Poste italiane
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba |
Viale Europa 190 |
| Data założenia |
1862 |
| Forma prawna | |
| Prezes |
Luisa Todini |
| Dyrektor |
Francesco Caio |
| Zatrudnienie |
150 000[1] |
| Dane finansowe | |
| Przychody |
1 500 000 000 EUR[2] |
| Wynik operacyjny |
506 000 000 EUR[2] |
| Kapitał własny |
7 765 100 000 EUR[2] |
| Kapitał zakładowy |
1 306 100 000 EUR[2] |
| Strona internetowa | |
Poste italiane – włoskie przedsiębiorstwo zajmujące się świadczeniem usług pocztowych, bankowych oraz logistycznych.
Ponad 80% przesyłek pocztowych sortowane jest w sposób zautomatyzowany[1]. Poste italiane posiada dyspozytornie, w których w czasie rzeczywistym monitorowane są operacje wykonywane we wszystkich urzędach pocztowych[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1862 roku połączono wszystkie administracje pocztowe powstałe przed zjednoczeniem Włoch[1]. Miało to na celu zwiększenie bezpieczeństwa, zagwarantowanie nienaruszalności poczty oraz ustanowienie jednolitej stawki w każdym regionie Włoch[1]. Stawki były obliczane na podstawie ciężaru przesyłki, zamiast dotychczasowej taryfy zależnej od odległości[1].
Znaczki pocztowe zostały wprowadzone w 1850 roku, natomiast w 1874 roku wyprodukowano pierwsze włoskie pocztówki, a następnie w 1881 roku zorganizowano system dostarczania paczek[1]. Pierwsza usługa finansowa Poste italiane została opracowana w 1862 roku, była to obsługa szybkich przekazów pieniężnych[1]. Kolejny krok nastąpił w 1875 roku, gdy otwarto pierwsze konta oszczędnościowe[1].
Do przyspieszenia wysyłania telegramów i listów wykorzystano system pneumatycznej poczty[1][3]. W Rzymie, Mediolanie i Neapolu powstały podziemne sieci rur, którymi przesyłano cylindryczne pojemniki; każdy z nich mógł pomieścić osiemdziesiąt listów[1]. Pierwszy system pneumatycznej poczty zaczął funkcjonować w Mediolanie w 1913 roku[1].
Po II wojnie światowej w Rzymie było 65 km rurociągów pneumatycznej poczty[1]. Rury pneumatyczne wyłączono z użycia w 1981 roku, gdy na znaczeniu zyskały telefony[1]. Niektóre z tych podziemnych tuneli mieszczą kable światłowodowe[1].
Statystyki[edytuj | edytuj kod]
W 2012 roku Poste italiane obsługiwała ponad 20 milionów przesyłek dziennie oraz zarządzała ponad 5,6 milionami kont bankowych[1]. W tym samym roku suma depozytów wyniosła ok. 296 miliardów euro[1].
Na 2012 rok istniało ponad 14 000 urzędów pocztowych, a przedsiębiorstwo zatrudnia 150 tysięcy pracowników, co sprawia, że Poste italiane jest największym włoskim przedsiębiorstwem według liczby pracowników[1]. Z usług poczty korzysta ponad 32 miliony klientów[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Qual è la storia delle Poste. www.lastampa.it. [dostęp 2015-07-16].
- ↑ a b c d Relazione finanziaria semestrale al 30 giugno 2014 – Principali dati economici, finanziari e gestionali. www.posteitaliane.it. [dostęp 2015-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-17)].
- ↑ Dai primi messaggeri ai portalettere del Regno d’Italia: come i postini hanno contribuito a unificare il nostro Paese macinando chilometri con la borsa a tracolla. www.stpauls.it. [dostęp 2015-07-16].