Przejdź do zawartości

Randall Tobias Schuh

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Randall T. Schuh)
Randall Tobias Schuh
Data i miejsce urodzenia

11 maja 1943
Corvallis

Specjalność: entomologia, hemipterologia
Alma Mater

Oregon State University, Michigan State University

Randall Tobias Schuh (ur. 11 maja 1943 w Corvallis) – amerykański entomolog, specjalizujący się w hemipterologii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1943 roku w Corvallis w stanie Oregon. Jego ojcem był Joe Schuh, również entomolog. Dorastał w Klamath Falls w Oregonie[1]. W 1965 roku zdobył tytuł bakałarza na Oregon State University[1][2]. Studia kontynuował na Michigan State University, w przerwach letnich pracując na stażu badawczym w National Science Foundation (NSF) pod kierunkiem Johna D. Lattina[1]. W 1967 roku zdobył tytuł magistra. W 1971 roku doktoryzował się na University of Connecticut[1][2]. W 1978 roku zatrudniony został jako adiunkt na City University of New York, gdzie naucza metodologii systematyki i biogeografii. W 1988 roku zatrudniony został jako adiunkt na Wydziale Entomologii Cornell University[2]. Zasiadał także w komitetach doktorskich na University of Maryland oraz Texas A&M University[3]. Przez długi czas pracował w Amerykańskim Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku; w 1974 roku został tam kuratorem nadzwyczajnym, a w 1984 roku kuratorem zwyczajnym[1]; w dodatku w latach 1980–1987 był kierownikiem tamtejszego Wydziału Entomologii, a w latach 1999–2007 kierownikiem Wydziału Zoologii Bezkręgowców[1][3].

Jego żoną jest Brenda Massie. Ma z nią jedną córkę, Ellę[1].

Praca naukowa

[edytuj | edytuj kod]

Schuh jest autorem około 100 publikacji naukowych[3]. Dotyczą one głównie systematyki, biogeografii i ekologii tasznikowatych oraz systematyki i filogenezy całego podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych; zajmował się ponadto metodologią systematyki i kladystyki[3][1]. Opisał jedną nową dla nauki rodzinę, jedną nową podrodzinę, kilka plemion[3], blisko 100 nowych rodzajów[3][1] oraz ponad 630 nowych gatunków. Jego zbiór obejmuje ponad 100 tysięcy okazów[1]. Jego dysertacja doktorska poświęcona Orthotylinae i Phylinae liczyła 332 strony, a rewizja Phylinae regionu indo-pacyficznego 462 stron. Stworzył liczący ponad 1300 stron światowy katalog tasznikowatych[3]. Na badania systematyki Orthotylinae i Phylinae uzyskał grant Planetary Biodiversity Inventories o wartości 2,9 mln dolarów, który umożliwił na rozwój Arthropod Easy Capture, internetowej aplikacji do zbierania danych o odłowionych okazach. Z kolei wygranie 4-milionowego grantu Advancing Digitization of Biological Collections pozwoliło mu na utworzenie Tri-TrophicDatabase, bazy danych o fitofagach, porażających je parazytoidach oraz zjadanych przez nie roślinach[3][1]; baza ta zawiera dane ponad 1,4 milionach okazów pluskwiaków[2]. Wspólnie z Jamsem A. Slaterem napisał kluczowy dla światowej heteropterologii podręcznik True Bugs of the World[3][1][2]. Z kolei wspólnie z Andrew Brower napisał podręcznik akademicki Biological Systematics: Principles and Applications[1][2].

Schuh zasiadał w redakcjach licznych czasopism naukowych, w tym Systematic Zoology w latach 1977–1979, Journal of the New York Entomological Society w latach 1983–1989 oraz Cladistics w latach 1990–1993. W Entomologica Americana pełnił funkcję redaktora naczelnego[3]. Jest członkiem Entomological Society of America[1], członkiem założycielem i byłym prezydentem International Heteropterists Society, był też prezydentem New York Entomological Society[3].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Na jego cześć nazwano co najmniej 22 gatunki i 5 rodzajów[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n Randall Schuh, ESA Fellow (2013). Entomological Society of America, marzec 2014. [dostęp 2022-01-24].
  2. a b c d e f Randall T. Schuh. American Museum of Natural History. [dostęp 2022-01-24].
  3. a b c d e f g h i j k l Thomas J. Henry, Christine A. Johnson. Randall Tobias Schuh: A Celebration of His Career and Accomplishments on the Occasion of His 70th Birthday. „Entomologica Americana”. 119 (1&2), s. 1–6, 2013. DOI: 10.1664/13-SN-005.1.