Płaskocin
52°09′01″N 20°00′29″E/52,150278 20,008056| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) |
232[2] |
| Strefa numeracyjna |
46 |
| Kod pocztowy |
99-414[3] |
| Tablice rejestracyjne |
ELC |
| SIMC |
0729310 |
Położenie na mapie gminy Kocierzew Południowy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu łowickiego  | |
| 52°09′01″N 20°00′29″E/52,150278 20,008056[1]
| |
Płaskocin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Kocierzew Południowy.
Wieś duchowna Płaskocino położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie gąbińskim ziemi gostynińskiej województwa rawskiego[4]. Płaskocin był wsią klucza kompińskiego arcybiskupów gnieźnieńskich, od 1777 roku wieś kapituły kolegiaty łowickiej[5]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego.
Wieś Płaskocin została założona przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Jarosława Bogorię Skotnickiego 13 czerwca 1360 r. w miejscu dawnego lasu o nazwie Lutoradz (Lutoracz). Przywilej lokacyjny na prawie średzkim został podpisany w Łęczycy przez członków kapituły gnieźnieńskiej, a następnie odnowiony 10 czerwca 1529 r. w Uniejowie przez arcybiskupa Jana Łaskiego.
Na przełomie XVII i XVIII wieku z niewyjaśnionych przyczyn doszło do załamania osadnictwa we wsi; z 21 domów stwierdzonych w 1641 r. w księgach inwentarzowych prowadzonych przez arcybiskupów gnieźnieńskich pozostały w 1739 r. zaledwie 3.
Płaskocin, podobnie do wielu okolicznych miejscowości, posiada układ przestrzenny rzędówki z zabudową mieszkalną i gospodarczą po północnej stronie drogi i prostopadłymi do niej pasami pól oraz sadów. Przebiegająca przez całą wieś droga gminna prowadzi w kierunku zachodnim do miejscowości Łaguszew i drogi Łowicz-Kocierzew Południowy, natomiast w kierunku wschodnim – do miejscowości Sromów, w której znajduje się Muzeum Ludowe Rodziny Brzozowskich.
W miejscowości znajduje się sklep z artykułami spożywczo-przemysłowymi, jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej powstała w 1918 r. oraz ujęcie wody podziemnej z utworów czwartorzędowych kat."B" (wraz ze stacją uzdatniania) zasilające gminny wodociąg.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 102261
- ↑ Ludność w miejscowościach statystycznych według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2017-07-03].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 945 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, k. 4.
- ↑ Jerzy Topolski, Rozwój latyfundium arcybiskupstwa gnieźnieńskiego od XVI do XVIII w., Poznań 1955, s. 41.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wieteska Józef. Parafia Kompina. Monografia historyczna. Niepokalanów, 1948
- Płaskocin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 274.
