Rafał Sadowski (oficer)
podpułkownik artylerii | |
Data i miejsce urodzenia |
21 października 1891 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
27 października 1945 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki |
1 Pułk Artylerii Polowej Legionów, |
Stanowiska |
zastępca dowódcy pułku |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Rafał Sadowski (ur. 21 października 1891 w Mątwicy, zm. 27 października 1945 w Warszawie) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 21 października 1891 w rodzinie Aleksandra i Weroniki z Piechowskich[1]. Uczęszczał do gimnazjum rosyjskiego w Łomży, po strajku szkolnym 1905 przeniósł się do polskiej szkoły średniej (maturę zdał w 1910). Studiował na wydziale mechanicznym Politechniki Lwowskiej (1910–1914) i Politechniki Warszawskiej (1918). Był członkiem Związku Strzeleckiego. Od 8 sierpnia 1914 służył w I Brygadzie Legionów Polskich, początkowo w piechocie, następnie w artylerii. Po kryzysie przysięgowym internowany w Szczypiornie i Łomży[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[2][3]. W 1923, 1924 był oficerem 1 pułku artylerii polowej Legionów[4][5]. Następnie awansowany na stopień majora artylerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927[6]. W 1928 był przydzielony do Centrum Wyszkolenia Artylerii[7]. W 1932 był oficerem Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych[8]. W 1932 został przeniesiony do Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych, gdzie był szefem wydziału[9] i zastępcą szefa[10]. 17 stycznia 1933 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 i 20. lokatą w korpusie oficerów artylerii[11]. Od 10 września 1935 sprawował stanowisko zastępcy dowódcy macierzystego 1 pułku artylerii lekkiej Legionów[12]. Od 1936 do 1939 był dyrektorem Biura Personalnego w Ministerstwie Komunikacji[13][10].
W czasie II wojny światowej był radcą konsularnym RP w Nowym Jorku[10].
Zmarł 27 października 1945 w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C23-1-7)[14].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[1]
- Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)[15]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (8 listopada 1930)[16]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[1]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[17][1]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[1]
- Krzyż Węgierski Zasługi II Klasy (Węgry)[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 269. [dostęp 2021-08-11].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 820.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 743.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 715.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 638.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 457.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 433.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 182, 439.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 6 z 23.03.1932 r.
- ↑ a b c Ryszard Świętek. W służbie polskiego wywiadu w Ameryce Północnej i Południowej 1941–1945. „Przegląd Historyczny”. Nr 79/3, s. 540, 1988.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 18 stycznia 1933 roku, s. 2.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 112.
- ↑ 20-lecie komunikacji w Polsce odrodzonej. Kraków: 1939, s. 236.
- ↑ Lista pochowanych. Rafał Sadowski. um.warszawa.pl. [dostęp 2018-05-02].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 260, poz. 352 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Członkowie Związku Strzeleckiego (1910–1914)
- Internowani w Łomży
- Legioniści internowani po kryzysie przysięgowym w Szczypiornie
- Odznaczeni Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (trzykrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 1 Pułku Artylerii Lekkiej Legionów
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Podpułkownicy artylerii II Rzeczypospolitej
- Polacy odznaczeni Orderem Zasługi (Węgry)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1891
- Urzędnicy konsularni władz RP na uchodźstwie
- Urzędnicy Ministerstwa Komunikacji II Rzeczypospolitej
- Zmarli w 1945