Próg wyborczy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Próg wyborczy zwany również klauzulą zaporową – minimalny procent poparcia wyborców uprawniający komitet wyborczy do uczestniczenia w rozdziale mandatów.

Występuje on w proporcjonalnych systemach wyborczych.

Sytuacja w Polsce[edytuj | edytuj kod]

W Polsce próg wyborczy został wprowadzony w 1993 w wyborach do Sejmu, od 1998 r. także w wyborach samorządowych.

Jednym z najważniejszych celów wprowadzenia progu wyborczego do ordynacji wyborczej było uniemożliwienie uzyskania mandatów przez ugrupowania marginalne, a co za tym idzie zapobieżenie rozdrobnieniu politycznemu w parlamencie. W wyborach w 1991 do Sejmu weszli kandydaci 29 ugrupowań (przy czym 11 spośród nich uzyskało po 1 mandacie).

Obecnie w Polsce w wyborach do Sejmu stosuje się (w skali kraju) próg 5% głosów dla partii i dla komitetów wyborczych wyborców oraz 8% dla koalicji partii. W wyborach samorządowych w 1998 i 2002 próg wynosił 5% głosów (w skali danej rady); dotyczy to wyborów do sejmików województw, rad powiatów i rad miejskich w miastach na prawach powiatów. W wyborach do Sejmu z progu wyborczego zwolnione są komitety wyborcze wyborców mniejszości narodowych i etnicznych (w wyborach do Sejmu w latach 1993–2019 była to Mniejszość Niemiecka). W związku z tym te komitety nie muszą go przekraczać by móc znaleźć się w Sejmie.

W związku z dokonaniem zmian w prawie wyborczym ordynacje wyborcze zostały zastąpione w 2011 roku Kodeksem wyborczym.

Po raz pierwszy w wyborach do samorządu terytorialnego radni gmin zostali wybrani w jednomandatowych okręgach wyborczych z wyjątkiem miast na prawach powiatu, gdzie radni zostali obsadzeni zgodnie z zasadą proporcjonalności.

Wysokość progów wyborczych w wyborach parlamentarnych w poszczególnych państwach[edytuj | edytuj kod]

