Renata Rusnak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Renata Rusnak
Data urodzenia

1974

Zawód, zajęcie

ukrainistka

Narodowość

polska

Strona internetowa

Renata Rusnak (ur. 1974) – ukrainistka, pisarka, blogerka, self-publisherka, tłumaczka literatury pięknej z języka ukraińskiego[1].

Studiowała filologię ukraińską w Krakowie. Następnie doktorantka Katedry Europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, stypendystka Instytutu Slawistyki PAN.

Dzieła literatury ukraińskiej w jej tłumaczeniu zostały wydane w dużych nakładach[2].

Od 2020 mieszka w Norwegii[3].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Książki
Przekłady[4]
  • Jurij Andruchowycz - Diabeł tkwi w serze (wyd. polskie, Czarne, Wołowiec 2007, z Katarzyną Kotyńską i Olą Hnatiuk);
  • Jurij Andruchowycz - Perwersja (wyd. polskie, Czarne, Wołowiec 2003, wspólnie z Olą Hnatiuk);
  • Jurij Andruchowycz, Ołeksandr Hrycenko, Jurij Izdryk, Jurko Prochaśko, Mykoła Riabczuk, Oksana Zabużko - Sny o Europie (wybór i red. Ola Hnatiuk; przekład wspólnie z Olą Hnatiuk i Katarzyną Kotyńską);
  • Wasyl Machno - Wędrowcy (wspólnie z Andrzejem Nowakiem i Bohdanem Zadurą);
  • Taras Prochaśko - Inne dni Anny (wyd. polskie, Czarne, Wołowiec 2001, z Lidą Stefanowską);
  • Taras Prochaśko - Niezwykli (wyd. polskie, Czarne, Wołowiec 2005);
  • Taras Prochaśko - Spalone lato (wyd. polskie, Nemrod, Kraków 2007);
  • Taras Prochaśko - W gazetach tego nie napiszą (wyd. polskie, Czarne, Wołowiec 2014);
  • Taras Prochaśko - Z tego można zrobić kilka opowieści (wyd. polskie, Czarne, Wołowiec 2007);
  • Natalka Śniadanko - Ahatanhel (wyd. polskie, Czarne, Wołowiec 2008);
  • Natalka Śniadanko - Kolekcja namiętności czyli Przygody młodej Ukrainki (wyd. polskie, Czarne, Wołowiec 2004, wspólnie z Katarzyną Kotyńską);
  • Serhij Żadan, Taras Prochaśko - Ukraina (wyd. polskie, Nemrod, Kraków 2006).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Renata Rusnak, Kim jestem [online], renatarusnak.com [dostęp 2022-10-02].
  2. Mirosława Czetyrba-Piszczako Przegląd literatury ukraińskiej w przekładach na język polski po 1989 roku, w: Acta Polono-Ruthenica nr XXII (2), 2017, s. 105
  3. R. Rusnak, Renata Rusnak [online], Renata Rusnak FB [dostęp 2022-10-02].
  4. Renata Rusnak. Biblioteka Narodowa. [dostęp 2022-10-02]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]