), a także Xanthoconium affine i Hortiboletus communis, tworzy grzybnię pokrywającą hymenofor, kapelusz i trzon, co prowadzi do ich obumarcia[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-03-16] (ang.).
  2. Rekomendacja nr 2/2021 Komisji ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów Polskiego Towarzystwa Mykologicznego [online] [dostęp 2021-07-19].
  3. a b c d Roland Labbé, Hypomyces microspermus / Dermatose à petites spores [online], Mykoquébec.org [dostęp 2023-03-16] (fr.).
  4. Występowanie Hypomyces microspermus na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2023-03-16] (ang.).
  5. Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-03-01].