Powiat włodzimierski
| powiat | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||
| Siedziba | |||||
| Powierzchnia |
2208 km² | ||||
| Populacja (1931) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
68,1 os./km² | ||||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||||
| |||||
Położenie na mapie województwa
| |||||
Powiat włodzimierski – dawny powiat województwa wołyńskiego Wielkiego Księstwa Litewskiego, następnie Korony Królestwa Polskiego w Rzeczypospolitej Obojga Narodów, po rozbiorach w guberni wołyńskiej, później pod Zarządem Cywilnym Ziem Wschodnich w Okręgu Wołyńskim, od 17 stycznia 1920 r. pod Zarządem Cywilnym Ziem Wołynia i Frontu Podolskiego[1]. 1 czerwca 1920 r. przekazany Rządowi Rzeczypospolitej Polskiej[2]. 12 grudnia 1920 r. pod Zarządem Terenów Przyfrontowych i Etapowych z powiatu wyłączono gminy: Brany, Chorów, Podberezie, Świniuchy, Skobiełka, Kisielin i Horochów do nowo utworzonego powiatu horochowskiego[3] gminy: Bereźce, Hołowno, Huszcza, Luboml, Pulmo, Szack i Zgorawy do nowo utworzonego powiatu lubomelskiego[4] oraz gminy: Krymno i Nowy Dwór do powiatu kowelskiego[5]. 19 lutego 1921 r. wszedł w skład nowo utworzonego województwa wołyńskiego II Rzeczypospolitej[6]. Jego siedzibą było miasto Włodzimierz. W skład powiatu wchodziło 7 gmin wiejskich, 2 miejskie, 250 gromad wiejskich (sołectw) i 2 miasta.
Dane
[edytuj | edytuj kod]Powiat włodzimierski zajmował południowo-zachodnią część województwa wołyńskiego i graniczył: od zachodu z województwem lubelskim (powiat hrubieszowski), od północy z powiatem lubomelskim, od wschodu częściowo z powiatem kowelskim, częściowo zaś z horochowskim, od południa z województwem lwowskim (powiat sokalski).
Powierzchnia powiatu wynosiła 2208 km², zaś ludność określała się liczbą 150,4 tys. osób (według spisu z 1931 r.), a więc dawała wskaźnik zaludnienia 68 os./km².
Powiat w większości zamieszkany był przez ludność ukraińską liczącą 88,2 tys. osób (58,6%). Drugą narodowością pod względem liczebności była ludność polska licząca 40,2 tys. (26,7%), reszta to głównie Żydzi i Czesi.
Według drugiego powszechnego spisu ludności z 1931 roku powiat liczył 150 374 mieszkańców, 38 483 było rzymskokatolickiego wyznania, 1636 – unickiego, 88 005 – prawosławnego wyznania, 2262 – augsburskiego, 10 – reformowanego, 693 osób podało wyznanie ewangelickie bez bliższego określenia, 1926 – inne chrześcijańskie, 17 331 – mojżeszowe, 3 – inne niechrześcijańskie, 16 osób nie podało przynależności konfesyjnej[7].
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]Gminy (1933/1936)
[edytuj | edytuj kod]- gmina Chotiaczów
- gmina Grzybowica
- gmina Korytnica
- gmina Mikulicze
- gmina Olesk
- gmina Poryck
- gmina Uściług (miejska)
- gmina Werba
- gmina Włodzimierz (miejska)
Miasta
[edytuj | edytuj kod]Starostowie
[edytuj | edytuj kod]- Kazimierz Brzostowski (1920–)[8]
- Wacław Malanowski (1921–1924)
- Ignacy Drojanowski (-1930)[9][10]
- mjr dypl. rez. piech. Kazimierz Ring (od I 1937[11])
- Roman Siła-Nowicki (1938-1939)
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dz. Urz. ZCZW z 1920 r. Nr 6, poz. 79.
- ↑ Dz. Urz. ZCZW z 1920 r. Nr 42, poz. 1058.
- ↑ Dz. Urz. ZTPiE z 1920 r. Nr 5, poz. 41.
- ↑ Dz. Urz. ZTPiE z 1920 r. Nr 5, poz. 46.
- ↑ Dz. Urz. ZTPiE z 1920 r. Nr 5, poz. 44.
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93.
- ↑ Drugi Powszechny Spis Ludności z Dn. 9.XII 1931 r. Mieszkania i Gospodarstwa Domowe. Ludność. Stosunki /Zawodowe. Województwo Wołyńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938, s. 27.
- ↑ Ruch służbowy. W starostwach. „Dziennik Urzędowy Zarządu Terenów Przyfrontowych i Etapowych”, s. 6, nr 1 z 20 października 1920.
- ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 5, s. 102, 20 marca 1930.
- ↑ Spore nowości na starostwach kresowych w czerwcu. laurahuta.blogspot.com. [dostęp 2016-01-17].
- ↑ Przeniesienia w tarnopolskim. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 7 z 12 stycznia 1937.
| Powiaty ziemskie |
|
|---|
