Przejdź do zawartości

Rezerwat przyrody Świdwie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rezerwat przyrody Świdwie
ilustracja
rezerwat faunistyczny[1]
Typ

faunistyczny, wodny[1]

Podtyp

ptaków, jezior mezotroficznych i eutroficznych oraz stawów[1]

Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Data utworzenia

1963

Akt prawny

M.P. z 1963 r. nr 14, poz. 82

Powierzchnia

904,04[1] ha

Ochrona

ochrona czynna[1]

Położenie na mapie gminy Police
Mapa konturowa gminy Police, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Świdwie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Świdwie”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Świdwie”
Położenie na mapie powiatu polickiego
Mapa konturowa powiatu polickiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Świdwie”
Ziemia53°33′33″N 14°22′20″E/53,559167 14,372222
Jezioro Świdwie (widok od strony południowej)
Literami oznaczono: A – Ośrodek Dydaktyczno-Muzealny w Bolkowie, B – wieża widokowa przy ujściu Gunicy, C – siedziba Nadleśnictwa Trzebież w Zalesiu

Rezerwat przyrody Świdwie – unikatowy w skali europejskiej rezerwat ptactwa wodnego i błotnego. Leży na północnym zachodzie województwa zachodniopomorskiego w powiecie polickim, na południowym krańcu Puszczy Wkrzańskiej; obejmuje obszar 904,04 ha jeziora Świdwie i podmokłe tereny wokół niego (bagniska, torfowiska niskie i trzcinowiska).

Ochroną objęto tutaj żurawie, wilgi, błotniaki – stawowy i łąkowy, strumieniówki, derkacze, gęsi – zbożowa, gęgawa i białoczelna, bataliony, chruściele i wiele innych. Łącznie w okresie lęgowym przebywa tu ponad 160 gatunków ptaków[2]. Na obszarze rezerwatu znajduje się również terytorium łowieckie bielika. Ponadto Świdwie jest ważnym żerowiskiem i miejscem odpoczynku dziesiątek tysięcy ptaków na trasie ich wędrówek pomiędzy północną Skandynawią a basenem Morza Śródziemnego.

Większą część jeziora zarastają trzcinowiska, w pozostałej części występują: grążel żółty, żabiściek pływający, osoka aloesowata i rzadki grzybieńczyk wodny.

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]

Corocznie rezerwat odwiedza ponad 20 tys. osób, głównie z kraju, choć jest również popularny wśród Niemców i Skandynawów.

Szlaki turystyczne

[edytuj | edytuj kod]

Rezerwat jest węzłem szlaków turystycznych. Spotykają się tutaj:

Konwencja ramsarska

[edytuj | edytuj kod]

Od 3 stycznia 1984 rezerwat znajduje się na liście konwencji ramsarskiej.

Obszar rezerwatu figuruje na liście (OSO – Obszarów Specjalnej Ochrony) w programie Natura 2000 pod numerem PLB320006, jako ostoja o powierzchni 7196,241 ha. Na północy graniczy z innym OSO – Zalewem Szczecińskim (PLB320009).

Miejscowości w okolicy rezerwatu

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Świdwie – Rezerwat Przyrody – album zrealizowany przez fotografików: Marka Cichonia i Jerzego Giergielewicza, tekst: Wojciech Zyska i Przemysław Zyska, z dołączoną kasetą magnetofonową z głosami przyrody, zarejestrowanymi przez Rościsława Wysockiego, Wydawnictwo Promocyjne Albatros, Szczecin 1994, ISBN 978-83-857960-5-3[3]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Rezerwat przyrody Świdwie. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-04-18].
  2. W. i P. Zyska, Świdwie – rezerwat przyrody, Wydawnictwo Promocyjne Albatros, 1994, ISBN 978-83-857960-5-3.
  3. M. Osajda: Kultowe Świdwie. 24kurier.pl. [dostęp 2022-05-10].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]