Państwo Wysokość progu wyborczego
Albania 2,5%, dla koalicji: 4%[1]
Argentyna 3%[2]
Armenia 5%, dla koalicji: 7%[3]
Austria 4%[4]
Belgia 5% (nie obowiązuje w Brukseli, Brabancji Flamandzkiej oraz Brabancji Walońskiej – decyzja Sądu Konstytucyjnego)[5][6]
Bośnia i Hercegowina 3%[7][8]
Bułgaria 4%, dla koalicji: 8%[9][10]
Chorwacja 5%[11]
Cypr 1,8%[12][13]
Czarnogóra 3%[14][15]
Czechy 5%, koalicja dwupartyjna: 10%, koalicja trójpartyjna: 15%, koalicja czteropartyjna i większa: 20%[16][17]
Dania 2%[18]
Estonia 5%[19][20]
Grecja 3%[21][22]
Gruzja 5%[23]
Hiszpania 3%[24]
Islandia 5%[25]
Izrael 2%[26]
Kazachstan 7%[27]
Kolumbia 2%[28]
Liechtenstein 8%[29]
Litwa 5%, dla koalicji: 7%[30]
Łotwa 5%[31][32]
Mołdawia 5%, dla kandydatów niezależnych: 3%[33]
Niemcy 5% (nie obowiązuje, jeśli przynajmniej 3 przedstawicieli danej partii dostanie się do Bundestagu poprzez bezpośredni wybór w swoim okręgu)[34]
Norwegia 4%[35]
Polska 5%, dla koalicji: 8% (nie obowiązuje, jeżeli dana partia reprezentuje mniejszość narodową)[36][37]
Rosja 5%, do 2013 roku: 7%[38][39]
Rumunia 5%, dla koalicji: 8%[40]
San Marino 3,5%[41][42]
Serbia 5%[43]
Słowacja 5%[44]
Słowenia 4%[45][46]
Szwecja 4% (nie obowiązuje, jeśli partia zdobędzie w przynajmniej jednym okręgu 12 lub więcej procent głosów)[47][48]
Turcja 10%[49][50]
Ukraina 5%[51][52]
Węgry 5%[53][54]
Włochy 4%, dla koalicji: 10%[55][56]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Parties and Elections in Europe – Albania.
  2. ↑ David Altman Olin: Argentina: Electoral System.
  3. ↑ Armenia concludes registration of candidates for parliament. 2012-03-22. [dostęp 2012-03-22].
  4. ↑ Elections in Austria.
  5. ↑ Elecion Guide – Belgium.
  6. ↑ Belgian Chamber of Representatives.
  7. ↑ Election Guide – Bosnia and Herzegovina.
  8. ↑ Parties and Elections in Europe – Bosnia and Herzegovina.
  9. ↑ Election Resources on the Internet: Elections to the Bulgarian National Assembly, Part I.
  10. ↑ Election Guide – Bulgaria.
  11. ↑ Election Guide – Croatia.
  12. ↑ World Elections – Cyprus 2011.
  13. ↑ Parties and Elections in Europe – Cyprus.
  14. ↑ Parties and Elections in Europe – Montenegro.
  15. ↑ Elecion Guide – Montenegro.
  16. ↑ Parties and Elections in Europe – Czech Republic.
  17. ↑ Elecion Guide – Czech Republic. [dostęp 2012-04-05].
  18. ↑ Parties and Elections in Europe – Denmark.
  19. ↑ Elecion Guide – Estonia.
  20. ↑ Parties and Elections in Europe – Estonia.
  21. ↑ Parties and Elections in Europe – Greece.
  22. ↑ Elecion Guide – Greece.
  23. ↑ Honouring of obligations and commitments by Georgia.
  24. ↑ Parties and Elections in Europe – Spain.
  25. ↑ Parties and Elections in Europe – Iceland.
  26. ↑ Elecion Guide – Israel.
  27. ↑ Elecion Guide – Kazakhstan.
  28. ↑ Political Database of the Americas – Republic of Colombia.
  29. ↑ Parties and Elections in Europe – Liechtenstein.
  30. ↑ Parties and Elections in Europe – Lithuania.
  31. ↑ Parties and Elections in Europe – Latvia.
  32. ↑ Elecion Guide – Latvia.
  33. ↑ Elecion Guide – Moldova.
  34. ↑ Parties and Elections in Europe – Germany.
  35. ↑ Parties and Elections in Europe – Norway.
  36. ↑ Parties and Elections in Europe – Poland.
  37. ↑ Elecion Guide – Poland.
  38. ↑ Parties and Elections in Europe – Russia.
  39. ↑ Elecion Guide – Russia.
  40. ↑ Parties and Elections in Europe – Romania.
  41. ↑ Elecion Guide – San Marino.
  42. ↑ Parties and Elections in Europe – San Marino.
  43. ↑ Parties and Elections in Europe – Serbia.
  44. ↑ Elecion Guide – Slovakia.
  45. ↑ Parties and Elections in Europe – Slovenia.
  46. ↑ Elecion Guide – Slovenia.
  47. ↑ Elecion Guide – Sweden.
  48. ↑ Parties and Elections in Europe – Sweden.
  49. ↑ Parties and Elections in Europe – Turkey.
  50. ↑ Elecion Guide – Turkey.
  51. ↑ Rada Najwyższa Ukrainy zmieniła prawo wyborcze; skorzysta Janukowycz. 17 listopada 2011. [dostęp 2011-11-17].
  52. ↑ Parliament passes law on parliamentary elections. 2011-11-17. [dostęp 2011-11-17].
  53. ↑ Parties and Elections in Europe – Hungary.
  54. ↑ Elecion Guide – Hungary.
  55. ↑ Parties and Elections in Europe – Italy.
  56. ↑ Elecion Guide – Italy.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Próg_wyborczy&oldid=57910607”